با اندوه و شرمساری، هر ساله، کشور ایران در اجرای بیشترین مجازات اعدامها در میان دیگر کشورهای جهان در رده ای بالا قرار می گیرد. شکنجه نیز در زندانهای ایران، امری است طبیعی و مستمر. شکنجه هایی که در زندانهای جمهوری اسلامی ایران (رژیم) اعمال می شوند، از مرزهای تصور گذشته (از جمله، تجاوزاتِ دسته جمعی شکنجه گران به دختران و پسران دستگیر شده در تظاهرات. بیاد بیآوریم ترانه موسوی و دیگران را در جریان کهریزک و دیگر انواع شکنجه ها، و آنگاه دیرتر انکار و انکار از طرف رژیم و کشتن شاهِدان (نظیر دکتر وظیفه رامین پوراندرجانی، دکترِ کهریزک) را). هر گاه که رژیم، منافعش را در خطر ببیند، به نسبتِ ترسش از خواسته های زندانی، نوع شکنجه را سنگین تر و برای مبارزین سیاسی در چنین دوره هایی، سنگین ترین شکنجه ها را اعمال می کند و در نهایت، در دادگاههای اسلامی، جرم معترضین را “محاربه” می نامد تا بتواند با دستی باز و بر اساس قانون اساسی اسلامی، به قتل زندانیان اقدام نماید.
کشتن تظاهرات کنندگان در خیابان، اعدامی است بدون محاکمه، که از هیچ معیار و قانونِی، از جمله قانونِ تناسب مجازات با جرم (از نظر رژیم) پیروی نمی کند، مجازات اینجا، قتلی است کور و حکومتی، و جرمِ مجرم، خواستن حقوق شهروندی خویش است و اعتراضی به وضعیت اقتصادی-اجتماعی ناعادلانه ی خود و دیگر شهروندان.
در تظاهرات اخیر، حکومت اسلامی ایران، هزاران شهروند را دستگیر و زندانی کرده است، گزارشها از زندانها، چون تجربه ی کهریزک مخوف اند، ادعای خودکشی های دستگیر شدگان چون سینا قنبری ومحمد حیدری مانند کهریزک تکرار شده و چون کهریزک، حکومت به انکار ادامه می دهد و داستان کهنه ی اتهامات مواد مخدر، جاسوسی، خودکشی و غیره را تکرار می کند و باز اینبار، حکم “محاربه با خدا” را برای فعالیت این زندانیان اعلام کرده تا مقدماتِ اعدامها را بار دگر فراهم آورد.
آشکار است که تضمین امنیت جانی و سلامت زندانیان بر عهده ی ٰحکومت است و هر گونه گزندی بر زندانیان را، حکومت و زندانبانان آن باید جوابگو باشند.
ما از تک تک هموطنان می خواهیم که از تمام امکانات موجود، در انتشار و امضای این بیانیه بکوشند تا رژیم را در مقابل خواستهای مشخص در مدت زمان معینی قرار دهند، باشد که این اقدام و اقدامهایی نظیر این، گامی در راه نجات جان زندانیان باشد و در آینده، به کاهش تکرار چنین وقایعی یاری رساند. امضای این بیانیه، گامی در پیش بردن و تحققِ حقوق مدنی ماست، در ساختن جامعه ای مدنی برای ایران، شریک شویم.
فردا نوبت ماست
ما بر اساسِ بنیادی ترین حقوق مدنی و شهروندی، اعلام می کنیم که :
-تا پانزدهم بهمن ماه ۱۳۹۶، حکومت جمهوری اسلامی باید طرحی رسمی را با تعیین زمان، برای آزادی زندانیان سیاسی رسما و در رسانه های عمومی اعلام نماید.
-تمام حقایق در موردِ کشته شدگانِ تظاهرات اخیر و زندانیان را باید حکومت به خانواده هایشان و مردم اعلام نماید
-حکم اعدام برای همه و همیشه و از جمله برای زندانیان سیاسی باید لغو و غیر قانونی گردد
– شکنجه برای همیشه و برای همه ی زندانیان، مطلقا ممنوع و نظارت بر اجرای این ممنوعیت را، باید حکومت خود عهده دار شود.
-حکومت باید خانواده های زندانیان و جانباختگان را از سرنوشت عزیزان خود مطلع و در گزارشی هفتگی در نشریه ای عمومی، نام و وضعیت و هر تغییری در وضعیت زندانیان را تا آزادی همه ی زندانیان سیاسی در لیستی منتشر نماید.
– باید که حکومت جمهوری اسلامی تا پانزدهم بهمن ماه ۱۳۹۶ به همه ی موادِ این بیانیه پاسخی رسمی ارائه نماید.
برای امضا لطفن این لینک را کلیک کنید:
امضا کنندگان: مسعود امینی (روانشید)، لقمان تدین نژاد، مهین خدیوی، مرضیه شاه بزاز، شهلا عبقری، سیاوش عبقری، و شصت و چهار نفر
