عارف محمدی ـ سومین دوره فستیوال فیلم نور از اول تا سوم می در شهر لس آنجلس در ایالت کالیفرنیا برگزار شد. من که خود مستندی در بخش خارج از مسابقه داشتم …
شهروند ۱۲۳۱ پنجشنبه ۲۸ می ۲۰۰۹
"نیلوفر" بهترین فیلم و "رویا نونهالی" بهترین بازیگر
سومین دوره فستیوال فیلم نور از اول تا سوم می در شهر لس آنجلس در ایالت کالیفرنیا برگزار شد. نگارنده که خود مستندی در بخش خارج از مسابقه داشتم، به منظور شرکت در این فستیوال و بویژه حضور در مراسم بزرگداشت رضا بدیعی کارگردان پر سابقه تلویزیونی آمریکا به شهر لس آنجلس سفر کردم . حاصل گزارشی از این فستیوال، گفتگو با رضا بدیعی و رودی بختیار مجری شبکه تلویزیونی سی. ان. ان و مجری این مراسم بود که این دو گفتگو در صورت آماده شدن در آینده نزدیک به چاپ خواهد رسید. 
فستیوال نور
سیامک قهرمانی مدیر فستیوال نور درباره انگیزه راه اندازی فستیوال می گوید: سپتامبر سال ۲۰۰۵ من به همراه یکی از دوستان بازیگرم آنتونی عزیزی و همسرش که انگلیسی است و یک دوست انگلیسی زبان دیگر به این نتیجه رسیدیم با توجه به این که جامعه ایرانی ما از طرف رسانه های غربی و بخصوص آمریکایی با تصاویر منفی مواجه است ما عملا هیچ عکس العملی نشان نمی دهیم. برای مثال اگر در آمریکا فیلمی علیه سیاهپوستان یا اسپانیولی زبان ها نشان داده شود، این ها فورا از طریق رسانه ها اعتراض خود را منعکس می کنند، اما ما حتی هنگام نمایش فیلم"300" هم اعتراض خاصی از خودمان نشان ندادیم. با توجه به این اطلاع رسانی منفی از ایران ما فکر کردیم به شکلی جنبه های مثبتی از ایران را به نمایش بگذاریم. یک راه این بود که در مقابل این نگاههای منفی رودر رو واکنش نشان بدهیم که عملی نبود و دیگر این که از طریق فرهنگی و هنری پیام خودمان را برسانیم. ما راه دوم را انتخاب کردیم و با راه اندازی فستیوال نور تصمیم گرفتیم قصدمان را عملی کنیم. سال اول این فستیوال فوریه ۲۰۰۷ و سال دوم اپریل ۲۰۰۸ و سال سوم هم امسال یعنی ۲۰۰۹ برگزار شد.
فیلم های منتخب
۱۹ فیلم کوتاه، نیمه بلند و بلند در روزهای جمعه، شنبه و یکشنبه به نمایش درآمدند. در بخش فیلم های کوتاه می توان از گلفروش (لادن یلزاده)، جمهوری جوان (نوشین نویدی)، هویت من (گابی رحیمی)، آهستگی (فربد خوش طینت)، در تاریکی (الکس فاضلی)، کاروانسرای سنگی (سیامک نصیری زیبا)، کمک (ول لورن)، نامه ای به وطن (شهرزاد دیویس)، نسل هیچ کجا (سهراب فرجیان)، تهران طرف دیگر (سام علی کاشانی) و افق های روشن (عارف محمدی) نام برد.
در بخش فیلم های نیمه بلند و بلند آثاری چون: گاهی واقعی (رامین لباسچی)، پرچم های قلعه کاوه (محمد نوری زاد)، هایده: آوازه خوان افسانه ای ایران (پژمان اکبرزاده)، دستجات متخاصم (جاستین مشعوف)، سلامی دیگر (حسین خندان)، نیلوفر (سابینه ال جمایل)، خر در لاهور (فرامرز کی رهبر) و اوتیس ای (جف فیلیپس) به نمایش درآمدند.
اسامی برندگان جشنواره
روز یکشنبه سوم می هیئت داوران متشکل از رودی بختیار (مجری شبکه خبری سی. ان. ان)، علی پورتاش (بازیگر تئاتر و سینما)، ح
بیب زرگرپور (متخصص جلوه های ویژه و کاندید جایزه اسکار)، بروک آدامز (بازیگر آمریکایی) و اسی مورالز بازیگر سینمای آمریکا نتایج قضاوت های خود را پس از نمایش فیلم بسیار ضعیف اختتامیه به نام اوتیس ای به تهیه کنندگی دیوید دایان چنین اعلام کردند:
بهترین فیلم: نیلوفر ساخته سابینه الجمایل
فیلم داستان دختری دوازده ساله به نام نیلوفر است که آرزوی یادگیری خواندن و نوشتن دارد، اما در روستایی که زندگی میکند فقط پسرها از این نعمت بهره مند هستند. او با زنی آشنا می شود که قول می دهد به صورت خصوصی خواندن و نوشتن را به او یاد دهد و این در حالی ست که پدرش قصد دارد او را به عقد مرد سالخورده ای در بیاورد. نیلوفر از آن فیلم هایی است که شبیه آن را به کرات در سینمای ایران دیده ایم اما در مجموع فیلمی شسته رفته است که ارزش دیدن دارد، بخصوص با حضور بازیگرانی مثل رویا نونهالی و فاطمه معتمد آریا.
