هفته پیش شهادت های (سخنرانی) خانم ها مسیح علینژاد و شیرین عبادی و آقایان نیک آهنگ کوثر و ریچارد راتکلیف همراه با برخی پرسش های مهم نمایندگان مجلس کانادا در کمیته حقوق بشر پارلمان کانادا به آگاهی رسید. پس از پایان جلسه صبح ۹ می کنفرانس مطبوعاتی در محل پارلمان با حضور نمایندگان هر چهار حزب حاضر در مجلس همراه با آقای اروین کاتلر ریاست مرکز حقوق بشری رائول والنبرگ و سخنرانان ایرانی از ساعت ۱۱:۳۰ صبح برگزار شد.
نام و سمت شرکت کنندگان در کنفرانس خبری
۱- آقای پروفسور اروین کاتلر – رییس نهاد حقوق بشر رائول والنبرگ
۲- آقای مایکل لویت – رئیس کمیته امور خارجه و توسعه بین المللی مجلس
۳- خانم آنیتا واندن بلد – رئیس زیر کمیته بین المللی حقوق بشر مجلس
۴- آقای پیتر کنت – نماینده مجلس از حزب محافظه کار
۵- خانم الن لاواردیه – نماینده مجلس از حزب نیودمکرات
۶- خانم الیزابت می – نماینده مجلس از حزب سبز
۷- خانم مسیح علینژاد – روزنامه نگار و کنشگر حقوق زنان و مبتکر کمپین چهار شنبه های سپید
۸- خانم شاپرک شجری زاده – کنشگر حقوق بشر و از دختران خیابان انقلاب
۹- خانم مریم شفیع پور – فعال جنبش دانشجویی و زندانی سیاسی
۱۰- آقای ریچارد راتکلیف همسر خانم نازنین زاغری ( زندانی دو تابعیتی انگلیسی )
کنفرانس خبری با توضیحات آقای اروین کاتلر از شرایط وخیم و غیرانسانی حقوق بشر در جمهوری اسلامی در سال ۲۰۱۸ آغاز شد. او به ادامه روش های وحشیانه سرکوب و شکنجه و اعدام زندانیان سیاسی و فعالان حقوق زنان و وکلای حقوق بشر اشاره کرد و خواستار اجرای تحریم “معماران سرکوب” در جمهوری اسلامی ایران شد. شایان ذکر است که نهاد والنبرگ نام ۱۹ تن از مسئولان رده بالا ی جمهوری اسلامی را به عنوان ” معماران سرکوب” در لیستی برای تحریم شدن بر پایه قانون مگنیتسکی به پارلمان کانادا ارایه داده است. ایشان اضافه کرد که فرهنگ مصونیت از مجازات سبب شده است که شدت سرکوب و شکنجه و اعدام افزایش یابد. تصویب لایحه تحریم “معماران سرکوب” از اقدامات ضروری و فوری دولت کانادا و سایر کشورهای غربی برای حمایت از مردم و مدافعان حقوق بشر در ایران است. او به ادامه عمدی بازداشت ایرانیان دوتابعیتی و دستگیری و زندانی و محکوم کردن فعالان محیط زیست بدون رعایت ضوابط قضایی در ایران اشاره و همچنین از سرکوب و بازداشت دانشجویان، معلمان ، کارگران و وکلا و بویژه محکومیت اخیر خانم نسرین ستوده به ۳۸ سال زندان و ۱۳۸ ضربه شلاق یاد کرد و متذکر شد که این محکومیت در زمانی اعلام شد که در کمال شگفتی دو روز پس از آن سازمان ملل متحد جمهوری اسلامی ایران را به ریاست کمیسیون “جایگاه زنان ” انتخاب کرد!! این امر نه تنها یک نمونه دراماتیک مصونیت از مجازات بلکه حتا اعطای پاداش به خاطیان است.
آقای کاتلر در ادامه از دیگران خواستند تا به نوبت مطالبی را در این زمینه بیان کنند.
نخستین فرد مسیح علینژاد بود که از مجلس کانادا خواست تا با پشتیبانی و یاری زنان و مردم ایران برای کسب حقوق پایمال شده مانند حق آزادی پوشش، آزادی سیاسی، آزادی رسانه ها ، قوه قضایی مستقل، آزادی مذهب و انتخابات آزاد گام های موثر بردارند. “ما از شما می خواهیم بجای تحریم مردم ایران تمامی سرکوبگران را تحریم کنید. تلویزیون ملی ایران ارگان تبلیغاتی رژیم که اعترافات ساختگی از مبارزان می گیرد و سپاه پاسداران که مردم را ضرب و شتم و کشتار می کند را تحریم کنید. ما از کانادا می خواهیم تا پی گیر آزادی تمام آنانی باشد که برای اعتراض به حجاب اجباری زندانی شده اند. ما در قرن ۲۱ زندگی می کنیم و نگویید که حجاب بخشی از فرهنگ ماست! آن را “اسلام هراسی” ننامید! اسلام هراسی واقعی ضرب و شتم و زندانی کردن زنان برای حجاب اجباری و از خانه و وطن راندن آنان است.”
آقای ریچارد راتکلیف نفر بعدی بود که به مورد زندانیان دوتابعیتی پرداخت و علاوه بر همسرش به زندانیان دیگر از کشورهای آمریکا، کانادا و اروپا با ذکر نام سعید ملکپور و مریم ممبینی به طور مشخص به این مشکل مهم اشاره کرد. ایشان گفت که استفاده از اهرم دوتابعیتی ها به یک امر عادی در سیاست خارجی ایران تبدیل شده و امروز من اینجا هستم تا ضمن تشکر از دولت کانادا از آنان بخواهم تا با همیاری با دیگر کشورها با این مشکل برخورد و چاره جویی کنند و کسانی را که به اینکارها مبادرت می ورزند با استفاده از اهرم هایی مانند قانون مگنیتسکی پاسخگو کنند تا دنیا برای همه امن تر شود.
