جشن های روز زن در تورنتو

فرح طاهری

ماه مارچ، ماهی ست که ما در شهروند نمی فهمیم کی آمد و کی رفت، از بس که سرمان شلوغ است. از یک طرف برنامه های معمول جامعه ی ایرانی برقرار است، از طرف دیگر روز جهانی زن ما را با جشن ها و گردهمایی های بسیاری روبرو می کند، بعد از آن آماده شدن برای برنامه ها و مراسمی ست که به مناسبت نوروز قبل و بعد از آن برگزار می شود. این است که واقعا این ماه توان بر است، به اضافه ی گردهمایی های حمایتی از خیزش مردم کشورمان که بویژه در ماه مارچ مرتب برگزار شد.   

 ***

اسفندگان، روز گرامیداشت زن

 

در دو هفته ی گذشته، چهار مراسم به مناسبت روز زن برگزار شد که دو تا از آنها همزمان در دو محل مختلف برگزار می شدند و برای ما امکان حضور در هر دو نبود.

اسفندروز از ماه اسفند، اسفندگان نامیده شده و جشن زن و زایش است. زرتشتیان تورنتو این روز را هر سال جشن می گیرند. روز جمعه ۲۵ فوریه ۲۰۱۱، در رستوران پرشین پالاس، زرتشتیان به همراه دوستان و یاران غیرزرتشتی و غیرایرانی اسفندگان را جشن گرفتند.

در این مراسم از خدمات سه زن تقدیر به عمل آمد.

فرشته مولوی نویسنده بنام ساکن تورنتو، سارا اکرمی کوشنده سیاسی و  یاسمین گائینی سه زنی بودند که در این مراسم از آنان تقدیر شد.

مجریان برنامه بهرام بهرامی و مهرتاج کاویانی بودند.  در این برنامه آقای هومن دادنام چند سروده از گاتهای زرتشت خواند و خانم مریم همان سروده ها را به انگلیسی خواند.

از جمله سخنرانان برنامه خانم پروین بهبودی بود که در مورد روز زن و زن در اندیشه های زرتشت سخن گفت.

شیلا نهرور و امیر رهبر و آقای کمالی در بخش موسیقی سنگ تمام گذاشتند. علیجان علیجان پور، یک تابلوی نقاشی از آثار خودش را به آقای امیر رهبر هدیه کرد.

گفتنی ست که ورود هر زن را میزبانان برنامه با شاخه گلی گرامی می داشتند و نیز به پاس بزرگداشت روز اسفندگان به تمام زنان شرکت کننده هدیه ای داده شد. اضافه بر آن به سه زن برگزیده لوحی زیبا  به رسم یادبود داده شد و نیز از هنرمندان شرکت کننده با اهدای هدیه ای تقدیر شد.

 ***

جشن روز زن “کانون به آذین”

 

در جشن روز زن کانون فرهنگی به آذین که شنبه ۵ مارچ در سالن کتابخانه نورت یورک برگزار شد، هلیا و پویا مجری بودند. آنها در آغاز یادی کردند از مادران، خواهران و همسرانی که در ایران هر روز و هرلحظه در نگرانی از بازداشت و شکنجه و زندانی بودن عزیزانشان به سر می برند.

شهلا اعتمادزاده بنیانگذار کانون به آذین اولین سخنران بود که ضمن تبریک روز زن، به ریشه های تاریخی شکل گیری این روز اشاره کرد و در ادامه به مبارزات زنان در قرن بیستم و در تمام جهان پرداخت.

در ادامه مراسم، خانم بدری قهرمان، شعرخوانی کرد. شعری که دایی همسرش دکتر قهرمان سروده و درباره ی زن است و در آن تمام صفات خوب به زنان نسبت داده شده است: زن است آلهه مهر/ زن فرشته ی رحمت/ سزد نهندش اگر نام/ شاهکار طبیعت …

عفت ماهباز، روزنامه نگار و فعال حقوق زنان سخنران میهمان برنامه بود. او که خود سابقه ی هفت سال زندان دارد، در آغاز از همه تقاضا کرد برای زنانی که در این ۳۲ سال در راه مبارزه جان باختند، یک دقیقه سکوت شود و در ادامه برای ۳۱ زنی که پایدارانه ایستادگی کرده و امروز در زندان ها به سر می برند، حاضران در سالن دست بزنند.

