در روز شنبه ۱۰ مارس به مناسبت روز جهانی زن از طرف سازمان زنان هشت مارس واحد کانادا مراسمی در یکی از سالن های شهر تورنتو برگزار گردید. در این مراسم که از ساعت ۶ تا ۱۰ شب ادامه داشت بیش از ۷۰ نفر شرکت کردند.
به ابتکار کمیته برگزار کننده برنامه، نمایشگاه عکسی از چهره های شاخص زنان که بعضی از آنها پیشگامان مبارزات طبقاتی و جنبش زنان در دوره صد سال اخیر بودند، قسمتی از دیوار سالن برگزاری مراسم را آراسته بود و بسیار مورد توجه حاضران قرار گرفت.
مراسم با خوشآمدگویی و شادباش روز جهانی زن از طرف مجریان برنامه، شهلا و مونا شروع شد. سپس به یاد همه زنانی که به علت خشونت علیه زنان، تجاوز به زنان، قتل ناموسی و به طور کلی به خاطر مبارزه علیه همه مظاهر نظام مردسالار حاکم بر جهان، شوریدند و جان خود را از دست دادند یک دقیقه سکوت اعلام شد.
مراسم هشت مارس از سوی سازمان زنان هشت مارس برگزار شد
تاریخچه کوتاهی از روز جهانی زن به وسیله شهلا قرائت شد. او توضیح داد: “بعد از مبارزات زنان در سال ۱۸۵۷ در نیویورک و سرکوب آن توسط پلیس، اولین بار در سال ۱۹۱۰ کلارا زتکین به انترناسیونال سوسیالیستی پیشنهاد اعلام یک روز جهانی زن را داد که به طور موقت ۱۹ مارس را به عنوان روز جهانی زن تصویب کرد و طی دو سال زنان جهان این روز را جشن می گرفتند تا اینکه در سال ۱۹۱۳ دبیر خانه انترناسیونال سوسیالیستی ۸ مارس را رسماً به عنوان روز جهانی زن اعلام کرد….”
برنامه با نمایش فیلمی گزارشی از مبارزات زنان مصر ادامه پیدا کرد. این فیلم در مورد تظاهرات چند هزار نفری زنان مصر در اعتراض به ضرب و شتم و برهنه کردن دختر مصری توسط نیروهای نظامی بود که در آن زنان خشم خود را از این برخورد وحشیانه نیروهای نظامی نشان داده و خواهان برکناری آنها از قدرت شدند. به دنبال نمایش فیلم، مونا روشن تحلیلی کوتاه از خیزش های اخیر در خاور میانه و شمال آفریقا و موقعیت زنان ارائه داد. مونا در این تحلیل به بررسی جوامع تونس، مصر و لیبی پرداخت و نقش مبارزات زنان را در خیزش های اخیر توضیح داد و در رابطه با قدرت گرفتن نیروهای بنیادگرای مذهبی در این کشورها گفت: “زمانی که پروسه انقلاب تا پیروزی کامل پیش نرود مبارزات و فداکاری مردم می تواند مصادره شده و پشتوانه تغییر نگهبانان نظام ارتجاعی “جدید” و ترمیم دولت ترک خورده قبلی شود و بار دیگر زندگی میلیونها نفر از زن و مرد و پیر و جوان را به تباهی بکشاند.”
او در قسمتی دیگر از بحث خود گفت: “زن ستیزی و اعمال قوانین مبتنی بر شریعت سی و سه سال پیش در ایران اتفاق افتاد. زنان ایرانی از زمان قدرت گیری رژیم اسلامی تا کنون برای جدایی دین از دولت و کسب مطالبات پایه ای شان که در نتیجه سرنگونی رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی به دست می آید مبارزه می کنند. پیام ما زنان ایرانی به زنان کشورهای عربی و خاورمیانه این است که آگاه باشید و امید رهایی را از دست ندهید و از تجربیات ما استفاده کنید و با ادامه مبارزاتتان نگذارید دار و دسته های بنیادگرای مذهبی سرنوشت شما را رقم زنند. (۱)
در ادامه روناک دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه رایرسون سخنرانی کرد. او در مجله ای در رابطه با فمنیست های جوان کار می کند. صحبت های روناک درارتباط با مقاومت زنان در مصر، جنبش دانش آموزان و دانشجویان در شیلی، شورش های مردم و جوانان علیه ریاضت کشی اقتصادی در یونان و در کل شورش جوانان در سراسر جهان بود. او در مورد چگونگی فعالیت ها و نحوه سازماندهی این مبارزات و ارتباط آن با اقدامات در حال رشد ریاضت کشی اقتصادی در انتاریو صحبت کرد. او معتقد است که علیه این امر باید همه جانبه متشکل شد.
بخش اول برنامه با شعرخوانی و اجرای آوازی با صدای گرم آزیتا پایان یافت.
بخش دوم برنامه با همصدائی دو هنرمند جوان، سایه و گلشنستان، به صورت دکلمه اعتراضی در نقد نگاه مردسالارانه و نقش فرودستی زنان و مظالم جامعه مردسالار سرمایه داری بر روی زنان اجرا شد که بسیار مورد توجه حاضران در سالن قرار گرفت به طوری که همه درخواست اجرای دوباره آن را داشتند.