نفر بعدی خانم شاپرک شجری زاده با برشمردن سیاست های دیرینه زن ستیز و آپارتاید جنسی رژیم جمهوری اسلامی که منجر به ضرب و شتم و زندانی شدن زنان آزادی خواه شده، به تجربه ی شخصی خود در ایران در مخالفت با حجاب اجباری در یک اعتراض صلح آمیز بشکل نافرمانی مدنی که منجر به خشونت و بی عدالتی در پروسه بازجویی و بازداشتش گردید، اشاره کرد.
او تاکید کرد که مورد ایشان منحصر بفرد نبوده و نیست. شجری زاده گفت: “افزون بر کنشگران، رژیم ایران به مدافعان گروه های دیگر و بویژه وکلای حقوق بشر بیشتر فشار وارد می کند تا آنان را از دفاع از کنشگران باز دارند. او برای مثال از محکومیت خانم نسرین ستوده که وکیل مدافع ایشان بوده، نام برد. شجری زاده از کانادا خواست تا ضمن همبستگی با زندانیان سیاسی و عقیدتی و مدافعان حقوق بشر در ایران با تحریم “معماران سرکوب” و بویژه قضاتی که جنایتکاران واقعی در دادگاه های ایران هستند، بر دولت ایران فشار وارد کند.
سپس خانم مریم شفیع پور سخنانی در رابطه با شرایط وخیم نقض حقوق بشر با استناد به گزارش خبرنگاران بدون مرز ایراد کرد. ایشان از رژیم مافیایی جمهوری اسلامی و صدماتی که در تمام زمینه ها به مردم ایران وارد کرده نام برد و گفت که تقریبن در ایران خانواده ای نیست که به گونه ای از این رژیم زیان ندیده باشد. او گفت که این رژیم مافیایی با به غارت بردن اموال مردم ایران این دارایی ها را به کشورهای خارج و کانادا می فرستد. شفیع پور اظهار امیدواری کرد که دولت کانادا در همبستگی با مردم ایران به خواسته های تحریم سپاه پاسداران، فرقه ای که هزاران ایرانی را به قتل رسانده و بر بخشهای عمده اقتصادی ایران سلطه دارد، و ستاد اجرایی فرمان امام که اموال بسیاری از ایرانیان را به سرقت برده و ضبط کرده و رهبر ایران علی خامنه ای ریاست آن را به عهده دارد، و تلویزیون جمهوری اسلامی که اهرم تبلیغاتی رژیم اسلامی، که بر علیه منافع کشورهای دمکراتیک و دیاسپورای ایرانی عمل می کند.
در این بخش از کنفرانس خبری نوبت به نمایندگان مجلس رسید و پیش از سخنان آقای مایکل لویت، پروفسور کاتلر با اشاره به حضور سناتور فرام در کنفرانس خبری و پشتیبانی ایشان در این زمینه به ایشان ادای احترام کردند.
مایکل لویت با تشکر از آقای کاتلر و مرکز حقوق بشری والنبرگ برای میزبانی این کنفرانس خبری عنوان کرد که شهادتهای ارایه شده در پارلمان حاوی پیام مهم خواست “رسیدگی” است که در سخنان هر چهار نفر (شیرین عبادی- مسیح علینژاد – نیک آهنگ کوثر – ریچارد راتکلیف) شنیده شد:
– رسیدگی به رژیم سرکوبگری که زنان را به حجاب اجباری مجبور می کند
– رسیدگی به رهبران ایران که از طریق فساد و مصونیت قضایی رشد کرده و سودجویی می کنند، شامل سپاه پاسداران، رهبران اصلی رژیم و قضات دادگستری هم می شود
– رسیدگی به وضعیت زندانیان تحت ستم بویژه دوتابعیتی ها و اقلیت های مذهبی چون بهاییان، روزنامه نگاران و اساتید دانشگاه و فعالان محیط زیست
– رسیدگی به ترور و وحشتی که جمهوری اسلامی به سراسر دنیا ماوراء خاورمیانه صادر می کند از طریق نفرت پراکنی و حمایت از سازمانهایی چون حماس و حزب اله
ما بایستی در کانادا بر امر رسیدگی اصرار ورزیده و برای این کار اهرم های لازم را هم داریم. از طریق نقش فعال در سازمان ملل در تنظیم سالانه قطعنامه محکومیت رژیم ایران برای نقض حقوق بشر. همچنین بوسیله مکانیسم های حقوقی و مصوبات مجلس مانند قانون “عدالت برای قربانیان عملیات تروریستی”. ما “قانون مگنیتسکی” را داریم که هر فرد ناقض حقوق بشر را تحریم می کند. ما همچنین در فهرست تروریستی قرار دادن سپاه پاسداران را داریم. اینها ابزاری هستند که ما می توانیم از آنها برای پاسخگو ساختن این رژیم وحشی استفاده کنیم و من مطمئن هستم که همگی با من پشتیبان این امر هستند.
آقای پیتر کنت سخنران بعدی بود که از تلاش های خستگی ناپذیر آقای اروین کاتلر در طول هفت سال برنامه “هفته رسیدگی” به وضعیت حقوق بشر ایران در پارلمان همراه با سناتور فرام و دیگر رهبران همه احزاب قدردانی کرد. ایشان با اظهار غرور از قرار گرفتن در کنار مدافعان حقوق بشر در این برنامه، گوشزد کرد که سخنان هشدار دهنده شاهدان در پارلمان بایستی موجب بیداری مردم کانادا و توجه آنان به چهار دهه نقض مزمن وحشیانه حقوق بشری باشد که ما در کانادا به سهولت از آن می گذریم. حقوقی اساسی چون آزادی های بیان، مذهب، گردهمایی، حزبی و انتخاب سیاسی. این حقوق نه تنها در جمهوری اسلامی از مردم دریغ شده بلکه آنان که جرأت چالش آن را پیدا کنند با زندان و شکنجه و حتا مرگی مواجه می شوند که به وسیله داد گاه های انقلابی به اجرا گذاشته می شود که، در آن قضات در خدمت دادستانند، محاکماتش دقیقه ای است، شواهدش اغلب دستکاری شده و یا نتیجه اعترافات اجباری است. من جدیدن در ایران نبوده ام، اما با استناد به شهادتهای امروز این مدافعان حقوق بشر بایستی انتظار داشت تا دولت کانادا با صلابت بیشتری در مقابل جنایات داخلی و بین المللی رژیم ایران در صحنه بین المللی سخن بگوید.
