فساد با نظام ولایت مطلقه فقیه همزاد است. مانند لاله و لادن، دوقلوهای به هم چسبیده که ازهم جداکردنشان به مرگ هر دو منجر شد. مصداق بارز گفته برتراند راسل، اندیشمند شهیر انگلیسی است که، نقل به مضمون، می گوید: «قدرت فساد می آورد و قدرت مطلق فساد مطلق».
این فساد عارضی و ناشی از اثر عوامل بیرونی مانند نادرستی و طمع کارگزاران حکومت، تأثیرپذیری از عوامل بیگانه، عدم اطمینان به پایداری حکومت و… نیست، بلکه ساختاری و ناشی از پی و بافت آن است. پی و بافتی که شالوده آن بر قایل نبودن ابتدایی ترین حقوق برای مردم، تبعیض فاحش، درجه بندی شهروندان به خودی و غیرخودی، حاکمیت یک قشر مفت خوار و غیرمولد بر جامعه، فریبکاری و مردم فریبی و ادعای واهی نمایندگی خدا بر روی زمین بنا شده است
حسن روحانی رئیس جمهوری (راست) ـ سیدعلی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی
.
نگاهی به اصل ۱۱۰ قانون اساسی حکومت آخوندی، به خوبی چونی و چرایی گسترش روزافزون دامنه فساد در این حکومت را نشان می دهد. در هیچ یک از استبدادی ترین نظام های تاریخ دنیا، شخص یا گروه مستبد حاکم از چنین اختیارات وسیعی برخوردار نبوده و تجمیع این همه قدرت و اختیار، که لاجرم جز با سلب حقوق و آزادی های مردم به دست نمی آید، به مدت نامحدود در دست یک فرد، هرقدر هم که به فرض دانا، آگاه، هشیار و فرزانه باشد قرارنگرفته و این خود به خود منشأ رشد قانقاریای فساد می شود، چنان که تاکنون شده و از این پس هم روز به روز بیشتر و بدتر خواهد شد
فساد تنها دزدی، رشوه خواری، رانت خواری، سوء استفاده از مقام و اختلاس نیست. فریبکاری، مردم فریبی، پراکندن نادانی و ناآگاهی، رواج خرافه پرستی، سانسور، سرکوب آزادی بیان، عدم رعایت اصول اخلاقی و دروغگویی نیز نمادهایی از فساد است. سوء استفاده از ساده دلی و اعتماد مردم نیز فساد است. مردم را به کژراهه و بیراهه کشاندن نیز فساد است. نقض و پایمال کردن حقوق بشر به هر دستاویز و بهانه که باشد نیز فساد است. واپسگرایی و عقب ماندگی ذهنی و سیاسی نیز فساد است. باند بازی و تشکیل دارودسته های مافیایی مختلف حکومتی نیز فساد است. نشانی نادرست به مردم دادن نیز فساد است.
شیخ حسن روحانی، که از دغلبازترین و بیرحم ترین کارگزاران امنیتی حکومت آخوندی است و در ۳۷ سال گذشته در تمام تبهکاری ها و جنایات آن سهم و نقش داشته، امروز درکسوت دولتمرد دموکرات و آزادمنش ظاهر شده و فریبکارانه می کوشد با دادن نشانی نادرست، ذهن مردم مستأصل و پریشان را از منشأ غیرقابل اصلاح فساد منحرف کند. او برای این کار به جنگی زرگری، یا واقعی و ناشی از برخورد منافع غارتگرانه، با بخشی دیگر از حکومت می پردازد و آن را به عنوان عامل اصلی فساد معرفی می کند.
شیخ حسن، روز سه شنبه ۲۰ بهمن، در سازمان مدیریت و برنامه ریزی می گوید: «برخی با واردات کالای قاچاق نمی گذارند کشور رشد کند. ما در مسئله فساد مشکل داریم، باید با فساد بجنگیم و مبارزه کنیم. تا فساد در کشور هست پیشرفت واقعی ایجاد نخواهد شد
سپاه پاسداران به قدرت اقتصادی و سیاسی بالایی دست پیدا کرده است
»!
