چهارمین فستیوال سالیانه فیلم سازمان عفو بین الملل تورنتو از ۱۲ تا ۱۵ نوامبر در تورنتو برگزار شد. در این جشنواره ۹ فیلم به بررسی جنبه های …
شهروند ۱۲۵۶ پنجشنبه ۱۹ نوامبر ۲۰۰۹
چهارمین فستیوال سالیانه فیلم سازمان عفو بین الملل تورنتو از ۱۲ تا ۱۵ نوامبر در تورنتو برگزار شد. در این جشنواره ۹ فیلم به بررسی جنبه های مختلف حقوق بشر در ۱۲ کشور جهان از جمله ایران، افغانستان، کلمبیا و کانادا پرداختند.
شنبه ۱۴ نوامبر ساعت ۲ بعدازظهر فیلم "شیرین عبادی، یک وکیل ساده" ساخته ی "بانی خشنودی" در سالن هیئت ملی فیلم به نمایش درآمد. این فیلم گوشه هایی از زندگی روزمره شیرین عبادی را در دفتر وکالتش در تهران به تصویر کشیده بود و همچنین گزیده ای از مصاحبه ها، سخنرانی ها و کنفرانس های مطبوعاتی او در مجامع بین المللی را در بر داشت.
پس از نمایش فیلم لی لی پورزند، فعال حقوق بشر و حقوق زنان و گلوریا نماینده ی سازمان عفو بین الملل هر یک درباره ی موارد مطروحه در فیلم سخن گفتند. لی لی پورزند که خود در ایران حقوق خوانده، حوادث امروز ایران را چون زنجیره ای مربوط به هم از بیست سال پیش تاکنون دانست. او به سه نکته در فیلم اشاره کرد: اینکه عبادی گفت، جامعه ی ما دیگر قهرمان لازم ندارد. و ما می بینیم که امروز مردم در کنار هم ایستاده اند و منتظر یک رهب
ر کاریزماتیک نیستند. دومین نکته اینکه عبادی گفت قوانین خانواده ی زمان شاه بهتر بود(در مورد طلاق، سرپرستی بچه، برابری شهادت زن و مرد) که من به طور کلی با آن موافقم. و نکته ی سوم این که تصور عموم از زندان اوین، جای وحشتناکی ست ولی جاهای وحشتناک تر از آن هم هست. لی لی پورزند گفت، زمانی که پدرم(سیامک پورزند) را از خیابان ربودند و به جایی بردند که ما نمی دانستیم، وقتی که او به اوین منتقل شد، ما جشن گرفتیم چون زندان های مخفی وحشتناک تر از آن وجود داشت.
گلوریا، نماینده عفو بین الملل به جنبش های حاضر در ایران اشاره کرد از جمله کمپین یک میلیون امضا و جنبش اقلیت های قومی. او در این رابطه به احسان فتاحیان، جوان ۲۷ ساله ی کرد که به اتهام محاربه با خدا، هفته ی پیش اعدام شد، اشاره کرد و افزود: اعدام نوجوانان و کودکان همچنان در ایران انجام می شود و در این رابطه ما پنلی داریم علیه مجازات اعدام کودکان که سی ام نوامبر، نازنین افشین جم که کمپین مبارزه با اعدام کودکان را پیش می برد در تورنتو سخنرانی خواهد کرد.
گلوریا مشکلات ایران را خیلی پیچیده خواند و دسترسی مردم به عدالت را به سختی میسر دانست و گفت، مردم دستگیر می شوند بدون اینکه به وکیل دسترسی داشته باشند.
در بخش پرسش و پاسخ از لی لی پورزند در مورد مادر او مهرانگیز کار سئوال شد. لی لی مادرش را چون شیرین عبادی، وکیلی آزادیخواه خواند که در سال ۲۰۰۰ به جرم شرکت در کنفرانس برلین به زندان افتاد و در حالی که مبتلا به سرطان پیشرفته بود، دوران زندان و بازجویی های مستمر و دادگاه طولانی را طی کرد. از دزدیده شدن پدر پیر روزنامه نگارش از خیابان گفت و اینکه تا مدتها نمی دانستند او کجاست. از ته
دید خانواده گفت و اینکه آنها نمی توانند به ایران بروند و پدرش نیز با بیماری و کهولت سن ممنوع الخروج است. لی لی در حالی که منقلب بود گفت، در پایان فیلم گفته شد که همه به دنبال عدالت هستیم، درست است ما همه دنبال عدالتیم.
از لی لی پورزند سئوال شد چقدر به جنبش سبز امیدوار است، او با نشان دادن دستبند سبزی که به دست داشت گفت، ما باید امیدوار باشیم. اگر متوقف شویم، جنبش از بین می رود باید ادامه داد و ما هم در تبعید ادامه می دهیم. باید آگاهی عمومی را بالا ببریم و امیدوار باشیم چون آنها که در ایران هستند، امیدوارند. او همچنین به حرف های سردار جزایری که حامیان جنبش سبز در خارج کشور را تهدید کرده بود، اشاره کرد و گفت با اینکه جمهوری اسلامی کارنامه ی پرباری از ترور خارج کشور دارد و در دهه ۸۰ بیش از ۲۰۰ تن را در خارج کشور ترور کرد، اما من به چنین سخنانی اهمیتی نمی دهم.
گلوریا نیز در تائید سخنان لی لی گفت، من هم به عنوان یک غیرایرانی همه را تشویق می کنم که صدای آنهایی که در ایران هستند را به گوش دیگران برسانند.
لی لی همچنین از نقش زنان در جنبش سبز و در خط مقدم بودن آنها در ایران گفت و با این جمله سخنانش را پایان برد: گاهی من از شجاعت این زنان جوان می ترسم.