قانون مگنیتسکی کانادا بایستی گسترده تر در مورد ناقضین حقوق بشر در به اصطلاح سیستم قضایی ایران به کار گرفته شود. افرادی چون بازپرسان، قضات، افسران پلیس و نگهبانان زندانها. از مرکز والنبرگ برای تهیه و تنظیم فهرست ۱۹ نفری که در گام نخست بایستی به لیست تحریم مگنیتسکی اضافه شوند سپاسگزارم. همچنین خواسته ی دیرباز قرار دادن نام تمامی عناصر سپاه پاسداران در لیست تروریستی که صرفن در خدمت نگهداری رژیم دیکتاتوری اسلامی ایران هستند.
پس از آن خانم الن لاواردیه با تشکر از اقدامات آقای پروفسور کاتلر در زمینه پی گیری حقوق بشر در ایران گفت شما درست می گویید که تظاهرات مسالمت آمیز مردم به هیچ عنوان نباید سرکوب شود. ما باید، هم اندازه شما شجاع باشیم. ما بهای بی عملی را می دانیم. بهای سکوت را می دانیم. ما در گذشته این کارها را کردیم و لی اکنون بایستی صحبت کنیم، عکس العمل نشان دهیم و عمل کنیم. همان گونه که همکارانم گفتند ما ابزار قانون مگنیتسکی را در اختیار داریم که باید از آن استفاده کنیم چون این قانون افراد خاصی را هدف می گیرد و به مردم عادی صدمه نمی زند. خوا هرانم با آرزوی موفقیت، شما را فراموش نخواهیم کرد.
خانم الیزابت می از حزب سبز هم با تشکر از آقای کاتلر برای هدایت و پی گیری مسئله حقوق بشر در ایران شجاعت و پایداری زنان ایرانی را در مقابله با خشونت و سرکوب رژیم ایران ستود و گفت که چگونه می توان پس از شنیدن داستان زنانی که در کارزار چهارشنبه های سپید با به خطر انداختن جانشان با سرکوب و خشونت مبارزه می کنند، به یاری آنان نرفت؟! من به نمایندگی از حزب سبز کانادا نیز تعهد خود را برای حقوق بشر و حقوق زنان به منظور “رسیدگی” به نقض حقوق بشر در ایران اعلام می کنم.
در پایان آقای اروین کاتلر ضمن تشکر از نمایندگان همه احزاب از خانم آنیتا واندن بلد برای سخنان پایانی دعوت کردند. خانم واندن بلد گفتند که یکی از کارهای مهم اعضای مجلس ایجاد پلاتفرمی برای رساندن صدای زنان شجاعی است که امروز در این کمیته شهادت دادند. ایشان به عنوان رئیس کمیته حقوق بشر پارلمان افزودند که برنامه رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در ج.ا.ا. در هفته آینده دو نشست دیگر خواهد داشت که در آن سخنرانان دیگری برای پی گیری حقوق بشر در ایران به نشانه ی همبستگی با مردم ایران و زنان ایران شرکت خواهند داشت.
در خاتمه آقای کاتلر به پرسش خبرنگار گلوبال نیوز مبنی بر اینکه چرا علیرغم فشار هایی که سازمان های حقوق بشری و از جمله فعالیتهایی که آقای کاتلر و سازمان متبوعشان انجام می دهند، رژیم جمهوری اسلامی خم به ابرو نیاورده و همچنان به کارهای خلاف موازین خودش ادامه می دهد، چنین پاسخ داد: صدای سازمانهای غیر دولتی، صدای جنبش های حقوق بشری و جامعه مدنی همگی از ایران شنیده می شود اما هنوز صدای کافی و رسا از رهبری جامعه دمکراسی های جهان شنیده نمی شود. بسیار مهم است که در برخورد با رژیمی مانند ایران به عنوان یک سمبل رژیم تام گرای جهانی که دامنه سرکوب و جنایت آن محدود به داخل نبوده و در عرصه بین المللی هم فعالیت دارد، جامعه بین المللی یکپارچه اقدام کند. اگر بخوا هم نتیجه گیری کنم ، ما بایستی مسئله سرکوب سهمگین در ایران را به اولویتی عدالت خوا هانه در سیاست خارجی کشورهایمان به عنوان یک سیاست اصولی تبدیل کنیم. آقای کاتلر ادامه دادند که سخنان و شهادت هایی که امروز در مجلس بویژه از جانب ایرانیان داده شد تاکنون بی سابقه بوده و موثرترین برنامه ای بوده که تاکنون در این باره در پارلمان اجرا شده است. ایشان همچنین تاکید کردند: از همکارانم در مجلس هم به خاطر کارهایی که در این رابطه بایستی در دست اقدام گیرد، سپاسگزارم.
خانم علینژاد در پایان از آقای کاتلر خواستند تا در پاسخ به خبرنگار گلوبال نکته ای را بازگو کنند. علینژاد گفت، شما می گوید که دولت ایران خم به ابرو نمی آورد. این گونه نیست. جامعه مدنی و جنش نافرمانی مدنی در ایران لرزه بر اندام رژیم ایران انداخته است. اما متاسفانه جامعه جهانی سکوت کرده و دست سرکوبگران را در ایران می فشارد. پیش از توافق هسته ای تمامی اعضای اتحادیه اروپا پیش شرط ملاقات با فعالان حقوق بشر در ایران را داشتند. اما پس از امضای قرارداد هسته ای (برجام ) همه آنان بدون اعتنا به فعالان حقوق بشر که در زندان بودند به ایران رفت و آمد کردند. بنابراین پرسش آنجاست که چرا وقتی مردم ایران لرزه به اندام رژیم می اندازند، جامعه بین المللی سکوت می کند؟! پاسخ پرسش شما در این مسئله نهفته است.
