مقررات اخلاقی در آئین بهائی مؤید روش اخلاقی آئین‌های پیشین است ولی به صورتی کامل‌تر ارائه گردیده است زیرا اخلاق نیز چون دیگر جنبه‌های دین در تکامل است و در این عصر که جهان دهکده انسانی محسوب می‌شود آئین بهائی بحث از اخلاق جهانی می‌کند. شخص بهائی موظف است وجود خویش را به اخلاق ملکوتی که در آثار حضرت بهاءالله شرح داده شده زینت بخشد.
در این مقاله به چند مورد از نظام اخلاقی آئین بهائی اشاره می‌شود. از جمله مقررات اخلاقی لزوم پاکی دل و حسن نیت یا خلوص نیت است. حضرت بهاءالله می‌فرمایند:”جهد کنید تا اعمال از غبار ریا و کدورت نفس و هوی پاک شود…”
حضرت عبدالبهاء نیز در خصوص نیت می‌فرمایند:”حسن نیت به جهت اعمال حسنه لازم است. تا نیت خیر که به منزله ریشه و اصل محکم و متین است نباشد شجره عمل بار و برکت و نتیجه حاصل ننماید و ثمرات طیبه (پاک) نبخشد… چه بسا می‌شود که نفسی عمل خیر می‌نماید ولی نیتش خالص نه. یا برای شهرت است یا به جهت عزت یا آرزوی غرور و نخوت است یا محض ریا و ریاست. این گونه اعمال نتایج باقیه ندارد و سبب فوائد عمومیه نگردد. عالم انسانی را روشن نکند و آسایش و سعادت ابدی نبخشد ولو به ظاهر اساس متینی داشته باشد ولی اگر با حسن نیت و طویت (ضمیر) مقرون شود عالم انسانی را زنده نماید…”
مورد دیگر از اخلاق بهائی راستگویی محض است. حضرت بهاءالله می‌فرمایند:”زبان گواه راستی من است او را به دروغ میالائید” و حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند:” جمیع معاصی (گناهان) به یک طرف و کذب (دروغگویی) به یک طرف، بلکه سیئات (گناهان) کذب افزون‌تر است و ضررش بیشتر…” می‌فرمایند: “در جهان الهی نوری روشن‌تر از صدق و راستی نه…”
و دیگر از اخلاق بهائی تقوی است. تقوی که در لغت به معنای پرهیز است از آنچه خلاف حقیقت باشد. در شناسائی عرفان آئین بهائی ترس از فراق حق یا حقیقت می‌باشد.
یکی دیگر از اخلاق بهائی انقطاع است. انقطاع به معنای انزوا نیست بلکه بریدن از غیر حق و توجه کامل به حق و حقیقت است چون عبادت نیایش حق و حقیقت و توجه به حضرت یزدان است.
پایه‌های اصلی خصوصیات اخلاق راستگویی محض، خلوص نیت، انقطاع و تقوی است. در نتیجه زینت بخشیدن به این اخلاق ملکوتی، عدالت و انصاف، رعایت ادب، وفا، خضوع، امانت، عفت و عصمت، احتراز از افتراء و غیبت، پرهیز از اعتراض و مجادله، سخاوت و بذل و بخشش، رفق و مدارا، ایجاد سرور در قلوب، پرهیز از ایجاد فساد، اجتناب از مسکرات و مخدرات، تمسک به نظافت و لطافت، رعایت مراتب به ویژه احترام به پدر و مادر، رعایت اهل هنر و معلمین و اجتناب از ظلم بر حیوانات و حفظ محیط زیست و دهها ویژگی اخلاقی دیگر نیز چون تلاش برای اتحاد و اتفاق، زبان خوش، همت بلند، از خود گذشتگی هم از پی می‌آیند و می‌آموزند که شخص بهائی باید جامع جمیع این خصوصیات اخلاقی باشد.
حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند:” سعادت در علم است و علم در تقوی و تقوی در انقطاع… و انقطاع عشق الهی آرد. عشق تلاوت آیات و مناجات خواهد و جذبه آیات تهذیب اخلاق کند.”
مقاله امروز را با قسمتی از بیانات حضرت عبدالبهاء خاتمه می‌دهیم، می‌فرمایند:
پس ای یاران مهربان با جمیع ملل و طوائف و ادیان به کمال راستی و درستی و وفاپرستی و مهربانی و خیرخواهی و دوستی معامله نمائید. تا جهان هستی سرمست جام فیض بهائی گردد و نادانی و دشمنی و بغض و کین از روی زمین زائل شود. ظلمت بیگانگی از جمیع شعوب (شعبه‌ها) و قبایل به انوار (جمع نور) یگانگی مبدل گردد. اگر طوائف و ملل سائره (دیگر) جفا کنند شما وفا بنمائید، ظلم کنند عدل بنمایند، اجتناب کنند اجتذاب (جذب) کنید، دشمنی ننمائید دوستی بفرمائید.”
خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر: ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵ ، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com
وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی: www.reference.bahai.org/fa
