شهروند ـ آرش عزیزی: نزدیک یک ماه پس از این‌که وال استریتِ نیویورک به اشغال صدها نفر از تظاهرکنندگان در این شهر در آمده و جنبشی مشابه به بیش از ۴۵ از ۵۰ ایالت در سراسر آمریکا سرایت کرده است، شنبه‌ی این هفته فعالین کانادایی می‌کوشند گوشه‌ای از خیابان بیِ تورنتو را به تصرف در آورند. خیابان بی را معمولا “وال استریتِ کانادا” می‌نامند و بانک‌های مربوط به آن مرکز سرمایه‌ی مالی کشور هستند.
حدود ۳۰۰ نفر از فعالان تورنتو هفته‌ی گذشته در پارک برچی در خیابان ولینگتون (نزدیک تقاطع چرچ) گرد آمدند تا برنامه‌ی این حرکت را تدارک ببینند. آغاز این حرکت تا به حال با کشمکش‌ها و اختلافات زیادی همراه بوده. بی‌نظمی بسیاری در جریان است و تصمیمات مشخص در بسیاری زمینه‌ها گرفته نشده است. اما یک چیز مسلم به نظر می‌رسد: اشغال در روز شنبه با پیام‌هایی چپ‌گرایانه علیه بانک‌ها آغاز می‌شود و مسلما بیش از آخرهفته طول خواهد کشید. گروه در ضمن پیغامی به پلیس تورنتو هم فرستاده و خواهان عدم برخورد خشونت‌آمیز از سوی آن شده است.
لزوم حمایت اتحادیه‌های کارگری از نکاتی است که بسیاری از چپ‌های سوسیالیست از ابتدای جنبش مطرح کرده‌اند.
جلسه سازماندهی در پارک ـ عکس سعید ولدبیگی
کن جورجتی، رئیس کنگره کارگران کانادا، در این مورد گفت: “البته که ما حامی این جنبش هستیم. ما آن‌را می‌فهمیم. ما هم مدت‌ها است با همین دشمن می‌جنگیم: حرص.”
“حرصِ بانک‌ها و شرکت‌های بزرگ” از آن مواردی دانسته شده که جنبش در شهرهای مختلف علیه آن حرکت می‌کند.
سید رایان، رئیس فدراسیون کارگران انتاریو، اما دست نزدیک‌تری بر آتش دارد. جوئل داف، نماینده‌ی او، شخصا در نشست روز جمعه حاضر بود و اعلام کرد اتحادیه‌های انتاریو از آن حمایت خواهند کرد.
رایان، که سازمان متبوعش در حال حاضر کمک‌های کوچک لجستیکی به حرکت را آغاز کرده، در ضمن می‌گوید: “از ما می‌خواهند دیرتر وارد شویم. می‌خواهند یک قدم به عقب برداریم و بگذاریم آن‌ها هر جوری که می‌خواهند سازمان بدهند و کار را آغاز کنند. (و بعد ما وارد می‌شویم.)”
جنبش‌های مشابه “اشغال” قرار است در مونترال، ونکوور، ادمونتون، کالگری، ساسکاتون و سایر شهرهای سراسر کشور نیز برگزار شود.
حمایت نیکی اشتون، نامزد رهبری ان دی پی
به نظر می‌رسد بخش اعظم سازمان‌دهندگان اصلی علاقه‌ای به وصل کردن جنبش خود به یکی از احزاب اصلی کشور نداشته باشند و علیه چنین روندی هشدار می‌دهند.
فعالان سیاسی نظرات خود را اعلام می کنند. عکس سعید ولدبیگی
با این حال بسیاری انتظار دارند ان دی پی به عنوان حزب چپ از این حرکت حمایت کند. بسیاری از فعالان جوان این حزب از مراحل اول در سازماندهی آن حاضر شده‌اند. اما خبری که شهروند اکنون برای اولین بار، و پیش از هر رسانه‌ی دیگری در کانادا، منتشر می‌کند، این است که نیکی اشتون، نماینده‌ی جوان چرچیلِ مانیتوبا در مجلس فدرال، قصد دارد این هفته در جنبش اشغال در شهر ساسکاتون شرکت کند.
اشتون که پیشتر مطبوعات گفته بودند احتمال ورودش به رقابت سرسخت برای انتخاب رهبر نیست به شهروند گفت این گونه تظاهرات “روح ان دی پی” هستند و او قصد دارد در آن‌ها در سراسر کشور شرکت کند و با این چشم‌انداز رای جوانان حزب و کشور را جلب کند.
حضور نیودموکرات‌های ایرانی
از نکات جالب اما این است که چندین نفر از رهبران سازمان جوانان ان دی پی که در نشست روز جمعه شرکت داشتند، ایرانی هستند.
فرشاد آزادیان و راشین علیزاده، دو رئیس باشگاه جوانان ان دی پی در تورنتو، (به اضافه نویسنده‌ی این مطلب که سخنگوی باشگاه مذکور است) در جلسه‌ی روز جمعه سخنرانی کردند و گفتگوهای متعددی با رسانه‌های تصویری، صوتی و متنی مختلف در این مورد انجام دادند. می‌شود گفت این چند ایرانی از صداهای اصلی جنبش “اشغال تورنتو” در رسانه‌ها بوده‌اند.
مثلا گفته‌ای از فرشاد آزادیان، که مثل راشین از حامیان گروه مارکسیستی فایت‌بک نیز هست، در تورنتو استار آمده بود که: “بانک‌های بزرگ مشکل هستند. باید قدرت را از دستان آن‌ها درآوریم.” گفتگوهایی از فرشاد در سی تی وی و سایر شبکه‌های تلویزیونی نیز پخش شده است.
فرشاد در گفتگو با شهروند تاکید کرد که خودش را “سازمان‌دهنده‌ی اصلی” نمی‌بیند. او گفت:”ما بخشی از سوسیالیست‌ها و مارکسیست‌های درگیر در جنبش هستیم. طبیعتاً در بسیج برای آن و تبلیغ آن تلاش کرده‌ایم. اما در ضمن به دخالت در آن مشغول بوده‌ایم تا بخشی از این گفتگو باشیم که چگونه می‌توانیم جنبشی موفق بسازیم، نقش مهم کارگران سازمان‌یافته چیست، جنبش توده‌ای چگونه شکل می‌گیرد و بالاخره چگونه دیکتاتوری بی استریت را از میان می‌بریم؟”
فرشاد تاکید می‌کند که برای ساختن جنبشی که بتواند حمایت “طبقه‌ی کارگر کانادا” را جذب کند، جذب قدرت اتحادیه‌های کارگری ضروری است و تنها این می‌تواند “جنبشی قدرتمند” بسازد.