شیخ حسن، بر روال سخنان چند ماه پیش خود که، نقل به مضمون، گفته بود: «هرکجا که پول، سلاح و رسانه با هم جمع شود فساد به وجود می آید»، بار دیگر بدون نام بردن صریح انگشت اتهام را به سوی سپاه پاسداران نشانه رفت: «وقتی می خواهید تولید کنید، یک دستگاه فاسدی هم که نمی خواهم نام ببرم که چگونه می تواند کالای قاچاق وارد کند، نمی گذارد کشور رشد کند»!
در مورد این سخنان شیخ حسن دو نکته می توان گفت: نکته نخست این است که او معلول را به جای علت می نشاند و به مردم معرفی می کند. این حرف درستی است که تجمیع پول، سلاح و رسانه موجب فساد می شود، اما نادرست است که گفته شود سپاه پاسداران مصداق این تجمیع است، زیرا سپاه پاسداران تنها یک ابزار مزدور اعمال قدرت در دست ولی مطلقه فقیه است و اگر قدرتی نیز دارد ـ که دارد ـ آن را به عنوان مزد از او می گیرد زیرا اختیار عزل و نصب فرماندهان و سرداران سپاه با او است و به اعتبار این اختیار مسئولیت اعمال ایشان نیز با او است. بنابراین، معرفی کردن سپاه به عنوان مسئول فساد، فریبکارانه و برای لاپوشانی خصلت فسادپرور دستگاه ولایت مطلقه فقیه است.
نکته دوم نیز این است که نتیجه گیری شیخ حسن از دادن این نشانی نادرست هم چیزی جز عوام فریبی نیست و هدفی جز از زیر ضرب بیرون کشیدن ساختار و کلیت نظام و قانون اساسی آن، که ولی مطلقه فقیه تجسم آن بوده و خود او نیز بخش جدایی ناپذیر آن است ندارد. شیخ حسن چنین وانمود می کند که اگر سپاه پاسداران و سیاهکاری های فسادزای آن ـ ازجمله بیش از ۲۰ میلیارد دلار واردات کالای قاچاق در سال ـ نباشد، فساد حاکم بر حکومت آخوندی محو می شود، «در کشور پیشرفت واقعی ایجاد می شود… و می گذارد کشور رشد کند»!
آیا به راستی چنین است؟! نقل قولی از یکی از کارگزاران پیشین نظام به این پرسش پاسخ می دهد. به گزارش خبرگزاری “نسیم” در ۲۰ بهمن ۱۳۹۴، صادق خلیلیان وزیر سابق جهاد کشاورزی می گوید: «در سال گذشته، زیرنظر دولت ۲۳ میلیون تن محصولات کشاورزی از مرزهای قانونی وارد کشور شده است… واردات محصولات کشاورزی در سال گذشته رکورد ۱۰۰ سال اخیر را زده است… سال گذشته ۷ میلیون ۲۰۰ هزارتن گندم… و ۱۶ میلیون تن انواع غلات وارد کشور شده است»!
ورود ۲۳ میلیون تن محصولات کشاورزی برای جمعیت هفتاد و چند میلیونی کشور تقریبا در حکم تعطیل بخش تولید کشاورزی و به این معنا است که به طور سرانه هر ایرانی در سال با بیش از ۳۰۰ کیلو محصولات کشاورزی وارداتی تغذیه شده است. آیا این حجم عظیم واردات و وابستگی مطلق مردم به مواد غذایی وارداتی را نیز باید به حساب فساد سپاه پاسداران ـ که سرش در آخور ۲۰ میلیارد دلار کالای قاچاق و پیمانکاری های چرب و نرم مشغول است ـ نوشت؟!
نگفته پیداست که این فریبکاری ها پایان خوشی نخواهد داشت و ناگزیر روزی در آینده نزدیک یا دور مردم ناچار خواهند شد تکلیف خود را با ساختار این نظام فسادساز، فسادزی و فساد گستر روشن کنند و دریابند که نشانی های نادرست و گمراه کننده امثال شیخ حسن بنیان تمامیت و یکپارچگی کشورشان را بر باد می دهد و این کل ساختار نظام ولایت مطلقه فقیه است که منشأ فساد است!
* شهباز نخعی نویسنده در حوزه ی مسائل سیاسی، ساکن اروپا و از همکاران شهروند است.
Shahbaznakhai8@gmail.com