بخش پانل مرکز حقوق بشری رائول والنبرگ
نشست مرکز رائول والنبرگ در ساعت ۱۶:۳۰ روز ۹ می با حضور خانم ها مسیح علینژاد، شاپرک شجری زاده و مریم شفیع پور و آقای ریچارد راتکلیف به مدیریت آقای پروفسور اروین کاتلر در یکی از ساختمانهای پارلمان برگزار شد. در این برنامه که برای عموم آزاد بود هر یک از شرکت کنندگان در پانل به شرح فشرده ای از نقض مستمر حقوق بشر در جمهوری اسلامی پرداختند. خانم علینژاد مجددن به سرکوب زنان و مسئله حجاب اجباری به عنوان یکی از پایه ای ترین اصول رژیم اسلامی اشاره کردند و مبارزه با آن را مترادف با مبارزه با خود رژیم دانسته و در پایان خواستار تحریم سرکوب گران و همچنین سپاه پاسداران و رسانه تبلیغاتی رژیم شدند.
خانم شجری زاده هم با توضیحاتی درباره جنبش دختران خیابان انقلاب و مبارزه نافرمانی مدنی آنان و خشونت و سرکوبی که رژیم علیه آن انجام داده و می دهد ضمن درخواست آزادی تمام دستگیر شدگان و بویژه وکلای حقوق بشر چون نسرین ستوده و نسرین محمدی، تحریم “معماران سرکوب ” را که مرکز والنبرگ پی گیر آن است بر پایه قانون مگنیتسکی و همچنین تحریم سپاه سرکوبگر پاسداران را خواستار شدند.
پس از خانم شجری زاده نوبت به خانم مریم شفیع پور رسید تا با اشاره به سرکوب خشن و نقض حقوق بشر گسترده در ایران از دولت کانادا بخواهد که بر پایه احترام به حقوق زنان برای جلوگیری از نقض حقوق بشر در ایران رل جدی ایفا کرده و به جای مردم عادی فشار را بر مقامات رژیم افزایش دهد.
در انتها آقای ریچارد راتکلیف با توضیحاتی در مورد بازداشت و گروگان گیری همسرش بر سر اختلافات ملی انگلستان با جمهوری اسلامی ایران از سوی ایران از جامعه بین الملی خواست تا هماهنگ تر عمل کرده و با فشار جمعی به دولت ایران آزادی همه ی دوتابعیتی ها را که چند نفر آنان مانند سعید ملکپور و خانم ممبینی کانادایی هستند، پی گیری نمایند.
در بخش پرسش و پاسخ خانم آویده مطمئن فر از آقای ریچارد راتکلیف این پرسش را مطرح کرد: در مقام یک مادر ضمن ابراز تاسف و همدردی با شما مایلم نظر شما را در مورد تاثیر دایر بودن سفارت انگلیس در تهران و جاری بودن روابط دیپلماتیک بین دو کشور در آزادی همسرتان بدانم. چون گروههای لابی رژیم در کانادا بسیار تبلیغ می کنند که اگر روابط دیپلماتیک بین کانادا و جمهوری اسلامی برقرار شود بهتر می توان رژیم ایران را برای آزادی دو تابعیتی ها تحت فشار گذارد. سفارت انگلیس در تهران تا چه اندازه در این رابطه تاکنون موفق بوده؟
آقای راتکلیف در پاسخ گفتند که پرسش بسیار خوبی است ولی ایشان نمی دانند که این کانال دیپلماتیک چرا تاکنون نتوانسته موفق به آزادی نازنین بشود. ایشان تاکید کردند آنچه که بدیهی است همسرشان بیشتر به عنوان اهرمی دیپلماتیک برای وصول پولی که رژیم ایران از انگلیس طلب می کند، تاکنون مورد استفاده قرار گرفته است.
لازم به توضیح است که در این برنامه نمایندگانی ازسوی دو نهاد “عدالت ۸۸” و “همبستگی برای ایرانی دمکراتیک” حضور داشتند.
