فدوی از بی توجهی مسئولان محترم حکومتی در حیرت است که چگونه برای درخواست های بر حق  امت  همیشه در صحنه تره  هم  خورد  نمی کنند و احدی هم  پیدا  نمی شود که دست کم ریش و دستارشان را بگیرد و قدری بکشد. آخر ما تا کی بایـد شاهد ضجه های گوشخراش مؤمنین و مؤمنات و بی التفاتی برادران آنهم در جاهائی چون صدا و سیمای جمهوری اسلامی باشیم. به عنوان مستوره ملاحظه کنید:

«در برنامه ی آموزشی که چند روز پیش در شبکه ی آموزش تلویزیون پخش شد، سه خانم با کت و دامن شرکت کرده بودند (واویلا ـ م) آیا صدا و سیما باید از مروجین فرهنگ بدحجابی باشد؟»

ربیعی

و یا:

« آقای حسنی در برنامه کوله پشتی تمام بد و بیراه هائی که رسانه های خارجی به طرح مبارزه با بدحجابی داده بودند جمع کرد و طی سه دقیقه تمام آن را تحویل (سردار رادان) داد…»

حنیفی

همچنین:

«چطور مجری برنامه شبکه ی ۳ سیما، به خود اجازه می دهد با طرح مسائل احساسی فعالیت نیروی انتظامی در برخورد با مظاهر بدحجابی و بی بند و باری را زیر سئوال برده و اذهان مردم را از نتیجه آن دور نماید …. امید است مسئولان صدا و سیما دقت بیشتری بر انتخاب مجریان جوان داشته باشند و مجریان نیز برای جلب آراء و نظر قشر خاصی از جامعه دچار احساس و عاطفه نشوند.»

احمدپور

و خواهری نیز گزارش کرده است که در برخی تالارهای عروسی هیچ نظارتی وجود ندارد و در آنجاها! هرگونه لهو لعبی انجـام می شود! …

و هموطن گرامی دیگری در کمال دلسوزی می گوید:

«در ادارات دولتی مخصوصاً بیمارستان ها باید نیروی انتظامی در مبارزه با بدحجابی کمک کند. وضعیت برخی خانم ها در ادارات و بیمارستان ها بسیار زننده است. مسئولان این مراکز باید به اینگونه خانم ها، تذکرات لازم را بدهند و در صورت عدم توجه طبق مقررات با آنان برخورد کنند.

برادر عابدی عارض شده که چرا مسئولان در مورد مانتوهای کوتاه، کوتاه می آیند!

«پوشش نامناسب بعضی خانم ها مثل مانتوهای کوتاه، چسبان و یا چاک دار تحریک کننده بوده و باعث گمراهی جوانان و ترویج ابتذال می گردد…

برادر عابدی پس از یک فقره غسل جنابت در ادامه نوشته است:

کوتاهی مسئولان امر در برخورد با مروجین فساد جسارت آنان را در قانون شکنی بیشتر می کند. انتظار داریم طرح امنیت اخلاقی نیروی انتظامی شدّت بیشتری پیدا کند».

فدوی هرگز گمان نمی کرد که بدحجابی، تا اعماق مترو نیز نفوذ کرده و تا این حد موجب گرفتاری برادران شده باشد. در این ارتباط برادر سید داوود عاقلی به کلی عنان و اختیار عقل را از کف داده و با ملاحظه ی پوشش بانوان در مترو منقلب و واجب الغُسل شده است. این قربانی، همانطور لُنگ به دست نوشته است که:

«از نیروی انتظامی خواهش می کنم در چارچوب طرح امنیت اخلاقی سری هم به ایستگاه های مترو بزنند، شکست ارزش ها و هنجارهای جامعه در مترو به حدی بالاست که انسان از دیدن آنها منقلب می شود!

بررسی های فدوی در این ارتباط حاکیست که مترو، درخواستهای بیشماری از امت همیشه در صحنه، دائر بر جداسازی زنان و مردان دریافت کرده، اما تاکنون نه تنها کوچکترین قدمی در جهت رفع نگرانی مؤمنین و مؤمنات برنداشته، بلکه در پاسخی شدیداً منافقانه اعلام داشته است:

«در پاسخ به مطلب مندرج مورخ ۹/۲/۸۶ با مضمون “جداسازی خانم ها و آقایان” به اطلاع می رساند:

جداسازی کامل خانمها و آقایان در مترو از نظر عملی امکان پذیر نیست زیرا هر قطار مترو دارای ۲۸ در است و کنترل کامل این موضوع مستلزم به کارگیری ۲۸ نفر کارمند در رویِ هر سکو می باشد که برای شرکت بهره برداری مترو غیر ممکن است. همچنین مدت کم توقف قطارها در هر ایستگاه(۲۰ثانیه) اجازه نمی دهد که خانم ها و آقایان عضو یک خانواده از یکدیگر جدا شده و هر یک در واگن مخصوص به خود قرار گیرند، چه بسا بسیاری از افراد از قطار جا می مانند! و …».