آخرین سخنران برنامه فرید پرتوی بود. فرید پرتوی، فعال کارگری و سوسیالیست، از فعالان اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران و نماینده اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا- لوکال ۴۷۷۲ است.
سخنرانی فرید پرتوی بر رابطه مردسالاری و مناسبات سرمایه داری و نیز تاثیرات این دو در ابعاد ماکروی اجتماعی و نیز ابعاد میکرو و رابطه دیالکتیکی تمام این عوامل بر یکدیگر و بر تداوم نگاه های مردانه و رفتارهای مردسالارانه در رابطه زن و مرد در این بستر تاکید داشت. فرید در بحث خود تأکید داشت که “سرکوب و بی حقوقی زنان و مناسبات مردسالارانه در تمامی سطوح جامعه با ابعادی وسیع و همه جانبه جاری است و باید نگاه کرد و دید ما به عنوان فعالین جنبش کارگری و سوسیالیستی در چه ابعادی علیه آن مبارزه می کنیم و در عین حال تا چه حد این مناسبات را درونی کرده ایم و از آنها متاثر هستیم. بنابراین ضمن اینکه ما همواره برای نابودی کلیت سرمایه داری و برقراری مناسبات سوسیالیستی و محو جامعه طبقاتی مبارزه می کنیم، اما مبارزه با مردسالاری و مناسبات حاکم مردانه را نمی توان به نابودی سرمایه داری موکول کرد و ما عملا در قبال مبارزه علیه مردسالاری و زن ستیزی هم در سطح کلان و هم در ظرفیت فردی به عنوان انسان مسئولیم. به طور مشخص، ما مردها علی العموم و فعالین کارگری و سوسیالیست بویژه مسئولیت داریم که به مردسالاری نگاه همه جانبه تری داشته باشیم و از هم اکنون باید با کنکاش در همه ابعاد زندگی شخصی و اجتماعی آن را مورد نقد و بازبینی قرار داد. در غیر این صورت با فعالیت های عمومی و بیانیه های کلی علیه سرمایه داری و نظام های سرکوبگر و زن ستیز مانند جمهوری اسلامی ما فقط بخش سیاسی و کلان این معضل نهادینه شده اجتماعی را پاسخ داده ایم، اما در سطوح مشخص تر و در ابعاد گوناگون رابطه زن و مرد و نیز در مناسبات خانوادگی و برخورد به رفتارهای مردسالارانه که عملا از عوامل بازتولید کننده نظام مردسالار سرمایه داری نیز هستند کار جدی و عملی ای نکرده ایم. نقش مردان به طور عموم و مردان سوسیالیست و مارکسیست که در جنبش های کارگری و سوسیالیستی و فعالیت های اجتماعی درگیر هستند در این خصوص چه می تواند باشد؟ باید در همه این موارد وارد بحث های جدی شد و از همین جلسه امروز نیز می توانیم همین کار را صورت دهیم. “
در پایان گفتار فرید، گفت و شنود زنده و خلاقی با شرکت حاضران در جلسه در گرفت. یکی از حاضران چنین گفت: ما به عنوان افرادی که معتقد به ایدئولوژی مارکسیستی هستیم در هر کجا که مسئله نژادپرستی، ملی گرائی، و مذهب پیش آید فوراً در مقابل آن واکنش نشان داده و آن را به نقد می کشیم ولی در رابطه با برخورد مردسالارانه نسبت به زنان و نقش فرودستی آنها چه در اجتماع و چه در حریم خصوصی سکوت اختیار می کنیم و علی العموم از کنار آن به مثابه نُرم های اجتماعی رد می شویم. علت این بی تفاوتی این است که همه ما به نسبت های متفاوتی به آن آلوده می باشیم وقت آن رسیده که آگاهانه به آن برخورد کرده و مرتب خود را مورد چالش قرار دهیم.
یکی دیگر از زنان شرکت کننده در مراسم ضمن اینکه معتقد بود که جنبش چپ احتیاج به یک خانه تکانی تئوریک در مورد زنان دارد و آنها باید در این رابطه به طور جدی یک برخورد نقادانه به خود بکنند، همچنین متذکر شد که باید از خود شروع کرد و تمام واژه های فرهنگ طبقاتی را در مورد زنان به زیر سئوال برد و با آن آگاهانه برخورد کرد و از به کار بردن آن نیز پرهیز کنیم.
بحث و گفتگو در این رابطه تا ساعت ۱۰ شب ادامه داشت. بسیاری از شرکت کنندگان بعد از اتمام برنامه ضمن تشکر از برگزاری این مراسم خواهان ادامه اینگونه بحث ها شدند و همچنین طرح شد که مباحث مربوط به چالش کشیدن فرهنگ و نگاه مردسالارانه، با شرکت خلاق زنان و مردان، لازم است به اشکال مختلف ادامه یابد.
برگزاری موفقیت آمیز این مراسم بدون همیاری و همکاری تعدادی از فعالان جنبش زنان در تورنتو چه از لحاظ کمک های فکری و معنوی و چه کمک های تدارکاتی ممکن نبود. جای آن دارد که از تک تک آنها و همچنین شرکت کنندگان در جلسه که با پشتیبانی خودشان این امر را محقق نمودند سپاسگزاری کنیم.
سازمان زنان هشت مارس ( ایران – افغانستان ) واحد تورنتو
۱۸ مارس ۲۰۱۲
www.8mars.com