در روز نخست “هفته رسیدگی” به وضعیت حقوق بشر در ایران گارنت جینس معاون وزیر (در سایه) امور خارجه از حزب مخالف محافظه کار بیانیه ای را در صحن مجلس در پی گیری خواسته قرار دادن سپاه پاسداران در فهرست سازمان های تروریستی بر پایه قوانین کانادا قرائت کردند. ایشان با اشاره به حضور و سخنان آقای اروین کاتلر از حزب لیبرال همراه با شهادت های ارایه شده از سوی فعالان حقوق بشر از دولت لیبرال خواستند تا با استناد به قانون مگنیتسکی طبق خواسته سخنرانان ایرانی “معماران سرکوب” را در لیست تحریم قرار دهد. آقای جینس اسامی ۱۹ نفر از “معماران سرکوب” را که بوسیله مرکز رائول والنبرگ گردآوری شده به شرح زیر خوا ندند:
۱- محمود علوی – وزیر اطلاعات
۲- حسین اشتری – رئیس اجرای احکام
۳- سید علیرضا آوایی – وزیر دادگستری
۴- عباس جعفری دولت آبادی – دادستان سابق کل کشور و مستشار عالی دادگاه انتظامی قضات
۵- علیرضا رحمان فضلی – وزیر کشور
۶- حسن فیروز آبادی – مشاور عالی نظامی رهبر
۷- غلام حسین غیب پرور – فرمانده بسیج
۸- منصور غلامی – وزیر علوم و تحقیقات و فن آوری
۹- اصغر جهانگیر – رئیس زندانهای کل کشور
۱۰- محمد جواد آذری جهرمی – وزیر اطلاعات و فن آوری ارتباطات
۱۱- صادق آملی لاریجانی – عضو شورای نگهبان و رئیس پیشین قوه قضاییه
۱۲- اصغر میرحجازی – رییس دفتر ویژه اطلاعات رهبری
۱۳- محمد مقیسه – قاضی دادگاه انقلاب
۱۴- غلام حسین محسنی اژه ای – معاون اول قوه قضاییه
۱۵- مصطفا پورمحمدی – وزیر پیشین دادگستری و قاضی مرگ
۱۶- ابراهیم رئیسی – رئیس قوه قضاییه
۱۷- ابوالقاسم صلواتی – قاضی دادگاه انقلاب
۱۸- عباس صالحی – وزیر ارشاد اسلامی
۱۹- سهراب سلیمانی – برادر قاسم سلیمانی و رئیس زندانهای استان تهران
آقای جینس در پایان بیانیه خود از دولت لیبرال پرسید چرا تاکنون سپاه پاسداران و کلیه سرکوبگران را در فهرست تحریم بر پایه قانون مگنیتسکی قرار نداده است؟
بخش کمیته امور خارجه و توسعه بین المللی
روز ۱۴ ماه مه ۲۰۱۹
شهادت خانم شاپرک شجری زاده و آقای نادر هاشمی
در ادامه “هفته رسیدگی” در روز ۱۴ ماه می از پیش اعلام شده بود که خانم شاپرک شجری زاده و آقایان تریتا پارسی و نادر هاشمی در این کمیته سخنرانی خواهند کرد. اما شهرت بسیار زیاد آقای تریتا پارسی برای لابی آشکار به سود جمهوری اسلامی ایران سبب شد که اعتراضات زیادی برای شرکت او در کمیته مجلس از جانب نیروهای مخالف و اپوزیسیون جمهوری اسلامی به سمت مجلس صورت گیرد. به طوری که کمیته امور خارجه و توسعه بین المللی مجبور شد تا سخنرانی تریتا پارسی را لغو نماید. بنابراین در این روز فقط آقای نادر هاشمی و خانم شاپرک شجری زاده سخنرانی کردند.
نکات مهم سخنان نادر هاشمی
نادر هاشمی به عنوان مدیر مرکز مطالعات خاورمیانه دانشگاه دنور – کلرادو در این برنامه در ظرفیت فردی شرکت کرده بود و گفت که پیشنهاد وی برای رسیدگی به مسئله حقوق بشر در ایران گوش سپردن به خواستهای مدافعان حقوق بشر در داخل ایران است که در پیشاپیش این مبارزه قرار دارند و در شرایط سختی زندگی می کنند. آنانند که می دانند از جامعه بین المللی و کانادا چه می خواهند. به جای آن که ما فکر کنیم که چه برای آنان بهتر است. آنان در درجه نخست می خواهند که توجه جهانیان به وضع حقوق بشر در ایران جلب شود و پشتیبان شناسایی و محکومیت کسانی هستند که مستقیمن در نقض حقوق بشر در ایران دست دارند. دومین خواسته مهم مدافعان حقوق بشر در ایران مخالفت با جنگ و هر گونه حرکتی برای تغییر رژیم به وسیله دول خارجی و ماجراجویی های نظامی آمریکا و همپیمانان منطقه ای آن است. سومین خواسته آنان مخالفت با تحریم های گسترده است که بر زندگی مردم عادی اثر می گذارد. چهارمین درخواست آنان پشتیبانی از قرارداد برجام است. پنجمین خواسته دنبال کردن روشی غیرخشونت آمیز (مسالمت جویانه) برای دفاع از حقوق بشر با توجه به این که مبارزه برای حقوق بشر و دمکراسی در ایران یک ماراتون است و نه یک دو سرعت. تمام آلترناتیوهای دیگر در برابر روش مسالمت جویانه، به جنگ می شود و شرایطی که بحران حقوق بشر در آن بدتر می شود. و بالاخره این که ششمین نکته شناساندن و معرفی مدافعان حقوق بشر بویژه آنان که زندانی اند، در سطح جهان. در این زمینه شخصیت هایی کلیدی هستند مانند نسرین ستوده و همسرش رضا خندان، عبدلفتاح سلطانی، عبداله مومنی، مصطفا تاجزاده، نرگس محمدی، اسماعیل بخشی و سپیده قلیان. کانادا در این زمینه قبلن فعال بوده و پیش از این از سوی مرکز بین المللی حقوق بشر و توسعه دموکراتیک در مونترال در سال ۲۰۰۶ با دادن جایزه و پول به اکبر گنجی به وی پلاتفرمی برای پیشبرد این کار اعطا کرد. در پایان فکر می کنم که کانادا به سه دلیل بایستی در زمینه حقوق بشر فعال باشد. نخست این که کانادا مشهور است به پیگیری حقوق بشر در دنیا، دوم این که کانادا به واسطه قتل دو شهروندش، زهرا کاظمی و کاووس سید امامی، و تعداد زیادی از دوتابعیتی های کانادایی که هم اکنون در زندانهای ایران هستند حق دارد که در این مورد دخالت کند. سوم این که کانادا ساکنان قابل ملاحظه ای از ایرانیان دارد که علیرغم داشتن دیدگاه های متفاوت در رابطه با استراتژی کانادا در رابطه با ایران، در پشتیبانی از پیشبرد مسئله حقوق بشر و دمکراسی در ایران همنظرند.
