بیش از ۱۰۰۰ دانشجوی دانشگاه صنعتی اصفهان با صدور بیانیه ای ضمن اشاره به فضای یأس آلود موجود در جامعه و دانشگاه و نیز …
شهروند ۱۲۳۱ پنجشنبه ۲۸ می ۲۰۰۹
خبرنامه امیرکبیر: بیش از ۱۰۰۰ دانشجوی دانشگاه صنعتی اصفهان با صدور بیانیه ای ضمن اشاره به فضای یأس آلود موجود در جامعه و دانشگاه و نیز اعتراض به این شرایط، ابراز امیدواری کرده اند که انتخابات پیش رو به تغییر رویه ها و نگرش کنونی در دانشگاه ها بیانجامد، حقوق و حرمت از دست رفته ی دانشجویان اعاده گردد، انحصار و عصبیت جای خود را به تسامح و کثرت دهد و ساحت دانشگاه از چنین حریم شکنی هایی مصون بماند.
در این بیانیه آمده است: دهمین دوره ی انتخابات ریاست جمهوری در شرایطی فرا می رسد که سیاست های تنگ نظرانه و آمرانه ی دولتی در حوزه های مربوط به زنان فضای تنفسی را برای نیمی از جامعه به صورتی مضاعف سنگین و سرب آلوده کرده است. اعمال تبعیض های جنسیتی مانند طرح سهمیه بندی در آزمون های ورودی دانشگاه ها و برخورد امنیتی- پلیسی و غیرکارشناسانه با آسیب های اجتماعی مانند طرح "گشت های ارشاد"، به تضییع حقوق و تحدید آزادی های اساسی انجامیده است. در این میان، نهاد دانشگاه هم از آسیب سیاست های مدنیت ستیز و تبعیض آمیز دولتی آسوده نبوده است. از مصادیق تضییع حقوق دانشجویان دختر در دانشگاه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
محدود سازی و نظارت های بیش از اندازه که در حضور و غیاب های شبانه و همین طور ایجاد محدودیت زمانی برای رفت و آمد دختران در خوابگاه نمود دارد. دخالت در حوزه شخصی افراد (مانند ایرادهای بی مورد به نوع پوشش و حتی رنگ لباس) و به رسمیت نشناختن حق انتخاب و حق متفاوت بودن.
تقسیم بندی خودی غیرخودی در رفتار با دانشجویان و برخوردهای سلیقه ای، ارایه گزارش های نادرست به کمیته انضباطی و احضارهای غیرموجه پی در پی، همراه با به کارگیری اهرم های فشاری نظیر تماس با خانواده که آرامش فکری دختران دانشجو را با مخاطره مواجه کرده است.
تفکیک های بی معنای جنسیتی مانند جداسازی بعضی فضاهای آموزشی.
تعرض به حوزه ی خصوصی افراد با توجیه جلوگیری از "اختلاط غیرضروری" و تحقیر و هتک حرمت دانشجو توسط افراد مسئول و غیرمسئول. حساسیت های غیرقابل توجیه نسبت به برنامه ها و فعالیت های مربوط به حوزه زنان.
قوانین و آیین نامه های مبهم در کنار نهادهای موازی مثل کمیته انضباطی، انتظامات، حراست و دفتر تعاملات اجتماعی که حدود وظایف و اختیارات هیچ کدام روشن نیست و گویی مسئولیت شان تنها در کنترل روابط خصوصی افراد و پوشش دختران دانشجو خلاصه می شود.
در پس رفتار و نگاه محدودکننده ای که بعضی مصادیق آن در بالا آمد، ذهنیت های تنگ نظرانه و متصلبی وجود دارد که حضور زنان و دختران را در عرصه ی عمومی برنمیتابد. حتی اگر نتیجه ی آن، تعویق روند توسعه باشد. ذهنیت هایی که حضور فعال اجتماعی زنان را موجب افزایش فساد در جامعه می داند و تحصیل دختران را تنها به منظور "مادری بهتر شدن" به رسمیت می شناسد و با ایفای نقش اجتماعی زنان ورای نقش سنتی آن ها مخالف است.
در پایان این بیانیه آمده است: ما امضاکنندگان این بیانیه علیرغم وجود فضای یأس آلودی که بیهودگی انجام هرگونه فعالیت فرهنگی و اصلاحی را تلقین می نماید، اعتراض خود را نسبت به شرایط موجود دانشگاه اعلام می داریم و ضمن دعوت از دوستانمان برای جدی گرفتن و پیگیری حقوق خود، امیدواریم انتخابات پیش رو به تغییر رویه ها و نگرش کنونی در دانشگاه ها بیانجامد، حقوق و حرمت از دست رفته ی دانشجویان اعاده گردد، انحصار و عصبیت جای خود را به تسامح و کثرت دهد و ساحت دانشگاه از چنین حریم شکنی هایی مصون بماند.