عفت ماهباز سخنرانی اش را با عنوان” آزادی در بند، زنان در زندان” با نمایش اسلایدشویی از مبارزات زنان از سال ۱۳۳۲، شروع کرد و خود مانند نقالی عکس ها را توضیح می داد و از تظاهرات زنان در ۱۳۵۷ گفت که از مردم می خواستند به آنها بپیوندند زیرا حق آنان، حق مردم هم هست. تا عکس هایی از تظاهرات سال ۸۸ و همین چندی پیش یعنی دهم اسفند ۸۹. مادران جانباختگان در این چند سال، زنان در تظاهرات و …

در ادامه عفت ماهباز مروری کرد بر مبارزات زنان ایران از آغاز انقلاب تا به امروز.(بخشی از نکات مطرح شده در سخنرانی عفت ماهباز در همین شماره شهروند در مطلب “جنبش زنان در ایران” به صورت پرسش و پاسخ آمده است. در اینجا بخوانید)

در ادامه برنامه، پویا بیانیه مادران صلح کردستان به مناسبت هشت مارس را خواند:

«۸مارس نامی است برای رشادتهای آنانی که‌خواستند تاریخ را همراه با زنان بنویسند؛ آنانی که‌برای بدست‌آوردن حقوق دفن و انکارشده‌ای به‌پا خاستند که‌با نام‌های مقدس دین، فرهنگ، سیاست، تاریخ، قراردادهای اجتماعی و … سنگ قبری ابدی را بر این گور نهاده‌بودند. ۸ مارس لولایی است برای چرخش نگاه‌ انسان به‌ انسان. ۸ مارس تجدید پیمانی است با همه‌ ی آن زنانی که‌در پس قرن‌ها انقیاد و سلطه‌ی گسترده‌به‌ مبارزات آزادیخواهانه‌و حق طلبانه‌ی ملت‌های خاورمیانه‌پیوستند و ندایی شدند برای فردایی شیرین‌تر و بهتر.

خاورمیانه‌امروز در تب و تاب زایشی است که‌اگرچه ‌سخت‌ترین دردها و جفاها را بر پیکر خسته‌اش می کوبند، اما فرزند سربلند دمکراسی را به‌بار دارد…

نوبت به لاله جوانشیر رسید. لاله از گروه رقص آراز  در آغاز ضمن تبریک روز جهانی زن، گفت: من به عنوان یکی از زنانی که در ایران فعال بودم هم دربخش فرهنگی و هم در بخش زنان، می خواهم یکی از آرزوهای قلبی ام را با شما در میان بگذارم. ما در ایران در اقلیتیم. اقلیت جنسی. تبعیض جنسی در قبال ما روا می دارند ما با تمام وجود این را احساس می کنیم. ما معنی تبعیض را می فهیم. آرزوی قلبی من اینه که مخصوصا زنان ما در بیانیه هایشان از زنانی حرف بزنند که توی آذربایجان، توی کردستان صدایی ندارند چون زبانشان صدایی نداره. آرزو می کنم که همه کسانی که برای حقوق اولیه انسانیت فعالیت می کنند از حق زبان مادری حرف بزنند، از مادرانی که نمی توانند زبانشان را به بچه شون منتقل کنند. ما مضاعف رنج کشیدیم چون زنیم و چون اقلیتیم. ما رنجمان را معلم هامان با یک خودکار لای انگشتامون به ما نشان دادند چون فارسی بلد نبودیم حرف بزنیم. ما را از کلاس انداختند بیرون چون نفهمیدیم معلم چی میگه. من خودم تصمیم کبری را کلاس پنجم فهمیدم چی میگه که نباید کتابش خیس میشد. در حالی که بچه هایی که در مرکز بودند همان موقع فهمیده بودند. پس لطفا در بیانیه هاتون از مادر من هم حرف بزنید . از مادربزرگ من هم حرف بزنید که فارسی بلد نیست و هیچ وقت نتونست کلمه ای از تلویزیون متوجه بشه. 

او گفت من دو کتاب شعر به ترکی منتشر کرده ام. شعر “سایه” را زمانی که همسرش در ایران به زندان افتاده بود، سروده که هم به ترکی و هم با ترجمه ی فارسی خواند.

شعرخوانی لاله جوانشیر با استقبال بسیار حاضران و یاشاسین گفتن آنها روبرو شد.

لاله در ادامه به تنهایی یک رقص زیبای ترکی اجرا کرد.

پس از استراحتی کوتاه، خانم گلوریا یزدانی برای دقایقی از زن گفت و با نگاهی زیباشناسانه ی لطیف و احساساتی از زن گفت و اینکه چگونه در طول تاریخ سرکوب شده.

گلوریا یزدانی نمایشی با عنوان “طنین ترانه های آزادی زن” را نوشته و کارگردانی کرده که ۲۲ اپریل در مرکز هنرهای نمایشی ریچموندهیل به صحنه خواهد رفت.