نکات مهم سخنان شاپرک شجری زاده
نام من شاپرک شاجری زاده است. بسیاری از شما در این کمیته ممکن است با زندگی من آشنا باشید اما برای آنان که نمی دانند، من یک استاد دانشگاه و یا یک مورخ نیستم. من یک نمونه و نماد زنده شرایط حقوق بشر در ایرانم. من مادر یک پسر بچه و زنی معمولی هستم که به یک شرایط غیرمعمولی پرتاب شدم. من یک کنشگر حرفه ای نیستم و هیچگاه جنبشی را آغاز نکردم اما هنگامی که دستگیر شدم همه چیز برای من تغییر کرد. وقتی که برهنه بازرسی ام کردند و سپس مرا به یک زندان انفرادی انداختند، همه چیز برای من تغییر کرد. وقتی که در زندان به من گفته شد که دیگر هرگز پسرم را نخواهم دید، همه چیز برای من تغییر کرد. اکنون من یک زندانی سیاسی سابقم اما به صور گوناگون هنوز زندانی دولت ایرانم. دو سال پیش مبارزه با حجاب اجباری را آغاز کردم. در طول چهل سال گذشته زنان ایران تحت فشارهای شدیدی برای پوشاندن مو و بدنشان بوده اند. بدن زنان به صحنه نبرد تبدیل گشته است. زنان ایران حق ابتدایی انتخاب پوشش خود را ندارند. حرکت نافرمانی مدنی من در پیوستن به زنانی بود که روسری خود را بر چوبی می بستند و آن را در خیابانها تکان می دادند. ویدا موحدی زنی که این حرکت را آغاز کرد هنوز در زندان است. تعداد زیادی از زنانی که به این نافرمانی مدنی پیوستند دستگیر شدند و هنوز در زندانند. مجموعا سه بار دستگیر و به زندان اوین برای بازپرسی احضار شدم و دوبار در طول سه ماه به زندان انداخته شدم. بار نخست علیرغم تودیع وثیقه برای یک هفته به زندان انفرادی فرستاده شدم. پس از پنج روز اعتصاب غذا با وثیقه آزاد شدم. در بار دوم همسرم را هم دستگیر کردند. با اینکه وی کاری نکرده بود اما به نظر آنان وی هم مقصر بود چون نتوانسته بود زنش را کنترل کند. جرمی که بارها به وی گوشزد کردند. هنگامی که شما را در ایران دستگیر می کنند خانواده شما را به وحشت می اندازند. مرتبه سوم مرا به همراه پسر ۹ ساله ام بازداشت کردند. پسرم در طول ۶ ساعت بازجویی با من بود. مرا در برابر پسرم که فریاد می زد ما را رها کنند تا به خانه برویم، دستبند زدند. در نهایت به دو سال زندان و ۱۸ سال حبس تعلیقی محکوم شدم.
تنها نقطه روشن در زمانی که در زندان بودم دیدار با وکیلم نسرین ستوده بود. او اخیرن به ۳۸ صدال زندان و ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم شده است. این شرایط حقوق بشر در ایران است. جایی که وکلا در آن زندانی می شوند. نسرین ستوده هم اکنون در زندان اوین است. همان زندانی که زهرا کاظمی در آن در سال ۲۰۰۳ شکنجه شد و به قتل رسید. زندان اوین همان جایی است که سعید ملکپور (مقیم کانادایی) در دهه گذشته در آن بسر می برد. در حقیقت دهها ایرانی – کانادایی دو تابعیتی در ۱۵ سال گذشته در ایران به گروگان گرفته شده اند.
من امروز در برابر شما به گونه ای احساس گناه و مسئولیت توأما دارم. به خاطر برخورداری از آزادی در حالی که دیگران فاقد آنند احساس گناه می کنم و احساس مسولیت بخاطر آنانی که داستان شان هیچوقت شنیده نمی شود. آنانی که جایزه نوبل نمی گیرند. من نام آنان را می آورم. وقتی که در زندان بودم زنی بنام مژگان کشاورز شروع به گفتن سرگذشت من به دیگران و حمایت از من کرد اما برای این کار به تبانی با دشمنان انقلاب محکوم و زندانی شد و اکنون در زندان قرچک است. یاسمن آریانی و مادرش منیره عربشاهی، آتنا دائمی فعال حقوق کودکان و نوجوانان، سپیده قلیان خبرنگار امور کارگری، رضوان محمدی، آرش صادقی، نرگس محمدی، نسرین محمدی، اسماعیل بخشی، فهرست زندانیان بالا بلند است و این ها فقط تعدادی از آنان هستند. تنها فعالان حقوق مدنی نیست که زیر ضرب هستند، فعالان محیط زیست هم در زندانند. هم اکنون ۸ فعال محیط زیست معروف در زندانند که یکی از آنان نیلوفر بیانی فارغ التحصیل دانشگاه مک گیل است .
من از دولت کانادا می خوا هم که پیگیر کارهای کنشگران حقوق بشر در ایران بویژه در سازمان ملل متحد باشد و در این رابطه خوا ستار تحریم سپاه پاسداران به عنوان یک سازمان تروریستی هستم. قرار بود که در ماه جون سال ۲۰۱۸ سپاه پاسداران تحریم شود اما هنوز این کار انجام نشده است. منتظر چه هستید؟ این سپاه پاسداران است که فعالان حقوق بشر را دستگیر و شکنجه می کند. کانادا همچنین می تواند تحریم “معماران سرکوب” را آغاز کند. من برای مردمم در ایران، خواهان همان آزادی هایی هستم که در این کشور از آن بهره مندم.
بخش پرسش و پاسخ
از آقای نادر هاشمی پرسش شد که منظورش از صبوری در امر حقوق بشر چیست؟ رژیم ایران چهل سال است که در ایران سرکوب و جنایت می کند. و این که آیا وی با تحریم سپاه پاسداران موافق است یا نه؟
نادر هاشمی در پاسخ گفت منظورش از صبوری در امر حقوق بشر برداشتن چشم از روی رژیم ایران نیست، بلکه او با هر حرکت نظامی برای پیش برد امر حقوق بشر مخالف است. کما اینکه هر گونه دخالت نظامی به وسیله آمریکا در حال حاضر می تواند پیامد های وخیم تری داشته باشد. او در مورد تحریم سپاه پاسداران گفت که با آن موافق است اما مطمئن نیست که در حال حاضر نخستین اولویت باشد.
