شهروند ـ آرش عزیزی: رضا مریدی، نماینده‌ی لیبرالِ ریچموندهیل در مجلس انتاریو، هفته‌ی گذشته قراری به مجلس آورد که با تصویب آن با رای متفقِ هر سه حزب، اول مه از این پس به عنوان روز پزشکان انتاریو اعلام می‌شود. این روز تولد امیلی استوو، اولین دکتر زن کانادایی است که برای ورود به این حرفه با مشکلات بسیاری در جهان مردسالار آن‌روزها روبرو بود.
دکتر مریدی در گفتگوی تلفنی با شهروند گفت:”پیش از این پرستاران روز خودشان را داشتند اما پزشکان نه.”
اولین پزشک زن کانادا خانم استو
نماینده‌ی ریچموند هیل در معرفی قرار خود در مجلس اشاره کرد که پیشنهاد آن‌را آرلن وبستر، مدیر امور پزشکی در بیمارستان مرکزی یورک داده است و سپس با حمایت انجمن پزشکان انتاریو هم مواجه شده است.
علاوه بر خانم وبستر، دکتر لری گراسمن، خانم‌ها الیزابت بارنت و ملینا کورنیر نیز از سوی بیمارستان مرکزی یورک به عنوان مهمان به مجلس آمده بودند. پزشکان دیگری از انجمن پزشکی انتاریو و دکتر سعید حاتمی از بیمارستان کودکان بیمار از دیگر مهمانان ویژه‌ای بودند که مریدی در ابتدای افتتاح مجلس به آن‌ها خوشامد گفت.
نماینده‌ی ریچموند هیل در معرفی قرار خود به شرحی از تاریخ پزشکی پرداخت. او گفت:”تعریف پزشک در طول زمان تغییرات بنیادینی از سر گذرانده. پزشکان در دوره‌های مختلف در طول تاریخ به عنوان خدا، کشیش یا حتی افرادی با رابطه‌ی بنیادین با جادو پنداشته شده‌اند. پزشکان در کنار راه تکامل جامعه‌ی بشری تکامل یافته و وقف یافته‌اند.”
او سپس به نقاشی‌های غار در فرانسه اشاره کرد که به ۲۷ هزار سال پیش بر می‌گردند و حضور طبیب یا پزشکی را تصویر می‌کنند که از گیاه برای درمان استفاده می‌کرده. سپس به مصری‌های باستان و سنت‌های پزشکی آن‌ها مثل مومیایی کردن اشاره کرد. بعد به یونان باستان رفت و از”ترکیب افکار مذهبی و عملی” نزد آن‌ها گفت. پس از تمجید از بقراط، آن‌گاه به ابن سینا و کتاب قانون او اشاره کرد که تا سال ۱۶۵۰ کتاب درس دانشگاه‌های اروپا بود. و در آخر به انتاریوی خودمان رسید و به کسانی مثل دکتر فردریک بنتینگ و دکتر چارلز بست که در دانشگاه تورنتو به کشف انسولین نائل آمدند. (باید البته بگوییم که جا داشت دکتر مریدی از دکتر نورمن بتون، دیگر فارغ‌التحصیل شهیر دانشگاه تورنتو، نیز نام می‌برد. این پزشک کمونیست کانادایی هنگام جنگ داخلی اسپانیا برای دفاع از جمهوری‌خواهان علیه فاشیسم به آن کشور رفت و سپس به چین رفت تا در جنگ داخلی آن کشور به حزب کمونیست یاری برساند و در این میان به اختراعات مهم پزشکی نائل آمد که باعث شده از محبوب‌ترین کانادایی‌های تاریخ باشد.)
بحث بین سایر اعضای مجلس را جان اوتول، نماینده‌ی محافظه‌کار دورهام، آغاز کرد. صحبت‌های او با ادای احترام به دکتر مریدی شروع شد و به این‌که او هم مدرک دکترای فیزیک دارد اشاره کرد و گفت”متعجبم که در وزارت ابتکار یا جایی مثل آن استفاده‌ی بهتری از استعدادهای ایشان نمی‌شود.”
از سوی ان دی پی، روزاریو دی مارچیز، منتقد تحصیلات این حزب، ضمن اعلام حمایت حزبش از قرارِ دکتر مریدی، به این اشاره کرد که بهتر است برای بزرگداشت حرفه‌ی پزشکی، شهریه‌ی دانشگاه‌ها هم پایین آورده شود.
آن‌گاه نوبت مایکل پرو، دیگر نماینده‌ی تورنتو از ان دی پی، بود که در مورد این قرار صحبت کرد. او به اهمیت پزشکی چینی و پزشکی قاره‌ی آمریکا پیش از “استعمار آن توسط غرب” اشاره کرد. پرو در ضمن بر “آن‌چه جهان اسلام در مورد پزشکی انجام داده” تاکید کرد و گفت: “وقتی متون عالی یونانی بقراط و ارسطو در جهان غرب از دست رفته بودند، در اسلام حفظ شدند و از آن‌جا بود که همه‌ی این‌ها دوباره بازگشت.”
پرو تنها به این علت از قرار انتقاد کرد که با روز جهانی کارگران تلاقی دارد. او اشاره کرد که روز اول ماه مه ریشه‌های قدیمی تاریخی دارد و از کارل مارکس گفت که در قرن نوزدهم صحبت از داشتن روزی برای بزرگداشت کارگران کرده است.
شفیق قدری و کولدیپ کودار، نمایندگان اتوبیکو و برامپتون، از نمایندگان لیبرالی بودند که در مورد قرار دکتر مریدی صحبت و از آن دفاع کردند.
نماینده‌ی ریچموند هیل در صحبت‌های پایانی خود ضمن تشکر از تمامی نمایندگانی که صحبت کردند اشاره‌ای به سه نفر از پزشکان خانواده‌ی خودش کرد: موشین و فرهاد مریدی، برادرهایش، و شراره مریدی، همسر برادرش.
در پایان قرار دکتر مریدی با رای متفق تمام نمایندگان حاضر تایید شد تا روز اول ماه مه در انتاریو به عنوان روز پزشکان شناخته شود.
البته فعالین چپ و کارگری کانادا همچنان این روز را به عنوان روز بین‌المللی کارگران جهان نیز می‌شناسند و امسال هم برنامه‌های متعددی در این زمینه برگزار می‌شود.
