* این مقاله جنبه ی آموزشی دارد نه درمانی، هر دارویی باید با تشخیص و تجویز پزشک مصرف شود.
پیشگیری
با این که عوامل ژنتیک و دفاعی بدن رل مهمی را در تولید پارا دونتیت بازی می کنند، ولی امکان پیشگیری با بهداشت جدی دهان و دندان و معاینات مرتب دندان ها و دهان می تواند از التهاب و عفونت لثه ها جلوگیری کند.
چند راهنمایی
– مسواک زدن دقیق دندان ها دو بار در روز با مسواکی که موهای نرم دارد- مسواک را هر دو ماه باید عوض کرد. دندانپزشک می تواند شما را راهنمایی کند تا مسواک بد مشکل را شدیدتر نکند.
– تمیز کردن دندان ها با نخ ابریشمی مخصوص آن برای برداشتن مواد باقی مانده لای دندان و از بین بردن باکتری ها
– معاینه سالانه دندان ها توسط دندان پزشک برای اطمینان از سلامت دندان و لثه و تمیز کردن رسوبات اگر وجود دارند و اینکه فاصله ای بین لثه و دندان وجود ندارد
– تمیز کردن مرتب رسوبات
– در صورت لزوم یک رادیو گرافی در عرض ۲ تا ۳ سال برای اطمینان از این که استخوان در سلامت است و دچار کمبود مواد معدنی نشده
– همین طور پیشنهاد می شود که از کشیدن سیگار خودداری شود و مصرف الکل و شکر را کم کرد.
شرایط مخصوص
– در دوران بارداری و پس از آن بانوان باردار باید تحت نظر دندانپزشک باشند.
– اگر از درمان های اورتو دونتیک استفاده می کنید، باید شدیدا مواظب بهداشت دهان و دندان باشید و هر ۶ ماه یک بار معاینات کامل توسط دندان پزشک انجام شود.
درمان های دارویی
وقتی که بیماری تشخیص داده شد، هدف درمان جلوگیری هر چه زودتر از پیشرفت آن است و در صورت امکان نگهداری از دندان هاست. نوع درمان بستگی به شدت بیماری و سلامت عمومی بیمار است. درمان ها می توانند مراحل زیر باشند:
– تمیز کردن کامل داندانها؛ ریشه های آنها و لثه ها
– در صورت لزوم درمان با آنتی بیوتیک
– در صورت لزوم درمان جراحی
– درمانهای روزانه در منزل و تمیز کردن مرتب هر سه ماه یک بار در نزد دندانپزشک
تمیز کردن دندان ها
تمیز کردن دندان ها در بیشتر موارد برای جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی است و اولین مرحله درمان به شما می رود. با از بین بردن باکتری ها و رسوبات روی دندان ها و ریشه های آن و برداشتن فاصله ی بین لثه و دندان، لثه ی جدا شده دوباره به دندان می چسبد و از پیشرفت بیماری باکتری ها جلوگیری می شود.
این درمان معمولا یک یا دو بار انجام می شود و همراه با بی حسی محلی است ولی اگر همراه با همکاری بیمار با مسواک زدن دقیق و کشیدن نخ بین دندان ها همراه نباشد، موقتی است.
ممکن است قبل از درمان پزشک محلول های ضدعفونی کننده را تجویز کند که میزان باکتری ها در دهان کم بشود ولی استفاده از این محلول ها باید موقتی باشد زیرا اولا به هیچ وجه جای مسواک زدن را پر نمی کند، و ثانیا باکتری های مفید در دهان را هم از بین می برد.
جراحی
در ۵ تا ۱۰درصد موارد، برداشتن ساده قسمت های جدا شده لثه کافی نیست و اعمال جراحی دیگری باید انجام شود تا جراح بتواند ریشه دندان و استخوان آن را تمیز کند.
اگر استخوان صدمه جدی دیده باشد، باید جراحی های مخصوص انجام شود تا قسمت های خراب شده استخوان ترمیم شود. شاید هم احتیاج به پیوند استخوان داشته باشد که در این صورت از اعضای دیگر بیمار برداشته می شود. همین طور امکان پیوند لثه وجود دارد که نسج لازم از سقف دهان برداشته شده، روی لثه پیوند زده می شود.
درمان با آنتی بیوتیک
در بیشتر موارد درمان های مکانیکی باعث جلوگیری از پیشرفت بیماری می شود ولی اگر بیماری حاد و مهاجم باشد درمان با آنتی بیوتیک کامل کننده هم لازم می شود.
هم چنین در مواقعی که بیماری بازگشت می کند، بیمارانی که بنیه ضعیف دارند و یا مبتلا به بیماری های قلبی عروقی هستند یا دچار دیابت نوع ۲ که خوب کنترل نشده است، درمان با آنتی بیوتیک ضروری است و باید انجام گیرد.
طب مکمل
بهداشت خوب دهان و دندان بسیار مهم است، چرا که شخص را از دچار شدن به عفونت های لثه ای و دندانی مصون نگه می دارد. و اگر شخص دچار عفونت دندان و یا لثه شود باید حتما درمان ها توسط دندانپزشک انجام شود. مثل کشیدن دندان.
با این حال بعضی درمان های طبیعی می توانند به کم شدن انفلاماسیون لثه ها کمک کنند. اما مطالعات بیشتری باید برای اثبات مفید بودن آنها انجام شود.
آویشن(Thymus)– اوکالیپتوس و منتول که در بعضی از محلول های مخصوص شستشوی دهان وجود دارد، می تواند از تولید پلاک های دندانی جلوگیری کرده و امکان تولید انفلاماسیون را کم کند. تیمول (Thymol)عامل اصلی در آن است.
روغن گل گاو زبان- یک مطالعه نشان داده که روغن گاو زبان می تواند انفلاماسیون لثه ها را کم کند. این روغن حاوی مقادیر زیادی اسید گاما لینولنیک است که از خانواده ی اسیدهای چرب امگا ۶ است.
بره موم- یک مطالعه چاپ شده در سال ۲۰۰۷ نشان داده که عسل می تواند رل درمانی در التهابات لثه ای داشته باشد- مطالعات دیگری آثار مثبت بره موم را در درمان این پاتولوژی نشان داده است.
مطالعه ای که در سال ۲۰۱۲ انجام شده موثر بودن آن را با شستشوی دهان یک روز در میان با محلول هیدرو الکلیک حاوی ۲۰درصد بره موم پس از برداشتن قسمت فوقانی لثه جدا شده از دندان نشان داد.
ماست- یک مطالعه پیشنهاد می کند که مصرف مرتب ماست می تواند احتمال دچار شدن به التهابات لثه ای را کم کند و دلیلش وجود پروبیوتیک های موجود در آن است، که روی بیماری های پارا دونتال- ژنژیویت- و پارا دونتیت تأثیر می گذارد.
