فرامرز آصف در دنیای موسیقی نامی شناخته شده است. حاصل حضور تقریباً سی ساله ی او در این حوزه، هشت آلبوم و کنسرت های بسیار در سراسر دنیا بوده است. فرامرز آصف اما در ورزش دو و میدانی هم نشان قهرمانی دارد. او در بازی های آسیایی سال ۱۳۵۳ (۱۹۷۴ میلادی) در تهران، در رشته پرش سه گام شانزده متر و هشت سانتیمتر پرید تا هم مدال برنز این بازیها را ازآن خود کند، هم رکوردی تازه برای ایران به جای بگذارد؛ رکوردی که بیش از ۳۰ سال رکورد ایران باقی ماند. آصف با قهرمانی در بازی های آسیایی، با بورس تحصیلی ورزشی که آمریکا به او پیشنهاد داد، به آن کشور مهاجرت کرد و در دانشگاه USC در رشته آرشیتکت (معماری) فارغ التحصیل شد.
آصف و گروه اختصاصی اش از لس آنجلس، شنبه ۲۴ مارچ در جشن نوروزی شهروند هنرنمایی خواهند کرد. به همین مناسبت، قبل از پروازش برای شروع تور آمریکای شمالی، کانادا و اروپا، با او گفت وگویی تلفنی انجام دادم.
جلد شماره ۱۳۷۸ شهروند
آصف از ورودش به دنیای موسیقی برایم گفت و اینکه پیش از مهاجرت به آمریکا، در ایران هیچگاه به فکر خوانندگی نیفتاده بوده. او می گوید:”من هدفم آمدن به آمریکا بود، چون پنج بورس ورزشی داشتم و می خواستم بیایم و در رشته ی مورد علاقه ام آرشیتکتی تحصیل کنم.”
این پنج بورس ورزشی که از آن می گوید بعد از قهرمانی اش در پرش سه گام در بازی های آسیایی از سوی دانشگاه های آمریکایی به او پیشنهاد شد، اما مقامات مسئول وقت نگذاشتند همان زمان که در بهترین سن و وضعیت بدنی بود، به آمریکا برود، او را به سربازی بردند. با دلخوری می گوید” مرا به زور بردند سربازی و دو سال وقتم را تلف کردند فقط برای اینکه توی مسابقات ورزشی براشون مدال بگیرم. در حالی که وقتی در هجده سالگی می توانستم ۱۶ متر بپرم اگر می رفتم و کار می کردم می توانستم در حد جهانی که ۱۷ متر بود بپرم.”
بعد از سربازی با یکی از پنج بورس اهدایی به آمریکا آمد و مشغول تحصیل در رشته ی معماری (آرشیتکت) شد و با موفقیت آن را به پایان رساند.
آصف در پاسخ به این پرسش که” یک آرشیتکت و ورزشکار، چه شد که به دنیای موسیقی کشیده شد؟” می گوید:
“ورزش در آمریکا چهار سال است و به محض اینکه لیسانس را می گیری دیگر جزو بورس محسوب نمی شوی. تا آن موقع به قول معروف توی پر قو هستی و سفرها و خرج هاتو دانشگاه میده، ولی بعدش برای المپیک مونترال انتخاب شده بودم، که نتوانستم برم چون تابستان باید کار می کردم. بنابراین بعد از این دوران یک واخوردگی وحشتناک از نظر ورزشی داشتم که احساس کردم از طریقی با دنیای موزیک ممکن است جبران شود. پیشنهاد من به دوستان این است که اگر در اوج برنامه ای هستند، آلترناتیو دوم را در زندگی شان داشته باشند. مثلا اگر من نتوانم در موسیقی باشم می توانم در تئاتر تا بیست سال دیگر هم باشم.”
فرامرز آصف از سال ۱۹۸۴ با آلبوم افرا به دنیای موسیقی پا گذاشت و امروزه ۲۸ سال است که در عرصه موسیقی کار می کند. او موسیقی را در آمریکا یک کار تمام وقت می داند، ولی هشت آلبوم بیشتر منتشر نکرده. آیا به کیفیت بیش از کمیت بها می داده؟
می گوید: “البته از این هشت آلبوم یکی بهترین های فرامرز آصف است، که افرای هفت است و آلبوم افرای ۸ هم بازسازی هشت آهنگ به اضافه ی یک آهنگ جدید باباکرم است، ولی هر آلبوم چهارسال بیشتر زمان می برد. می خواهم بگویم کم کاری نبوده، بلکه دقت در نوع کار و بهره برداری از ریتم های ناشناخته بوده.
مثلا سالسا را ایرانی ها یک دیسکو می زنند با یک گیتار بهش می گویند سالسا، ولی برای سالسا ۴۵ موزیسین می نوازند، چنان که آهنگ سالسای من به نام کرشمه اجرا شده بود و در سوئد و نروژ به مدت یک سال و نیم در صدر جدول موسیقی قرار داشت.”
“زمانی که من چهار چهار را شروع کردم به این صورت اصلا وجود نداشت، فقط آقای شاهرخ یک آهنگ به این شیوه داده بود. بعد من “آسمان” و “سیمین بر” را اجرا کردم و باید بگویم احمد پژمان در این خصوص به من کمک بسیار بزرگی کرد. احمد پژمان آهنگساز بسیار بزرگی ست و آهنگ هایی مثل ستاره و گل سرخ از کارهای اوست.”