سخنران بعدی، فرشته مولوی بود که متنی را که سال گذشته به هنگام انتخابات در مورد زنان  نوشته بود خواند… از خودم می‌پرسم چرا من بیرون گود و خارج‌نشین نمی‌توانم دست از سر حجاب اجباری بردارم؟ چرا ذهن من از درک پذیرش این استدلال که “حالا یک روسری کسی را نکشته” و یا حتا این که ” حالا وقتش نیست” عاجز است؟ چرا نمی‌توانم بدحجابی را بدیل آزادی پوشش و یا شکل کارآمد نافرمانی مدنی بدانم و به “جهاد روژ لب” دل خوش کنم؟ اگر جمهوری اسلامی ایران با تحجر فکری و خودکامگی سران و ندانم‌کاری‌های روستازادگان وزیر و وکیل شده‌اش مایه‌ی شکست انقلاب اسلامی ایده‌آل بنیانگزارش شد، در عوض توانست روسری را در عرصه‌ی جهانی به بیرق اسلام بدل کند… (متن کامل سخنان فرشته مولوی را در همین شماره شهروند اینجا بخوانید)

 آخرین سخنران، رزا روزبهان یکی دیگر از بنیانگزاران کانون فرهنگی به آذین و از فعالان فرهنگی و حقوق بشری بود که درباره نقش چالش های زنان در خاورمیانه گفت.  او نمونه هایی از زنان فعال در چند کشور را انتخاب کرده بود و از زندگی و مبارزات آنان گفت. زویا از افغانستان، یانار محمد از عراق، توکل کارمال از یمن، نوال السعداوی از مصر نمونه هایی بود که رزا به کوتاهی از آنان گفت.

پایان بخش برنامه اجرای موسیقی توسط گروه سرو بود. افراد این گروه کوشا نخعی، شاهین فیاض، امین ریحانی و آراز نایب پاشایی بودند.

این جشن را جبهه متحد دانشجویی و نشریه شهروند حمایت کرده بود.

 

***

جشن روز زن”سازمان زنان هشت مارس”

 جشن دیگری که شنبه ۵ مارس برگزار شد، از سوی “سازمان زنان هشت مارس” در اوریول کامیونیتی سنتر بود. سخنرانان و موضوع سخنرانی آنان به شرح زیر بود: شهلا : نقش زنان پیشمرگه در مبارزات مسلحانه کردستان، نیلوفر: مقاومت زنان در زندان، سیامک ستوده: موقعیت زن در جوامع سرمایه داری صنعتی، آناهیتا: نقش زنان در مبارزات اخیر علیه جمهوری اسلامی. همچنین گلاویژ محمدی، خواننده، بخش موسیقی را برعهده داشت.  

 

***

جشن روز زن “سازمان زنان ایرانی انتاریو”

 جشن هر ساله ی روز جهانی زن را امسال سازمان زنان ایرانی انتاریو در سالنی بزرگ برگزار کرده بود تا تعداد بیشتری از دوستداران و اعضای این سازمان را گرد هم آورد.

سالن اجتماعات اداره کار در دان میلز و اگلینتون، پذیرای بیش از ۳۰۰ تن در روز یکشنبه ۶ مارچ بود.

مجری این مراسم، لیلا مجتهدی، ضمن خوشامد به حاضران، به دلیل حضور میهمانان انگلیسی زبان و وزیر حمل و نقل، خانم کاتلین وین، به انگلیسی جلسه را اداره کرد و در آغاز از اهمیت روز جهانی زن گفت و سپس افخم مردوخی رئیس سازمان زنان ایرانی انتاریو را به جایگاه دعوت کرد.

مردوخی ضمن تبریک هشت مارچ، گفت:  ۲۰۱۱ سالی ست به یادماندنی در تاریخ مبارزات مردم جهان این بار زنان و مردان شمال آفریقا، خاورمیانه و ایران همچنان در تلاش های بی انتهای خود برای کسب حقوق دمکراتیک به پا خاسته اند.

اولین سخنران دبی فیلد مدیر اجراییFood share   بود که در حوزه های امنیت غذایی، فقر و زنان فعالیت دارد. او به سابقه ی مبارزات زنان اشاره کرد و با توجه به حوزه ی فعالیتش، درخصوص وضعیت تغذیه و رابطه ی آن با زنان گفت و افزود، یکی از دلایل گرسنگی جهانی، این است که زنها در قدرت نیستند. او گفت هر شب ۱/۱ بیلیون نفر با سوءتغذیه به بستر می روند، در حالی که در سوی دیگر مشکل چاقی و دیابت وجود دارد.