ولی ما این حرفها سرمان نمی شود و به قول حضرت امام(ل) توی دهن آن مترو می زنیم که نتواند قطار را زنانه ـ مردانه کند. صبر انقلابی فدوی تقریباً به انتها رسیده است و مجدانه از برادران می خواهد که هر چه زودتر به زنانه ـ مردانه کردن همه جا و همه چیز در اسرع وقت اقدام نمایند. همچنین از مسئولان محترم تقاضا دارد که طرح جامع و اساسیِ زنانه ـ مردانه کردن ایران اسلامی را که اینجانب با زحمت فراوان تهیه و به مراجع ذیربط ارائه کرده است، ملاحظه و به مرحله ی اجرا بگذارند تا یک بار و برای همیشه به این مشکل خانمانسوز پایان داده شود. فدوی طرح دوم خود را که اخیراً تهیه شده به طرح نخست ضمیمه و برای آخرین بار به مسئولان ذیربط اعلام می دارد که اگر یکی از این دو طرح را در جهت حل اساسی زنانه ـ مرادانه کردن ایران اسلامی انتخاب و اجرا نکنند، دیگر تعارف و ملاحظه را یکسره کنار گذاشته و مستقیماً به اعلیحضرت العظمی، مقام معظم رهبری ملتجی می شود:

طرح ۱ (قبلاً تقدیم شده):

به موجب این طرح که باعث تغییرات مختصری در جغرافیای داخلی ایران خواهد شد، کشور ایران اسلامی به صورت شمالی ـ جنوبی یا شرقی ـ غربی با چیزی شبیه به دیوار چین یا دیوار سابق برلین از هم تفکیک و زنان در نیمی و مردان در نیم دیگر آن اسکان داده خواهند شد. ناگفته پیداست که انتخاب دیوار که شرقی ـ غربی باشد یا شمالی ـ جنوبی، باید طی استفتائی از حضرات آیات عظام، کثرالله امثالهم استعلام و استفتاء شود و سپس، بخش مربوط به زنان «جمهوری نسوان اسلامی» و بخش مربوط به مردان «جمهوری ذکور اسلامی» خوانده خواهد شد. بدیهی است اهالی هر دو جمهوری پس از اسکان و استقرار، نسبت به انتخاب رئیس جمهوری، دولت و وزراء هم جنس خود اقدام لازم مبذول خواهند نمود لکن ولی محترم فقیه هر دو جمهوری همانست که بود و خواهد بود. و نیز، هیچیک از اتباع جمهوری ها، عنداللزوم بدون اخذ ویزای معتبر حق عبور و مرور به جمهوری دیگر را ندارد مگر به ترتیبی که حضرات آیات و حُجَجِ اسلام، اعلی الله مقامهم اجمعین، معین می فرمایند.

طرح ۲ (جدید)

یک خط افقی فرضی، که از نیمه ی کشور به طور شرقی ـ غربی یا غربی ـ شرقی ترسیم می شود، میهن اسلامی را به دو نیمه ی مساوی تقسیم می کند. بدیهی است در مورد اینکه این خط افقی فرضی، از شرق به غرب یا از غرب به شرق فرض شود، باید از حضور حضرات آیات کثرالله امثالهم استفتاء و چنانچه بین ایشان اختلافی بروز کرد، مراتب به منظور تعیین تکلیف قطعی، به حضور مقام معظم رهبری سلمه الله تعالی ارجاع شود. پس از ترسیم این خط افقی، زنان بدو قسمت مساوی تقسیم می شوند و پنجاه درصد در بخش فوقانی و پنجاه درصد دیگر در بخش تحتانی خط افقی فرضی قرار می گیرند. سپس نسوان موجود در بخش فوقانی به سمت منتهاالیه شمال کشور اسلامی و نسوان مستقر در بخش تحتانیِ خط افقی، به سوی منتهاالیه جنوب ایران اسلامی حرکت داده می شوند. در مرحله ی بعد، ناوگان نسوان نیمه ی فوقانی در یک کیلومتری دریای خزر و ناوگان زنان در نیمه ی تحتانی میهن اسلامی در یک کیلومتری خلیج فارس متوقف و قدری سرپا استراحت می کنند و سپس، در یک روز واحد (ترجیحاً جمعه) که تاریخ و ساعت آن را نیز حضرات آیات معین می فرمایند، مؤمنینی که نسوان را در هر دو نیمه مشایعت می کنند، با فریاد یا حسین(ع) و یا زهرا(س)، ناوگان نسوان نیمه ی فوقانی وطن اسلامی را به دریای خزر، و نیمه تحتانی را به خلیج فارس می ریزند. فاتحه مع الصلوات!

فدوی بی صبرانه در انتظار پاسخ برادران می ماند.

السلام و علیکم و لاتفرقوا

الاحقر فدوی

اوّل سپتامبر ۲۰۰۷ ترسائی


www.hazl.com