بهترین مستند: خر در لاهور
فیلم منتخب تماشاگران: خر در لاهور
بهترین کارگردانی: خر در لاهور
فیلم داستان عشق و عاشقی جوانی استرالیایی به نام برایان که یک عروسک گردان است با دختری به نام امبر میباشد که در سفری کوتاه به پاکستان در سال ۲۰۰۰ دلباخته او شده است. وقتی برایان به استرالیا بازمی گردد تصمیم می گیرد تغییر مذهب داده و مسلمان شود و به پاکستان برمی گردد تا مقدمات ازدواجش را فراهم سازد. . .
بهترین هنرپیشه مرد: پرچم های قلعه کاوه (متاسفانه داوران نام هنرپیشه را اعلام نکردند)
بهترین هنرپیشه زن : رویا نونهالی برای فیلم نیلوفر
بهترین ایده یا داستان: پرچمهای قلعه کاوه ساخته محمد نوری زاد از ایران
فیلم برگرفته از روایت قرآنی سه دوره مختلف تاریخی ایران را دنبال می کند. از نیشابور تا اورشلیم و خراسان در عصر هجوم مغولها و در آخر ایران امروز.
بهترین فیلم کوتاه: "گلفروش" ساخته لادن یلزاده
فیلم که با بازی خوب هوشنگ توزیع همراه بود داستان دختری به نام ندا است که در آمریکا زندگی می کند. او تصمیم می گیرد به زادگاهش ایران بازگردد تا پاسخی برای راز فروپاشی خانواده اش پیدا کند.
بزرگداشت رضا بدیعی
پس از اعلام جوایز، مراسم بزرگداشت رضا بدیعی کارگردان کهنه کار تلویزیون آمریکا و به قولی پدرخوانده سریال های تلویزیونی آمریکا رسید. رضا بدیعی که در جوانی برای یادگیری و فعالیت در حرفه فیلم و سینما به نیویورک سفر کرد تا به امروز قریب به چهار صد اپیزود تلویزیونی کار کرده که مرد شش میلیون دلاری، بالاتر از خطر، هالک و بی واچ از معروف ترین سریالهای تلویزیونی او می باشند. همانطور که در مقدمه ذکر شد یک گفتگوی خواندنی با این کارگردان با سابقه داشتم که به زودی در شهروند به چاپ خواهد رسید.
رودی بختیار مجری ایرانی تبار شبکه خبری سی.ان.ان میزبانی این مراسم را به عهده داشت. هوشنگ توزیع، شهره آغداشلو، پرویز قریب افشار (شومن سابق تلویزیون ایران)، مایکل آلتمن (برادر رابرت آلتمن کارگردان فقید آمریکا) از مهمانانی بودند که روی صحنه از زحمات بدیعی قدردانی کردند.
سپس بخشی از یک گفت و گوی تصویری با رضا بدیعی که توسط تلویزیون اینترنتی ببین تی وی تهیه شده بود به نمایش در آمد و پس از آن از رضا بدیعی دعوت شد که به روی صحنه بیاید. سالن با گامهای رضا بدیعی به سوی صحنه مملو از تشویق های حاضران بود و کف زدن های ممتد برای دقایقی طولانی ادامه داشت. رضا بدیعی با تواضعی مثال زدنی به شروع فعالیت هایش از صحنه های تئاتر و هنرستان هنرپیشگی تهران اشاره کرد و از دوستان آن دوره اش هنرمندانی چون عباس جوانمرد، جعفر والی، بیژن مفید و علی نصیریان یاد کرد. او با توصیف چگونگی ورود به فضای سینمای هالیوود خاطراتی دلنشین و غرورآفرین از نحوه آشناییش با رابرت آلتمن فیلمساز شهیر و فقید آمریکا را برای حاضران تعریف کرد و از دشواری های این حرفه و راهیابی به این مسیر سخنانی ایراد کرد و در خاتمه با متانتی مثال زدنی با اشاره به ۵۰ سال فعالیت در سینما و تلویزیون آمریکا خود را نه یک آمریکایی بلکه یک ایرانی در آمریکا معرفی کرد.
سیامک قهرمانی مدیر فستیوال در خاتمه با تشکر از فیلمسازان، دست اندرکاران و شرکت کنندگان در فستیوال اعلام کرد که سال آینده مراسم تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به بهروز وثوقی بازیگر سینمای ایران اختصاص خواهد داشت.
درباره فستیوال
این اولین بار بود که در فستیوال نور شرکت کردم و با توجه به اینکه خود دست اندرکار فستیوال هایی از این دست بوده ام و با علم به مسائل و مشکلات برگزاری چنین فستیوال های مستقلی در خارج کشور ذکر یک نکته را جهت هر چه بهتر شدن این گونه جریان های با ارزش فرهنگی لازم می دانم و آن این که کیفیت فیلم های شرکت کننده در سطح پایینی بود و بجز یک یا دو فیلم بیشتر آن ها نتوانستند رضایت تماشاگران را جلب کنند. به گمان من با کمی تامل و جستجو و تحقیق و تماشای فیلم های بیشماری که بخصوص با موضوعاتی در راستای سیاستهای فستیوال نور ساخته شده می توان انتخاب های با ارزش تری داشت. به هر حال این نکته ذره ای از اهمیت کار سیامک قهرمانی و فستیوال هایی چون نور نمی کاهد و حمایت از این گونه جریان های فرهنگی می تواند دریچه های نویی بر جامعه مهاجر ما در نقاط مختلف دنیا باز کند.