از نادر هاشمی پرسش شد که بر پایه سخنان خانم شجری زاده و گزارشات ارسالی، سپاه و بسیج هستند که مستقیمن در نقض حقوق بشر دست دارند و فکر نمی کنند که تحریم سپاه بازدارنده باشد، آیا او از طرح تحریم “معماران سرکوب” مرکز والنبرگ پشتیبانی می کند؟
آقای هاشمی در مورد تحریم سپاه سکوت کردند ولی گفتند که با تحریم “معماران سرکوب” بر پایه قانون مگنیتسکی موافقند.
در این بخش پس از اظهار تعجب یکی دیگر از نمایندگان مجلس به خودداری نادر هاشمی از موافقت با تحریم سپاه پاسداران، خانم شجری زاده تاکید مجدد کردند که ایشان و همسرشان به وسیله نیروهای سپاه دستگیر شدند.
پرسش بعدی به وسیله آقای مایکل لویت این بود: کانادا چگونه می تواند بیشتر به مدافعان حقوق بشر در ایران کمک کند؟ نادر هاشمی در ادامه گفت که سیاستمداران کانادا نبایستی به سخنان گروه های لابی اپوزیسیون در خارج از کشور گوش کنند. او گفت به نظرش اقداماتی مانند اعطای تابعیت افتخاری به فعالان حقوق بشر مانند خانم نسرین ستوده کار را برای رژیم ایران دشوار می کند.
خانم شجری زاده در پاسخ به اظهارات نادر هاشمی گفت: آقای هاشمی خانم نسرین ستوده هم اکنون در زندان است و محکوم شده و در حالی که در زندان های ایران دو تابعیتی ها و فردی چون سعید ملکپو ر که مقیم کاناداست وجود دارد، چگونه می توان انتظار داشت که این اقدام موثر باشد؟ شجری زاده خواستار اقدامات شدیدتری در این باره شد.
در پایان خانم شرل هارد کسل عنوان کرد که ایشان ضمن ابراز همدردی با مسئله نقض حقوق بشر و زنان در ایران معتقد است که دیپلماسی امری زمان بر است و در این باره بایستی بیشتر در کمیته حقوق بشر مجلس گفت و گو شود.
او در پایان با دادن بقیه وقت خودش به نادر هاشمی از وی خواست تا توضیحاتی درباره گرفتاری های پیشبرد حمایت از خواهران و برادران ایرانی صحبت کند و این که چگونه اخیرن کمپینی برای بدنام کردن سخنرانی که ایشان دعوت کرده بود (منظور تریتا پارسی) راه اندازی شد. همچنین از هاشمی خواست تا کمی در مورد فعالیت گروه های هوادار مجاهدین خلق در کانادا صحبت کند.
نادر هاشمی در پاسخ گفت که سازمان مجاهدین خلق در رابطه با مسئله حقوق بشر در ایران اصلن نقشی ندارند و آنان فرقه ای هستند که با پول عربستان سعودی و امارات اداره می شوند و در واشنگتن دارای ارتباطات قوی با جان بولتون هستند. او گفت که نمی خواهد با صحبت زیاد از آنها از موضوع خارج شود. اما در رابطه با چگونگی کمک به مدافعان حقوق بشر در ایران ایشان پیشنهاد داد که بهتر است با فردی چون هما هودفر که در ایران زندانی بوده و به کمک دولت کانادا و فعالیت های نخست وزیر کانادا آزاد شده تماس گرفته شود و با وی در رابطه با چگونگی کمک به آزادی سایر زندانیان و پی گیری حقوق بشر در ایران مشورت شود.
بخش کمیته امور خارجه و توسعه بین المللی
روز ۱۴ ماه مه ۲۰۱۹
شهادت خانم ها مریم شفیع پور، رحیل رزا، لادن برومند و آقای پروفسور پیام اخوان
در روز پایانی (۱۴ ماه می) هفته رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در ایران چهار سخنران در کمیته امور خارجه سخنرانی کردند که خانم شفیع پور حضوری و بقیه از طریق ویدئو کنفرانس شرکت داشتند.
خانم مریم شفیع پور در ابتدای سخنرانی اش به دستگیری های خود در دوران دانشجویی اشاره کرد و بر خورد هایی که شخصن با افرادی چون عباس جعفری دولت آبادی نماینده دادستان تهران و قاضی صلواتی در دوران بازداشت داشت، برای نمایندگان مجلس شرح داد.
خانم رحیل رزا ضمن پشتیبانی از مبارزات مردم ایران عنوان کرد که حکومت ایران به عنوان رهبر تروریزم دولتی در جهان یکی از خطرات عمده برای صلح و امنیت است و چرا دولت کانادا تاکنون قوانین مگنیتسکی را در رابطه با ناقضین حقوق بشر در ایران مانند آنچه که در مورد ونزوئلا، روسیه، برمه، و عربستان سعودی به اجرا گذشته، عمل نکرده است؟ او همچنین خواستار پی گیری اجرای قعطنامه ۱۲ جون ۲۰۱۸ مجلس در شناسایی سپاه پاسداران به عنوان یک سازمان تروریستی شد. رحیل رزا بردباری و صبر در رابطه با حکومت ایران را مترادف با بردباری و مدارا با شکنجه و کشتار هر چه بیشتر ایرانیان دانست.
سخنران بعدی خانم لادن برومند از سوی نهاد عبدالرحمان برومند در واشنگتن بود. برومند در ابتدا با تأکید به عدم پایبندی رژیم ایران در احترام به حیات انسانی به گزارشات دریافتی از اعدام ۲۵۳ نفر در سال ۲۰۱۸ و کودک آزاری و مرگهای مشکوک در زندانهای ایران اشاره کرد. ایشان متذکر شد که نهاد برومند ۳۰ مورد مرگ زندانیان را بر اثر بدرفتاری، سهل انگاری، و نبود مراقبت پزشکی تنها در سال ۲۰۱۸ ثبت کرده است. برومند با برشمردن مشکلات سیستم قضایی در ایران علاوه بر مشکل کمبود صلاحیت به نقایص بنیادین حقوقی در قانون اساسی ایران هم اشاره کرد. برومند در ادامه به سرنوشت دو اعدامی کرد به نامهای زانیار و لقمان مرادی و شیوه دستگیری و شکنجه و محاکمه و اعدام آنان و رامین حسین پناهی پرداخت.