آصف تیم ثابتی به عنوان آهنگساز و ترانه سرا و نوازنده ندارد. می گوید: “اکثر آهنگ ها را خودم می سازم ولی در ترانه سرایی به مشکل گیر کردم. من آهنگ ها را می سازم و بعد کلام روی آن گذاشته می شود، و نمی توانم روی کلام آهنگ بسازم. اکثر کارهایم را خودم ساخته ام، ولی با هر ترانه سرایی نتوانستم جور شوم، تنها کسی که توانست در کنار من راه بیاید دکتر ایرج رزمجو بود که یکی از قهرمانان قدیمی پرش سه گام ایران است. او ترانه های رعنا، سیمین بر، دیشب تو کجا بودی، شب شب من… را برای من نوشته است.”
آصف در مورد نوازنده هایش می گوید: “در مورد نوازنده هم هر زمانی برای نوع آهنگ از بهترین های دور و بر استفاده می کنم. مثلا آهنگ “رفتم که رفتم” که در بزرگداشت خانم مرضیه است و جوابی ست برای آهنگ “وای وای”. در “وای وای” فقط سنتی سایزر استفاده شده، ولی در “رفتم که رفتم” ویلن هایش را ویلنیست های “یانی” زده اند برای اینکه این نوع ویلن را ایرانی ها نمی توانند بزنند چون سرعتش خیلی بالاست. باید ده تا مثل مرتضوی نت خوان را بیاوریم که یکی از آنها هم خانم باشد که صداهای نواختنشان باهم فرق کند.”
ترانه های آصف بیشتر شاد و ریتمیک هستند و کمتر ترانه های ملایم در میان آنها پیدا می شود. از او می پرسم آیا این به سرشت آبادانی اش مربوط می شود که به ترانه های شاد بیشتر تمایل دارد؟ می گوید:“من در آبادان به دنیا آمدم ولی آبادانی نیستم چون دیگر افراد خانواده در شهرهای دیگر به دنیا آمده اند. آهنگ آرام کم دارم، مثل “گل سرخ” ولی بعد از آن شروع کردم آهنگ های آرام را کمی ریتمیک کردم مثل “رعنا” که در سال ۱۹۸۶ خواندم.”
آصف در مصاحبه هایش همواره از حمایت مردم از هنرمندان گفته است. او تأکید می کند: “خوشبختانه حمایت از هنرمند دارد کم کم جا می افتد و آی تون هم در این زمینه دارد همراهی می کند. اگر مردم این کار را یاد بگیرند و از طریق اینترنت آهنگ را خریداری و دانلود کنند به هنرمندان کمک می شود. درست است که فعلا مبلغ زیادی از این طریق به دست نمی آید ولی فرهنگ آن کم کم به وجود می آید و دیگر هر کسی نمی تواند بردارد آلبوم یک هنرمند را غیرقانونی کپی کرده و بفروشد و پول آن را به جیب خودش بریزد و هنرمند در این میان هیچ بهره ای نبرد. واقعا مردم اگر آهنگی را دوست دارند و از آن لذت می برند، حمایت هم کنند، و اگر لذت نمی برند خوب حمایت هم نکنند. مثلا ۹۹ سنت برای دانلود یک آهنگ می پردازید که بخشی از آن به هنرمند می رسد. تصور کنید اگر صدهزار نفر این آهنگ را گوش کنند، دیگر نیازی نیست که به بقالی ها برای فروش سی دی التماس کرد.”
فرامرز آصف در میانه ی تور کانادا و آمریکای شمالی و اروپا به تورنتو می آید. از جمعه ی گذشته ۱۶ مارچ این تور از نیویورک شروع شد، شنبه ۱۷ مارچ کلگری، ۱۹ مارچ پاریس، ۲۰ مارچ آنتالیا (ترکیه)، ۲۱ مارچ استانبول، ۲۴ مارچ تورنتو (جشن نوروزی شهروند)، و ۲۹ مارچ دوبی (هنوز قطعی نیست)، ۶ اپریل هانوفر آلمان، ۷ اپریل کارلسروهه، ۸ اپریل فرانکفورت و …
این چهارمین حضور فرامرز آصف در تورنتوست. در سال های گذشته دو کنسرت در فضای باز و یک کنسرت در سالن، در تورنتو اجرا کرده است.
فرامرز آصف
در پایان گفت وگو با آصف، او از ویژگی های کنسرتش در جشن نوروزی شهروند می گوید: “یکی از محسنات این برنامه این است که بسیار شوی اینترنشنالی ست. در این برنامه آهنگ های اسپانیایی و انگلیسی و شاید یکی دو مورد هم از خواننده های دیگر بخوانم. یکی از قوی ترین گیتاریست های لس آنجلس در زمینه گیتار الکتریک و آگوستیک که هنرمندی ست آمریکایی را با خودمان داریم و می خواهیم با او پز بدهیم. “رفتم که رفتم” را در بزرگداشت خانم مرضیه اجرا خواهم کرد و…”
و بسیار آهنگ های شاد دیگر که شبی به یادماندنی برای همگان بسازد.
به فرامرز آصف و گروهش خوشامد می گوییم و امیدواریم امسال میهمانان شهروند در جشن سال نو، با هنرنمایی آصف و گروهش، نوروز شادی را سپری کنند.
