از جوِ اتاوا معلوم است که فعلا سر و صدای انتخابات خوابیده: هفته‌ی گذشته استفن هارپر، نخست‌وزیر، و مایکل ایگناتیف، رهبر اپوزیسیون، خیلی در مجلس آفتابی نشدند …
شهروند ۱۲۵۳ پنجشنبه ۲۹ اکتبر ۲۰۰۹
از جوِ اتاوا معلوم است که فعلا سر و صدای انتخابات خوابیده: هفته‌ی گذشته استفن هارپر، نخست‌وزیر، و مایکل ایگناتیف، رهبر اپوزیسیون، خیلی در مجلس آفتابی نشدند و بیشتر اینطرف و آنطرف کشور بودند. ایگناتیف دارد به هر دری می‌زند تا مگر وضع خرابش در نظرسنجی‌ها را درست کند و هارپر هم دست بر قضا سری به حوزه‌ی بیوسِ کبک، یعنی حوزه‌ی انتخاباتی وزیر امور خارجه‌ی سابق، ماکسیم برنیه، زد. آقای برنیه چند سال پیش، پس از ماجرای رها کردن بعضی اطلاعات امنیتی در دسترس دوست دختر سابقش، از سمت خود استعفا کرد و مدت‌ها از کابینه طرد شده بود، اما ظاهرا وضع آقای هارپر در کبک آنقدرها هم خوب نیست که به ملاقات برنیه رفته و او را دوباره به جمع خودی‌های حزب دعوت کرده است.
طبیعتاً بیشتر بحث‌های مجلس در هفته‌ای که گذشت به موضوعات حول اقتصاد اختصاص داشت. اپوزیسیونِ لیبرال و نیودموکرات (و بلوک کبک) همه تاکید به بازی‌های سیاسی محافظه‌کاران با پولی دارند که قرار بوده صرف انگیزش اقتصادی و زیرساخت‌سازی برای تمام کشور شود، اما ظاهرا خیلی جاها به نفع محافظه‌کاران استفاده می‌شود. کمیته‌ی مالی مجلس هفته‌ی گذشته دیدار کرد و اعضای این کمیته، جیم فلاهرتی، وزیر مالی، را در این مورد به سئوال کشیدند. مارک کارنی، فرماندار بانک کانادا، هم در مجلس ظاهر شد تا راجع به دلار و سیاست پولی سخنرانی کند.
موضوعی که بیشترین خبرها را ایجاد کرد حضور معترضانی بود که به عنوان ناظر وارد پارلمان شدند و بعد، در تقاضای انرژی پاک، مجلس را روی سرشان گذاشتند و خواستار تصویب لایحه‌ای شدند که حزب نیودموکرات به مجلس ارائه کرده است. فعالان محیط زیستی به قدری مجلس را روی سرشان گذاشتند که پلیس بیرون‌شان برد. طبیعی بود که فورا این حرکت را به ان.دی.پی و جک لیتون، که خود داشت لایحه را ارائه می‌داد که اعتراض‌ها شروع شد، وصل کنند، بخصوص که معلوم شد آن‌ها به عنوان مهمانان لیتون وارد ساختمان شدند، اما رهبر نیودموکرات‌های فدرال در مصاحبه با رسانه‌ها گفت خبر نداشته که این مهمانان قرار است این گونه مجلس را به هم بزنند و این‌ها ربطی به حزبش ندارند. اوضاع وقتی جالب شد که روزنامه‌نگاران باهوشِ آنلاین به سرعت فیلم یکی از تظاهرکنندگان اصلی، جه کاستر، را پیدا کردند که در کنوانسیون چند ماه پیشِ ان.دی.پی در هالیفکس در مورد مسائل محیط زیستی سخنرانی می‌کرد و بنابراین معلوم شد کاستر عضو حزب و نماینده‌ی کنوانسیون بوده است.
از درون کابینه‌ی محافظه‌کارها خبر می‌رسد که جیم پرنتیس، وزیر محیط زیست، شاید به فکر نخست‌وزیری آلبرتا باشد. البته خیلی‌ها آقای پرنتیس را از نامزدهای احتمالی جانشینی هارپر در نخست‌وزیری کل کشور می‌دانند، اما دو نکته در این مورد هست: یکی این‌که هارپر از کالگری است و بعید است جانشین او در رهبری حزب باز هم از این شهر باشد (و پرنتیس اهل کالگری است) و دیگر این‌که فعلا جناب هارپر، هم وضع خوبی در نظرسنجی‌ها دارد و هم خیال رفتن ندارد. این است که پرنتیس به فکر این افتاده که جای اد استلماک را بگیرد. آقای استلماک، نخست‌وزیر کنونی آلبرتا از حزب محافظه‌کار، ماه دیگر باید با رای اعضا روبرو شود و اگر رای نیاورد محافظه‌کاران باید رهبر جدیدی انتخاب کنند که به صورت خودکار نخست‌وزیر این استان نفت‌خیز کانادا می‌شود.
از دیگر ماجراهای خبرآفرین تپه‌ی پارلمان: کتاب جدیدی که هیلیر، از روسای سابق ارتش کانادا، منتشر کرده و در آن دولت محافظه‌کار را به قانون‌شکنی‌های متعدد در افغانستان محکوم ساخته است؛ حمله‌ی لیبرال‌ها به دولت هارپر برای عدم ارائه اطلاعات کافی در مورد واکسن‌های آنفولانزای H1N1؛ حمله‌ی جک لیتون (درست پس از خوابیدن قائله‌ی فعالان محیط زیست) به دولت در مورد مسئله‌ی حقوق بازنشستگی و عدم دیدار اعضای مجلس با کارگران سابق شرکت نورتل که هفته‌ی گذشته به اتاوا رفتند (تونی کلمنت، وزیر صنعتِ محافظه‌کاران، جواب داد که این مسئله به دولت استانی مربوط است و کارگران نورتل بهتر بود دوباره جلوی کوئینزپارک می‌رفتند و زحمت سفر به پایتخت کشور را نمی‌کشیدند).
