در بیست و پنج سال اخیر امریکا از میزان مرگ و میر سرطان ۲۷درصد کم کرده است که موفقیت بزرگی است، ولی این میزان کاهش در مورد همه طبقات یک سان نبوده است و مردم فقیر، رنگین پوستان و مهاجران امریکای لاتین تلفاتی بالاتر از ۲۷ درصد داشته اند. متأسفانه این تناقض وجود دارد و یک دلیل آن این است که مردمی که در فقر به سر می برند نسبت به طبقات مرفه مورد بررسی و تشخیص بیماری قرار نمی گیرند و به همین نسبت هم از درمان خوبی بهره مند نیستند.
افریقایی امریکایی ها، بومیان امریکایی و اکثر مهاجران اسپانیایی زبان نسبت به سفیدپوستان و آسیایی ها بیشتر در فقر زندگی می کنند. در تحقیقی که اخیرا در مجله”همه گیر شناسی، نشانگرهای حیاتی و پیشگیری از سرطان” چاپ شده نشان داده شده است که در شیکاگو زنان سیاه پوست و سایر گروه های فقیر یاد شده نسبت به گروه همسان سفیدپوست و مرفه کمتر مورد پیگیری و تشخیص بیماری قرار گرفته اند. خانم Janice Phillips استاد وابسته در دانشگاه Rush که خودش سیاه پوست است می گوید: زمانی که من به عنوان یک پرستار بالینی در یک جمعیت که خدمات پزشکی کمتری داشتند در جنوب شیکاگو کار می کردم شاهد بودم که میزان مرگ و میر سرطان پستان بالا بود و این ناحیه از این بابت شهرت داشت و شناخته شده بود و می دیدیم که معرفی زنانی که نشانه ای از وجود مشکلی در پستان داشتند به مرکز پزشکی دانشگاهی پیشرفته چقدر سخت بود و زنانی که بیمه نداشتند به مراکز بیمارستانی دارای ظرفیت بالای پیگیری، تشخیص و درمان معرفی نمی شدند. متأسفانه این محرومیت فقط به زمان گذشته محدود نمی شود و حتی امروزه هم وضع بیمه مردم می تواند در استفاده زنان مبتلا به سرطان پستان از مراکز پیشرفته پزشکی اثر بگذارد. با این که وضع جان به در بردن از سرطان پستان پیشرفت کرده و نسبت بهتری پیدا کرده “جامعه سرطان امریکا” تأیید می کند که نابرابری و تناقض در خدمات پزشکی همچنان پا برجا است و باقی مانده. آمار جان به در بردن ۵ ساله از سرطان پستان در زنان سفید پوست ۹۲درصد و برای زنان سیاه پوست ۸۳ درصد است. به نظر می رسد گروه اخیر تومور پیشرفته تر و تهاجمی تری داشته اند و تومور آنها خیلی دیر و در مرحله پیشرفته تری تشخیص داده شده است. گو این که در نهایت هر دو گروه سرنوشت یک سانی دارند. در سال ۲۰۱۵ مرگ و میر زنان سیاه پوست مبتلا به سرطان پستان در مقایسه با زنان سفید پوست ۳۹درصد بیشتر بوده است.
خانم فیلیپز اضافه می کند:”من اثر موانع درمانی روی زنان با سن ۲۰سال بین زنان افریقایی امریکایی را هم بررسی کرده ام. زنان تا حدود ۴۰ ساله هم از جماعت افریقایی امریکایی به من گفتند وقتی که برای تشخیص و درمان مراجعه می کنند توجهی به آنان نمی شود و جدی گرفته نمی شوند. این زنان مدعی هستند که در سنین بسیار پائین تری به تومور پستان مبتلا می شوند و روی هم رفته زنان افریقایی امریکایی و خانواده آنها از سیستم خدمات پزشکی در مورد خودشان ناامید هستند بخصوص در مواردی که تحت پوشش بیمه هم نباشند و علاوه بر آن فقیر هم باشند. حامیان مبتلایان به تومور از سال ها قبل زنگ خطر را به صدا درآورده اند و در مورد عواقب این تناقض ها هشدار داده اند. در سال ۲۰۰۷ “نیروی خدمات سرطان پستان متروپولیتن شیکاگو” دریافت که میزان مرگ و میر زنان سیاه پوست نسبت به سفیدپوستان ۶۸درصد بیشتر است. این یافته ها نشان می دهد که باید سیاست اطلاع رسانی عمومی را در سراسر شهرها و ایالات شروع کرد و سطح بررسی ماموگرافی خانم ها را باید وسعت داد و غربالگری را عمومیت داد و در پی تشخیص زودرس سرطان پستان بود.
خانم فیلیپز می گوید: من از مشاهده تلاش هایی در این زمینه هیجان زده شده ام. سازمان های درمانی، تشخیص و پیشگیری مسئول بدون این که روی رفتار سنتی و تغییر رفتار بیماران تمرکز کنند، باید به خدمات خود به آنها توسعه دهند. بیمارستان ها، پزشکان و کمپانی های بیمه در دادن خدمات به همه گروه ها باید تلاش کنند. در این زمینه شیکاگو نمونه و الگوی بسیار خوبی در جهت انجام وظیفه است و تلاش های فراوان چشمگیری داشته است. بین ۹ شهری که ساکنان افریقایی امریکایی بیشتری دارند در جهت از بین بردن دره عمیقی که بین فقیر و غنی وجود داشته بسیار موفق بوده است و شیکاگو برای رفع تبعیض بین سیاه و سفید بین ۹ شهر مورد نظر رتبه اول را داشته است.
بر اساس تحقیقی که در سال ۲۰۱۷ به عمل آمده است موفقیت شیکاگو و شهرهایی که آمار مرگ و میر سرطان پستان را کم کرده اند، همه نتیجه ی انجام وظیفه مطلوب سازمان های ذیربط و فعالیت های همه جانبه آنان بوده است. بهر صورت ضربه عارضه روی زنان رنگین پوست بزرگتر است. همچنین بین افراد غیر بیمه قومیت ها گسترش بیشتری دارد. به عنوان مثال به نظر می رسد که مردم غیر بیمه، خدمات پزشکی را با هم و گروهی به تعویق می اندازند. یک نظر سنجی اخیر موسسه گالوپ نشان داده که از هر ۱۰امریکایی سه نفر از خدمات درمانی بهره مند نیستند و این عده محروم توانایی تحمل مخارج درمانی خود را ندارند و مشکل آنها روز به روز بیشتر می شود. یک مطالعه که به وسیله بنیاد فامیلی Kaiser انجام شده نشان داده است که از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۷ در ایالت هایی که توسعه خدمات پزشکی نداشته اند ۷۰۰۰۰۰ نفر به کسانی که بیمه ندارند، افزوده شده است که ۱۱درصد آنها سیاه پوستان، و ۱۹درصد مهاجران امریکای لاتین و اسپانیایی زبان بوده اند، و این در حالی ست که فقط ۷درصد سفیدپوستان بیمه ندارند. به طور واضح تر ۱۱ درصد سیاه پوستان، ۱۹درصد اسپانیایی زبان ها و ۷درصد سفیدپوستان بیمه ندارند.
البته میزان جان به در بردگان از سرطان با قومیت یا سطح درآمد اندازه گیری نمی شود، اما تا زمانی که معیار مقرون به صرفه بودن خدمات پزشکی خذف نشود، نمی توان میزان مرگ و میر را کم کرد و سطح تعداد جان به دربردگان را بالا برد.
*دکتر خسرو نیستانی متخصص علوم آزمایشگاهی
