از خوانندگان
دقیقا یکسالی از انتخابات مجلس کانادا می گذرد و هنوز هم لذت شیرینی پیروزی طرفداران تغییر و جاستین ترودو تازه است. لیبرال ها به مدد رهبری متفکرانه و هوشمندانه جاستین ترودو و عملکرد بد هارپر در حوزه های سیاست داخلی و خارجی کانادا با اقبال عمومی آحاد مردم روبرو شدند و پیروزی بزرگی را در کانادا به دست آوردند و دولت اکثریت را تشکیل دادند. جامعه بزرگ، فرهیخته و اندیشمند ایرانی همانند گذشته از این مقوله جدا نبودند و با انسجام، همیاری و همکاری در این پیروزی شریک شدند و دو نفر از اعضای جامعه خود آقایان علی احساسی و مجید جوهری را در قامت نماینده مجلس از حوزه ویلودل و ریچموند هیل به مجلس فرستادند. این اولین موفقیت و تجربه سیاسی ایرانیان کانادا در سطح کشوری بود چرا که سالهای گذشته در سطح استانی به پیروزی های رسیده بودند، دکتر رضا مریدی نماینده دو دوره پارلمان استانی و وزیر فعلی استان انتاریو با کمک و همکاری اعضای کامیونیتی و حوزه مردمی ریچموند هیل به مجلس راه یافته بود.
فارغ از ارزیابی عملکرد کاری و اجتماعی این بزرگواران که لازم می دانم یادآوری نمایم همواره باید به رای موکلین و خواسته های مردمی اهتمام کامل را مبذول دارند و به دور از قضاوت مخالفان و موافقان آنها به نکاتی چند دور از علایق شخصی و گروهی به عنوان یک عضو کوچکی از جامعه مهاجر ایرانی – کانادایی خدمت خوانندگان محترم خاطرنشان نمایم:
حال که شرایطی فراهم شده که صدای کامیونیتی ایرانی رساتر و بلندتر شنیده شود چه خوب است تک تک ما خود را در این پیروزی سهیم بدانیم و جدا از قضاوت های کوته بینانه و غرض های شخصی، لذت این پیروزی را برای خود و سایرین تلخ نکنیم. انتخابات به پایان رسیده و همه ما باید به هرشکل ممکن به منتخبین کامیونیتی کمک کنیم. در ضمن همانطور که بسیاری از شما معترف هستید شرایط نمایندگی مجلس در کانادا کاملا با شرایط نمایندگی در مجلس ایران متفاوت است و نباید فراموش کنیم که برگزیدگان، اول نماینده حزب و سپس نماینده حوزه انتخاباتی خود می باشند. برهیچکس پوشیده نیست که کامیونیتی ایرانی خواسته ها و انتظارات خاص خود را دارد که شاید نظریه غالب هموطنان را شامل نشود ولی حتی اگر نظری مخالف نظردیگری بود، همه باید به نظرات یکدیگر احترام گذاشته و به دور از دسته بندی های فرقه ای و گروهی در جهت رسیدن به آن کوشا باشیم. ایجاد بحث های تفرقه افکنانه نه تنها ما را از اهداف بلندی که داریم جدا می کند، بلکه باعث روح نخوت و سرخوردگی در اجتماع کوچک مان می شود. بیایید به قول سعدی شیرین سخن ” یار شاطر یکدیگر باشیم نه بار خاطر هم” .
لازم می دانم یادآوری نمایم برهیچ کس پوشیده نیست که یک جامعه پویا ، زنده و خلاق نیاز به رسانه و اطلاع رسانی دارد، این اطلاع رسانی باعث می شود که جامعه در جریان امور قرار گیرد و به آگاهی هر چه بیشتر خوانندگان کمک نماید و نسبت به اتفاقات پیرامون عکس العمل نشان دهد و خود را سهیم بداند.
دهکده جهانی امروز جای پنهان کاری و عدم شفافیت نیست. وظیفه یک رسانه خوب ایجاد بستری مناسب برای گفت وگو و تعامل بین تمامی اعضای کامیونیتی به دور از منافع شخصی و حرفه ای است. سالهاست که نشریات ایرانی در کانادا با تمام مشکلات و گرفتاری های موجود این چراغ را روشن نگه داشته اند و با تلاشی مثال زدنی به حرکت خود ادامه می دهند که جای سپاسگزاری دارد، اما باید متوجه باشند که بعضی اوقات این شائبه ایجاد می شود که اصل بی طرفی مطبوعاتی را می شکنند و طرفدار یک جناح دعوا می شوند و با تیترها و ارائه مطالب هیجانی نه تنها به کاهش تنش کمک نمی کنند، بلکه باعث ایجاد اختلاف مضاعف بین مردم می شوند که باید به این مقوله بیشتر از یک شهروند عادی توجه کنند. البته هیچ فردی مخالف نقد منصفانه نیست و این گونه نقدها باعث پیشرفت جامعه می شود.
در پایان عرایضم، امیدوارم با کوشش و تلاش و همکاری بین تک تک اعضای جامعه ایرانی در کانادا فردای بهتر برای خود و فرزندانمان و کشوری که درآن زندگی می کنیم و وطن عزیزمان ایران رقم بزنیم چراکه هر چه می کاریم در آینده برداشت می کنیم و چه زیبا خواهد بود اگر درخت مهر و دوستی بکاریم.
*هومن شیرازی، فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مدیریت مهندسی ـ تکنولوژی اطلاعات از دانشگاه آتاوا- کانادا
