Chondrocalcinose
* این مقاله جنبه ی آموزشی دارد نه درمانی، هر دارویی باید با تشخیص و تجویز پزشک مصرف شود.
کندروکاسینوز مفصلی یک عارضه مربوط به پیری است که به جمع شدن میکروکریستال های کلسیم در مفاصل مربوط می شود و جزو فامیل بیماری های روماتیسمی میکروکریستالین است که مدت ها به نام بیماری شبه نقرص خوانده می شد، زیرا سیمپتوم های آن شبیه نقرص است با این که میکروکریستال ها از یک نوع نیستند.
کندروکالسینوز می تواند باعث روده های ملتهب خیلی دردناک حاد و یا دردهای مزمن بشود و اگر درمان نشود صدمات وارده به مفاصل می تواند باعث ناتوانی های حرکتی مهم بشود. داروهای آنتی انفلاماتوار می توانند باعث کم شدن التهابات و دردها بشوند، ولی درمان کننده نیستند.
تعداn بیمارانی که از کندروکالسینوز مفصلی رنج می برند با بالا رفتن سن زیادتر می شود و می تواند شامل بیش از سی درصد افراد ۷۵ سال به بالا بشود.
سیمپتوم ها
سیمپتوم های کندروکالسینوز عبارتند از: درد- تورم- سختی حرکت در مفاصل مبتلا.
مفصل زانو بیشتر از سایر مفاصل دچار می شود و سپس مفاصل مچ دست درمحل مفاصل متاکارپو- فالانژین- مفاصل رانی- لگنی(هانس)- مفاصل شانه و مفاصل مچ پا.
دردها و سایر سیمپتوم ها شبیه نقرص یا سایر انواع آرتریت هاست. تشخیص بیماری با مشاهده میکروسکپی کریستال های پیروفسفات کلسیم Pyrophosphate Calcium در مایع مفصلی ست. سیمپتوم های بیماری وقتی ایجاد می شوند که حملات حاد بیماری چند روز تا چند هفته طول بکشد و یا بیماری مزمن شده باشد. ولی امکان این که این پاتولوژی کاملا بدون هیچ سیمپتومی باشد هم هست.
شروع بیماری
بیماری کندروکالسینوز با جمع شدن کریستال های پیروفسفات کلسیم در نسوج مفصلی مثل غضروف هیالن و فیبرهای غضروفی ایجاد می شود. صدمات وارده به غضروف باعث ایجاد انفلاماسیون و درد و تورم می شود. فرق این بیماری با نقرص این است که در نقرص عامل بیماری کریستال های اورات سدیم هستند. علت جمع شدن این کریستال ها هنوز مشخص نیست. البته نوعی بیماری کندروکالسینوز ارثی هم وجود دارد ولی خوشبختانه خیلی نادر است.
عوامل تولید خطر بیماری
بیماری کندروکالسینوز مربوط به بالا رفتن سن است و تولید این پاتولوژی مربوط به پیری می شود. البته نوع خاصی از آن در جوان ها هم دیده می شود که نادر و همراه با یک بیماری متابولیک است. میزان بیماران ۱۰ تا ۱۵ درصد بین افراد ۶۵ تا ۷۵ ساله و ۳۰درصد از ۷۵ سال به بالاست و طبق یک مطالعه حدود نیمی از افراد ۹۰ ساله به بالا به آن دچار هستند و بانوان بیشتر از آقایان به آن دچار می شوند. ولی عوامل دیگری هم مشخص شده اند مثل:
کمبود منیزیم در خون- هایپر پارا تیروئیدی( یعنی ترشح زیاد هورمون های پاراتیروئید- هیپو تیروئیدی – و بالاخره میزان بالای کلسیم در خون.
پیشگیری و درمان
امروزه هیچ درمانی برای حل کریستالین های رسوب کرده در مفاصل وجود ندارد. داروهای ضد درد و آنتی انفلاماتوار غیر استروئیدی در حملات حاد بیماری باعث کم شدن التهاب و درد می شوند.
کلشی سین Colchicine که در درمان نقرص به کار می رود، گاهی برای کندروکالسینوز هم تجویز می شود.
پزشک گاهی هم از تزریق داخل مفصلی یک کورتیکو استروئید پس از خالی کردن مایع مفصلی بیماری را آرام می کند. اگر بیماری خیلی شدید و مزمن و به شدت ناراحت کننده باشد و از حرکت مفصل جلوگیری کند ممکن است پزشک شما یک جراحی ترمیمی مفصلی و یا تعویض با یک پروتز مفصلی را پیشنهاد کند.
