شهروند ـ آرش عزیزی: دالتون مک گینتی، نخست وزیر لیبرال انتاریو، قبلا نشان داده شباهت های کمی با هارپر، نخست وزیر محافظه کار کانادا، ندارد. هر چه باشد پیغام “ثبات” و آن کمپین منضبطی که در انتخابات قبلی اجرا کرد همه را یاد هارپرِ انتاریویی الاصل انداخت.
کابینه ی جدیدی هم که مک گینتی انتخاب کرده، مثل کابینه ی جدیدی که هارپر شش ماه پیش برگزید، ادامه ی همان پیغام ثبات است: آن وزرای اصلی که کرسی های خود را از دست نداده اند در سمت های خود باقی مانده اند و خبر چندانی از چهره های جدید نیز نیست. تنها تفاوت کلیدی این است که مک گینتی بر خلاف هارپر به وعده های خود عمل کرده و تعداد وزارتخانه ها (و در نتیجه اعضای کابینه) را به طرز قابل توجهی کاهش داده و از ۲۸ به ۲۲ رسانده است.
مک گینتی بلافاصله پس از اعلام پیروزی خود در روز انتخابات (۶ اکتبر) اعلام کرد دوایت دانکن، وزیر دارایی، در سمت خود ابقا خواهد شد. پنجشنبه هفته گذشته، با اعلام بقیه سمت های کابینه، اعلام شد دانکن در ضمن “معاون نخست وزیر” نیز خواهد بود.
دالتون مک گینتی کابینه ی جدید خود را معرفی کرد
دب متیوز، وزیر بهداشت، هاریندر تاخار، وزیر هندی تبار خدمات دولتی و مایکل چان، وزیر چینی تبار گردشگری و فرهنگ نیز سمت های خود را حفظ می کنند.
برد دوگوئید، نماینده ی اسکاربورو، از وزارت انرژی کنار رفته و وزیر وزارتخانه جدیدی به نام توسعه اقتصادی و ابتکار خواهد بود.
در عوض کریس بنتلی، دادستان کل، وزیر انرژی می شود که یکی از بزرگترین وزارتخانه های کابینه ی جدید است. بنتلی را باید از جانشینان احتمالی مک گینتی در صدر حزب لیبرال دانست.
لورل بروتن جای لئونا دامبرووسکیِ مقلوب را در وزارت آموزش و پرورش می گیرد. او پیش از این وزیر خدمات اطفال و جوانان بود.
کاتلین وین، از ستاره های همیشگی لیبرال ها که پیش از این وزیر حمل و نقل بود اکنون وزیر مسائل شهری و مسکن می شود و در ضمن مسائل مربوط به بومیان را نیز در حیطه مسئولیت خود خواهد داشت.
باب کیارلی، نماینده اتاوا که زمانی شهردار این شهر بود، جای وین را در وزارتخانه حمل و نقل می گیرد و علاوه بر آن وزیر زیرساخت نیز خواهد بود.
مادلین ملیه وزیر امنیت محلی و مارگارت بستِ جامائیکایی تبار وزیر خدمات مصرف کنندگان خواهند بود. (وزارتخانه سابق خانم بست، ارتقای بهداشت، در وزارت بهداشت ادغام شده است.)
جیم بردلیِ با تجربه وزیر محیط زیست خواهد بود. جان گرستن، دیگر نماینده باتجربه، دادستان کل می شود.
گلن موری، نماینده “تورنتوی مرکز”، وزیر تعلیم، کالج ها و دانشگاه ها می شود. اریک هاسکینز، با تقلیل مقام، به وزارت خدمات اطفال و جوانان می رود و لیندا جفری وزیر کار و مسائل افراد مسن می شود.
از معدود نمایندگان شمالی لیبرال ها در مجلس، ریک بارتولوچی و مایکل گراول به ترتیب وزارتخانه های توسعه شمالی و معادن و منابع طبیعی و جنگل داری را دریافت می کنند. فقدان نمایندگان روستایی، که تقریبا تمام شان محافظه کار و برخی نیودموکرات هستند، در کابینه احتمالا مورد انتقاد بسیاری قرار خواهد گرفت.
چارلز سوسا، نماینده میسیساگای جنوب، وزیر شهروندی و مهاجرت خواهد بود.
جیم میلوی به عنوان وزیر خدمات محلی و اجتماعی و همچنین رئیس حزب در مجلس منصوب شده. خوش خو بودن میلوی خبر از صلح طلبی مک گینتی در مجلس می دهد و مورد استقبال اپوزیسیون قرار گرفته است.
کاتلین وین همچنین در کابینه ی جدید وزیر است اما در سمت وزیر مسکن
پس از اعلام کابینه جدید احزاب اپوزیسیون می گویند مک گینتی با انتصاب این کابینه ی “ثبات” فرصت برای ایجاد تغییر را از دست داده. ژیل بیسان، رهبر ان دی پی در مجلس، گفت لیبرال ها متوجه پیغام مردم برای تغییر نشده اند. او در ضمن گفت حزبش نگران کاهش نقش زنان در کابینه و فقدان وزارتخانه مسائل بومیان است.
آندریا هروات، رهبر ان دی پی، نیز این هفته کابینه سایه حزبش را اعلام کرد.
ژیل بیسان، علاوه بر رهبری حزب در مجلس، وزیر سایه ی حمل و نقل خواهد بود. فرانس جلیناس، دیگر نماینده ی شمال، بهداشت و شری دی نوا، نماینده تورنتو، خدمات اجتماعی و محلی را به عهده می گیرند. مایکل پرو، وزیر سایه دارایی و همچنین شهروندی و مهاجرت خواهد بود.
از میان نمایندگان جدید در مجلس، جاسمیت سینگِ پنجابی تبار که به پیروزی تاریخی ای در برامپتون رسید سمت “دادستانی کل” و خدمات مصرف کنندگان را در کابینه سایه به عهده می گیرد و سارا کمپبل از کنورا وزیر سایه منابع طبیعی و مسائل بومیان خواهد بود.
محافظه کاران هنوز کابینه سایه خود را اعلام نکرده اند، اما اعلام شده پیتر شرمن، نماینده تورن هیل، وزیر سایه دارایی خواهد بود.
مجلس روز ۱۴ نوامبر سرکار بر می گردد. اولین وظیفه آن انتخاب رئیس مجلس (سخنگو) پس از استعفای استیو پیترز خواهد بود. احزاب اپوزیسیون اعلام کرده بودند به علت اقلیتی بودن مجلس، کسی را نامزد این سمت نخواهند کرد و انتظار می رفت یکی از لیبرال ها این سمت را به عهده بگیرد. اما فرانک کلیز، نماینده محافظه کار، با سرپیچی از فرمان رهبر حزبش، تیم هوداک، اعلام کرده نامزد ریاست مجلس خواهد شد. پیروزی او به نفع لیبرال ها خواهد بود چرا که با کنار رفتن رای کلیز اپوزیسیون اکثریت را از دست می دهد و دو طرف ۵۳ به ۵۳ مساوی می شوند. (در صورت تساوی البته رئیس مجلس می تواند رای دهد.)
پس از انتخاب رئیس، سخنرانی سلطنتی از سوی نماینده ملکه الیزابت، فرماندار کل انتاریو، دیوید آنلی، ایراد خواهد شد و دوره جدید مجلس و دولت آغاز می شود.
