عصر فرخنده برقراری صلح و آرامش در سطح کره زمین را همه دیانت ها پیش بینی کرده و قرن ها در انتظار آن صبر کرده اند. حضرت بهاء الله مؤسس آئین بهایی رسما اعلام فرمودند که وعده تحقق صلح مربوط به عصرکنونی است و این منازعات بی فایده و این جنگ های ویران کننده منقضی خواهد شد و عنقریب صلحی روی خواهد داد.
تحقق صلحی عمومی و جهانی از نظر آئین بهائی از جمله مشروط به ایجاد برابری پایگاه احتماعی و حقوقی زنان با مردان و مشارکت فعال زنان در همه امور جهانی و خصوصا در قلمرو صلح می باشد.
در آثار آئین بهائی اصل تساوی حقوق زنان و مردان مکررا تأیید و تشریح شده و لغو تعصبات و ایجاد مساوات میان مردان و زنان را لازمه ترقی بشر و تحقق صلحی جهانی دانسته اند. حضرت عبدالبهاء در سفر خود به کشورهای غربی در اوائل قرن بیستم مساوات زن و مرد را به عنوان یکی از تعالیم اساسی آئین بهائی و از ارکان تمدن آینده جهان معرفی کرده و تأکید به یکسانی زنان و مردان در نزد خداوند نموده و تکامل سعادت عالم انسانی را مشروط به مساوات کامل زنان و مردان دانسته اند.
از دیدگاه آئین بهائی تفاوت جنس امری طبیعی است و نباید توجیهی برای تبعیض اجتماعی گردد. علت اصلی هر گونه عقب افتادگی در فقدان تعلیم و تربیت است. چون زنان و مردان از آن بهره مند شوند هر دو می توانند در مراتب کمال پیشرفت و ترقی نمایند. عالم انسانی مشابه پرنده ای است که دو بال آن زن و مرد هستند و لذا مقتضیات ترقی و پرواز ایجاب می کند که هر دو بال با تعادل و توازن حرکت کنند.
یکی از شروط اساسی دستیابی به تساوی حقوق زن و مرد تعلیم و تربیت نسلی جدید با افکار و ارزش های مترقی در محیط خانواده می باشد.
حضرت عبدالبهاء فرموده اند که این عصر، عصر زنان است و به مناسبت روح این عصر زنان باید ترقی کرده و مأموریت خود را در همه عرصه های زندگی به انجام رسانده و از این طریق با مردان برابر شده و از حقوق متساوی با مردان برخوردار گردند.
در نتیجه پدران باید ناظر به این حقیقت باشند که تمرین اصل تساوی حقوق زن و مرد در محیط خانواده، روشی موثر است که به دختران خود اهمیت استقلال و برابری را نشان دهند، شخصیت شان را مستحکم سازند و به ایشان بیاموزند که در صحنه اجتماع به چیزی کمتر از احترام و برابری کامل قانع نشوند.
در کشور عزیزمان ایران زنی شهیر و شجاع، شاعره ای عالم به نام ظاهره ملقب به (قره العین) آزادی زن را در زمان سلسله قاجار پایه ریزی کرد و جان خود را در این راه از دست داد. زنان زیادی بعد از او قیام کردند که در اینجا فقط به ذکر نام دو تن خانمی که برای بهبودی ایران قیام کردند می پردازیم. در بیش از ۸۵ سال پیش خانم شهربانو قدیریان در سمنان مدرسه مختلطی برای بچه ها تربیت دادند و خود ایشان معلمی و سرپرستی مدرسه را به عهده گرفتند. پس از چندی دولت وقت مدرسه را تعطیل و خود ایشان را روانه زندان کردند ولی این خانم فداکار بعد از آزادی از زندان کماکان به کار معلمی و تربیت کودکان مشغول بودند.
خانم عالم دیگری به نام خانم ژینوس نعمت(محمودی) اولین زن مهندس هواشناسی در ایران، رئیس هواشناسی و رئیس مدرسه هواشناسی، نویسنده کتاب اطلس جغرافیای ایران به علت عضویت در محفل ملی بهائیان ایران با بقیه اعضا دستگیر و همگی اعدام شدند. در وقت اعدام ایشان ۵۲ سال داشتند.
بعد از پیدایش آئین بهائی ندای حضرت بهاء الله در مورد صلح، آزادی و تساوی حقوق زنان با مردان به خارج از ایران سرایت و زنان برجسته ای در دنیا به این آئین گرویدند و ندای حضرت بهاء الله را به اطراف و اکناف دنیا بردند. در این جا به ذکر نام چند تن از آنان به طور نمونه اشاره می کنم که بعضی فقط در ممالک خود و بعضی به خارج از حوزه مملکتی خود رفتند چرا که در آن زمان در غرب هنوز حقوق زنان با مردان مساوی نبود و آنان خود تشنه چنین آئینی بودند.
از جمله:
۱-ملکه ماری، ملکه رومانی ادینبورگ (Queen Mary Edinborg)
۲- خانم می مکسوئل کانادایی (May Maxwel)
۳- خانم هولم فریدر- آرنادوتری ایسلندی(Holmfridur Arnadottir)
۴- خانم هنریتا ایموگن آمریکایی (Henrita Emogen)
۵- خانم افی بیکر استرالیایی (Effie Baker)
۶- خانم اگنس الکساندر هاوایی (Agnes Alexander)
۷- خانم سارا بلامفیلد (لیدی بلامفیلد) ایرلندی (Sara Belamofield)
۸- خانم دکتر سوزان مودی آمریکایی (Dr. Susan Moody)
۹- خانم ادلید شارپ امریکایی (Adelaid Shorp)
۱۰- خانم دکتر جنویو لنور کوی آمریکایی (Dr. Genevieve Lenore)
۱۱- خانم ها مودی، شارپ و لنورکوی به ایران آمدند و عهده دار مدرسه دخترانه بهائیی به نام تربیت شدند. خانم شارپ تا آخر عمر در ایران ماندند.
خوانندگان عزیز، در صورتی که مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر: ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com
وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی: www.reference.bahai.org/fa