خانم فیلد همچنین توصیه کرد که زنان به منبع تأمین مواد غذایی خود توجه کنند که آیا از منابع محلی تولید می شود یا وارداتی ست یا به صورت “مبادله ی منصفانه” (Fair Trade) تهیه شده است. (در مورد “مبادله منصفانه” بعدا مفصل در شهروند خواهیم نوشت فقط اشاره کوچکی می کنم که منظور خرید از کشاورزان به جای واسطه هاست به طوری که کشاورزان کشورهای فقیر درآمد بیشتری عایدشان می شود تا زمانی که محصولاتشان توسط واسطه ها و کمپانی های بزرگ خریداری می شد.)

سخنران بعدی پروین صمدزاده، مشاور خانواده در حوزه های خشونت، زنان و فعالیت بود. او به نقش زن در تغییرات مثبت اجتماعی، سیاسی و فرهنگی اشاره کرد و گفت، فعالیت های فردی می توانند سرآغاز تغییرات مثبت اجتماعی باشند. او همچنین به تأثیر و اهمیت فعالیت های گروهی در تغییرات اجتماعی اشاره کرد. نوشتن نامه به مسئولان امور، تماس با نماینده پارلمان، شورای شهر و …، تماس تلفنی با اشخاص مسئول، استفاده از رسانه های همگانی، راه اندازی تظاهرات اعتراضی و شرکت درآنها اشکالی از آموزش و توانمندی برای تغییرات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و محیط زیستی بود. خلاقیت در نوع فعالیت، خلاقیت در یافتن منابع مالی جهت تداوم کار و تبلیغ از مباحث دیگری بود که پروین صمدزاده به آنها پرداخت.

در ادامه مراسم، خانم کاتلین وین، وزیر حمل و نقل دولت انتاریو و نماینده مجلس از حوزه ی دان ولی غرب، دکتر رضا مریدی، نماینده ریچموندهیل در پارلمان انتاریو، دکتر بتنی آزبورن از دانشگاه تورنتو OISE، سیماسحر زرهی، روزنامه نگار ، دکتر عزت مصلی نژاد کارشناس مرکز حمایت از قربانیان شکنجه، لی لی پورزند، عضو کمیته هماهنگی سازمان عفو بین الملل هر یک به کوتاهی پیام های تبریک روز زن و همبستگی با سازمان زنان را خواندند.

خانم شلی کارول، عضو شورای شهر از حوزه دان ولی شرق به کوتاهی در مراسم حضور یافت و از خانم وین خواست تا پیام او را به همگان برساند.

دکتر مصلی نژاد خبر از یک معرفی کتاب در روز شنبه ۱۲ مارچ ساعت چهارونیم بعدازظهر در دانشگاه تورنتو داد.

منیره محمدی کتاب جک هولند نویسنده ی فقید آمریکایی را با عنوان تاریخ زن ستیزی: کهن ترین تعصب جهان، ترجمه کرده است و روز شنبه با سخنرانی دکتر رضا براهنی، افخم مردوخی، عزت مصلی نژاد و همسر و دختر جک هولند و البته منیره محمدی مترجم این کتاب به ایرانیان معرفی می شود. (دانشگاه تورنتو، مرکز باهن برای تکنولوژی، واقع در شماره ۴۰ خیابان سنت جرج، اتاق۲۱۳۵ )

لی لی پورزند نیز از تمرکز امسال عفو بین الملل روی زنان ایران به مناسبت روز جهانی زن گفت و اینکه شنبه ۱۲ مارچ از ساعت ۱۱ تقاطع سنت جرج و بلور، مقابل ساختمان اوزی دانشگاه تورنتو فراخوان گردهمایی عفو بین الملل است برای روز زن و از آنجا تا دانشگاه رایرسون راهپیمایی خواهند کرد و در نمایشگاهی که در آنجا برگزار می شود، حضور می یابند. پورزند از حاضران دعوت کرد که به این گردهمایی بپیوندند.

در ادامه ی مراسم، برنامه موسیقی برگزار شد. گلاویژ محمدی با آواز خود با همراهی ضرب منوچهر چهاردولی و آکاردئون پرویز مهرنامی چندین ترانه اجرا کرد. ماندانا عطارزاده یکی از اعضای هیئت مدیره سازمان زنان امر معرفی این گروه موسیقی را برعهده داشت.

بخش رقص نیز، رقص زیبای آذری توسط نوشین داورپناه بود که حال و هوای متفاوتی به سالن داد.

پس از پایان برنامه، از حاضران پذیرایی مفصلی با میوه و شیرینی و آجیل و دسر شد و ضمنا جوایزی نیز به قید قرعه به برندگان اهدا شد.

در پایان افخم مردوخی از حامیان برنامه، اعضای هیئت مدیره و کارکنان و داوطلبان سازمان زنان برای همکاری ها و حمایت هایشان سپاسگزاری کرد.