در پایان لادن برومند افزود که اجرای عدالت کار سیستم جمهوری اسلامی نیست چرا که این رژیم حتا قوانین ناعادلانه خودش را هم – مانند تعقیب قضایی وکلا – رعایت نمی کند. برومند با نام بردن از ابراهیم رئیسی به عنوان رئیس قوه قضاییه و کسی که در کشتار تابستان ۶۷ دخالت مستقیم داشته، سیستم دادگستری و قضایی جمهوری اسلامی را به ماشینی برای استمرار خودسری و جنایات دولتی تشبیه کرد. او گفت که جامعه بین المللی متعهد است که در ایران هر دو نهاد و فرد را پاسخگو نماید.
پروفسور پیام اخوان سخنران بعدی بود که برای تشریح شرایط اسفبار حقوق بشر به موضوع محکومیت نسرین ستوده پرداخت. وی با اشاره به شیوه برخورد با نسرین ستوده، دلایل آن را در ایدئولوژی رژیم جمهوری اسلامی دانست چون نسرین ستوده مدافع حقوق زنان، حقوق کودکان، زندانیان عقیدتی و سیاسی و حقوق اقلیت های دینی چون بهاییان است.
اخوان همچنین به مورد خانم نرگس محمدی اشاره کرد و تاکید کرد که جدال حکومت ایران تنها به این دو فعال حقوق بشر محدود نبوده و مردم عادی را هم شامل می شود.
نتیجه گیری
– آنچه که در گزارش های فوق آمد، همگی برگرفته از سخنان افرادی بود که طی برنامه هفته رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در ایران (هفته رسیدگی) در جلسات کمیته ها و پانلها و کنفرانس خبری ایراد شده. تلاش من فقط در برخی از جاها خلاصه کردن مطالب بوده. دست آورد های “هفته رسیدگی” بسیار زیاد است و بزودی تاثیرات آن را در برخی زمینه ها شاهد خواهیم بود. به باور من که سه سال است در جلسات “هفته رسیدگی” شرکت دارم، این برنامه مهمترین و موثرترین پلاتفرم برای سیاستگزاری در زمینه حقوق بشر و روابط سیاسی دولت کانادا با جمهوری اسلامی است. سخنان و شهادت های حاضران در برابر کمیته های روابط خارجی و حقوق بشر زمینه ساز بسیاری از تصمیم گیری های دولت کانادا در رابطه با جمهوری اسلامی ایران است.
ایرانیان علاقمند به سرنوشت هموطنان در سرزمین مادری و بویژه فعالان حقوق بشر و نیروهای طرفدار دمکراسی و آزادی و بالاخره تمامی طیف های اپوزیسیون بایستی در این برنامه مشارکت جدی و فعال داشته باشند تا بتوانند صدای مردم ایران را به گوش سیاستمداران کانادایی برسانند. هر فرد و جریانی فراخور دیدگاه و پتانسیل سیاسی اجتماعی خود می تواند در این برنامه بسیار منظم و حساب شده شرکت کرده و نقطه نظرات خود را به گوش نمایندگان مجلس برساند.
تنها با مشارکت فعال و تاثیرگذاری است که می توان کیفیت و سطح خواسته از دولت کانادا را بهبود و افزایش داد. ساکت بودن، به دیگران تاختن، انتقادهای ناسالم و تخریب شخصیت راهگشا و سازنده نیست.
فراموش نکنیم که هر آجری که از زیر پی ساختمان رژیم جمهوری اسلامی کشیده شود یک گام ما را به آزادی و دمکراسی برای سرزمین مادری نزدیکتر می سازد.
– در مجموع تمام شرکت کنندگان خواستار تحریم های هدفمند در چارچوب قانون مگنیتسکی و بویژه “معماران سرکوب” و سپاه پاسداران بودند. تنها آقای نادر هاشمی در پاسخ به تحریم سپاه گفتند: “با آن مشکلی ندارند، ولی از اولویت فعلی آن اطمینان ندارند.”
بر اساس صحبت های خانم شرل هاردکسل (نماینده حزب نیو دمکرات NDP) مشخص شد که دعوت از تریتا پارسی به کمیته حقوق بشر به وسیله ایشان و حزب NDP انجام پذیرفته بود. نفوذ عوامل جمهوری اسلامی در حزب NDP مسئله ای ریشه دار است که با حضور عوامل “کنگره گروگان گرفته شده ایرانیان کانادا “بی ارتباط نیست.
پیشنهاد
با عنایت به آنچه که در نتیجه گیری عنوان شد لازم ست که تمام رسانه های چاپی و تصویری تا آنجا که می توانند به پوشش گسترده این برنامه بپردازند. اطلاع رسانی این برنامه، بخصوص با ترجمه و پخش کلیه سخنرانی ها و پرسش و پاسخها برای هموطنان در شهر های کانادا و آمریکا به زبان فارسی و حتا ارسال آن به درون کشور علاوه بر بالا بردن درجه آگاهی عموم موجب افزایش روحیه و دلگرمی هم میهنان در داخل ایران هم می شود.
سکوت خبری در مورد این برنامه ی بسیار مهم کمترین ضرر و زیانش این است که مردم ایران فکر کنند هموطنانش در این سوی دنیا و در کشورهای آزاد و دمکراتیک آنها را فراموش کرده اند، که این خسران بزرگی است. مردم ایران باید بدانند که نیمه ی دیگر آنها در این سوی جهان در کنار آنها ایستاده است و تریبونی هستند برای رساندن صدای حق خواهی و آزادیخواهی آنان.
با آرزوی آزادی و دمکرا سی و رعایت حقوق بشر در ایران
*رضا بنایی از اعضای نهاد “عدالت ۸۸” و “همبستگی برای ایرانی دمکراتیک”
