بهروز بوچانی برنده این دوره جایزه ادبی ویکتوریا در ملبورن استرالیاست، جایزه‌ای که یکصد هزار دلار استرالیا، معادل ۷۳ هزار دلار آمریکا، ارزش نقدی دارد.
آقای بوچانی کتاب خود با نام «هیچ دوستی جز کوه‌ها» را در زندان جزیره مانوس نوشته، جایی که وی همراه با بیش از هزار پناهجوی دیگری که می‌خواسته اند خود را به استرالیا برسانند، از سال ۲۰۱۳ در آنجا بازداشت است.
«هیچ دوستی جز کوه‌ها» همچنین به عنوان بهترین کتاب غیر داستانی انتخاب شده است. بهروز بوچانی گفته که از دریافت این جایزه «احساس متناقضی» دارد چرا که نمی‌خواهد این موفقیت را در جایی جشن بگیرد که شاهد رنج بسیاری از آدم‌ها در اطراف خود است.
وی اظهار داشت: «من این کتاب را برای جایزه ننوشتم. هدف اصلی ام همواره مردم استرالیا و دیگر نقاط جهان بود که واقعا متوجه شوند این نظام چگونه انسان‌های بی گناه را در مانوس و [اردوگاه] نائورو برای شش سال است که به صورت نظام‌مند شکنجه می‌کند. من امیدوارم که این جایزه موجب توجه بیشتر به شرایط ما، ایجاد تغییر و پایان این سیاست وحشیانه شود.»
این نویسنده در نهایت تاکید کرد: «آزادی ما را به ما برگردانید. ما هیچ جرمی مرتکب نشده‌ایم. ما فقط پناه‌جوییم.»
ناشر آقای بوچانی عنوان کرده که او از طریق اس ام اس کتاب خود را نوشته و آن را به خارج از جزیره مانوس فرستاده است. کتاب را امید توفیقیان و مونس منسوبی به زبان انگلیسی ترجمه کرده‌اند.
جزیره مانوس به سرزمین پاپوآ گینه نو تعلق دارد، اما دولت استرالیا از سال ۲۰۱۳ به این سو آن را به بازداشتگاه پناهجویانی تبدیل کرده است که تلاش می‌کنند خود را با قایق به این کشور برسانند.
این سیاست دولت استرالیا با مخالفت‌های گسترده فعالان حقوق بشر مواجه شده است که آن را ناقض حقوق انسانی پناهجویان می‌دانند. مخالفان این اقدام دولت استرالیا تاکنون چندین برنامه راهپیمایی و اعتراض در شهرهای بزرگ این کشور برگزار کرده‌اند.
در این مدت گزارش‌های بسیاری از شرایط ناگوار پناهجویان در جزیره مانوس و نائورو منتشر شده است. این شرایط به مرگ بیش از ده پناه‌جو انجامیده و در این میان نیز تعدادی خودکشی کرده‌اند.
