گرامی باد اول ماه مه؛ روز جهانی کارگر
روز جهانی کارگر، روز طبقه‌ای است که بارِ تولید را بر دوش می کشد اما خود از مواهب آن بی بهره ترین است. کارگران در این روز، همبستگی و همصدایی شان را در سراسر جهان پای می کوبند و خواست های دیرین شان برای عدالت و آزادی را با صدایی رسا فریاد می کشند.
جنبش کارگری از جایگاهِ این مطالبات، مفهوم انسانی و عام اش را در زیستِ سایر طبقات تحت ستم گسترش داده است. بسیاری از آرمان های بشر، از این مسیر و با تاثیرپذیری از اعتلای جنبش کارگری بنیان نهاده شده یا تعمیق یافته است. خواست های انسانِ امروز برای آزادی بیان، برابری حقوق زنان و مردان، مبارزه برای لغو مجازات اعدام، حقوق کودکان، آموزش همگانی و رایگان، مبارزه با کار اجباری و… پیوندی تنگاتنگ با مطالبات کارگران دارند. بنابراین سرنوشتِ نویسندگان و افراد و اقشارِ دیگر جامعه، به طور واقعی، از طریق همین آلام و آرزوهای مشترک با جنبش کارگری گره خورده است.
رشد کیفی جنبش کارگری ایران در سال های اخیر و خواستِ عمومی کارگران برای ایجاد تشکل های مستقل و در چشم اندازی وسیع تر، ایجاد تشکل سراسری و فراگیر، علاوه بر درخواست های صنفی، مطالبات عمومی جامعه را برای عدالت و آزادی پررنگ تر کرده است. همچنین باید اذعان داشت که عقوبت چنین رویکردی، بیش از همه، بر گرده ی کارگران و معترضانی از سنخ اسماعیل بخشی نقش فقر و شلاق بسته است.
کانون نویسندگان ایران ضمن شادباشِ اول ماه مه به کارگران ایران و جهان، خواهان آزادی همه‌ی فعالان کارگری و نویسندگان و روزنامه‌نگاران در بند، و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی است. همچنین، به همین مناسبت، خواهان به رسمیت شناختن عملی و واقعی حق آزادی بیان و اعتصاب، برای همه ی گروه های اجتماعی، به‌ویژه آنهایی ست که در وضعیت مصیبت بار معیشتی موجود، قربانیان اصلیِ رکود اقتصادی و حتا بلایای طبیعی هستند.
کانون نویسندگان ایران
۱۱ اردیبهشت ۱٣۹٨
