روزهای پایان هفته گذشته و آغاز این هفته، ۱۶ تا ۲۰ ژوئن، روزهایی پر دغدغه و مشغله برای شماری از سیاست مداران و دولت مردان دنیا بودند. به عنوان نمونه، باراک اوباما رییس جمهوری امریکا، در حالی که باید خود را برای شرکت در نشست سران کشورهای گروه ۲۰ در مکزیک و چالش های مربوط به آن آماده می کرد، نگران نتیجه دور دوم انتخابات ریاست جمهوری مصر هم بود، انتخابات فرانسه و یونان را نیز زیر نظر می گرفت و گفت و گوهای کشورهای موسوم به ۱+۵ با جمهوری اسلامی را هم با دقت دنبال می کرد. یا خانم آنگلا مرکل صدراعظم آلمان، در عین دغدغه برای نتیجه انتخابات یونان و وام های کلانی که برای اجتناب از ورشکستگی این کشور بخش عمده اش از کیسه سخاوت مردم آلمان پرداخت می شود، نتیجه انتخابات فرانسه را نیز موشکافانه بررسی می کرد تا به تحلیلی درست از نتیجه یک کاسه شدن قدرت در فرانسه دست یابد. و یا آقای فرانسوا اولاند رییس جمهوری تازه انتخاب شده فرانسه، که درعین نگرانی برای نتیجه انتخابات پارلمانی کشور خودش – که سرنوشت سیاسی او در ۵ سال آینده را رقم می زند – باید درنشست سران کشورهای گروه ۲۰ هم شرکت می کرد، نتیجه انتخابات یونان را نیز زیر نظر می گرفت و چشم به نتیجه گفت و گوهای کشورهای موسوم به ۱+۵ با جمهوری اسلامی درباره پرونده هسته ای نیز می دوخت.
پوسترهای تبلیغاتی محمد مرسی کاندیدای اخوان المسلمین
تراکم رویدادها در این چند روز حاوی بیم و امیدهایی بود که هریک به تنهایی می تواند خواب را ازچشمان یک سیاستمدار و رهبر کشور برباید چه رسد به این که این رهبر، مانند رئیس جمهوری امریکا خود نیز درگیر مبارزات انتخاباتی شدیدی باشد که سرنوشت سیاسی اش درسال های آینده را تعیین می کند و رقیبانی سرسخت با تمام قوا همه حرکات او را زیر ذره بین گرفته اند تا نقطه ضعفی بیابند تا با آن او را از تجدید انتخاب و پیروزی درانتخابات ماه نوامبر بازدارند.
رویدادها با دور دوم انتخابات ریاست جمهوری مصر – که در آن دو رقیب دارای اکثریت آراء در دور اول، محمد مرسی، نامزد حزبی که از سوی اخوان المسلمین برپاشده، و ژنرال احمد شفیق آخرین نخست وزیر حسنی مبارک رییس جمهوری مخلوع مصر رقابت می کردند – روز ۱۶ ژوئن آغاز شد و روز بعد پایان یافت. روز پس از پایان رأی گیری، اسلام گرایان بدون آن که منتظر اعلام نتیجه انتخابات بمانند، محمد مرسی را با ۵۲ درصد آراء برنده انتخابات معرفی کردند و گروهی در میدان تحریر به شادمانی و پایکوبی پرداختند. درپی این اقدام، ستاد انتخاباتی احمد شفیق نیز او را با ۵۱.۵ درصد آراء برنده انتخابات و رییس جمهوری آینده مصر معرفی کرد. این شتابزدگی دو طرفه درحالی روی داد که هفته گذشته دادگاه عالی مصر انتخابات پارلمانی چند ماه پیش که به پیروزی اسلام گرایان منجر شده بود را باطل اعلام کرد و حکم به انحلال مجلس مصر داد. شورای عالی نظامی مصر، که عهده دار اداره کشور تا تشکیل دولت جدید است نیز با ارائه پیش نویس قانون اساسی جدید، اختیارات رییس جمهوری را به شدت کاهش داد. خبرگزاری حکومتی “مهر” که پیروزی ادعایی نامزد اخوان المسلمین را ناشی از “بیداری اسلامی” و دلیل برحقانیت نظام ولایت مطلقه فقیه می داند، درتاریخ ۲۰ ژوئن در این باره می نویسد: «ستاد احمد شفیق هم مانند ستاد مرسی، نامزد خود را پیروز دور دوم انتخابات ریاست جمهوری مصر معرفی کرد. هر چند هنوز نتیجه نهایی انتخابات مشخص نشده، اما به نظر می رسد شورای عالی نظامی سناریوی خطرناکی تدارک دیده است. پیروزی احتمالی احمد شفیق به مفهوم نادیده گرفتن رأی اکثریت مردم مصر است»!
مخالفان شفیق کاندیدایی که در زمان حسنی مبارک دارای منصب بالا بود، علیه او پوستر زده اند
خبرگزاری حکومتی “مهر” که از “سناریوی خطرناک” سخن می گوید و برای “رأی اکثریت مردم مصر” ریاکارانه سینه به تنور می چسباند، هیچ اشاره ای نمی کند که این “سناریوی خطرناک” شباهت عجیبی به سناریوی انتخابات ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ دارد و تنها در آن جای “ولایت مطلقه فقیه” با “شورای عالی نظامی” عوض شده است. خبرگزاری حکومتی “مهر” گناه “سناریوی خطرناک” را به گردن امریکا می اندازد: «امریکا از پیروزی محمد مرسی به شدت نگران است، زیرا تصور می کند پیروزی اسلام گرایان امنیت رژیم صهیونیستی را به خطر خواهد انداخت. گفته می شود امریکا از شورای عالی نظامی خواسته است تا از پیروزی نامزد اخوان المسلمین جلوگیری کند».
انتخابات فرانسه و یونان با آرامش نسبی برگزار شدند و در آنها تنش حادی وجود نداشت. در فرانسه، حزب سوسیالیست با به دست آوردن ۳۱۴ کرسی از مجموع ۵۷۷ کرسی مجلس، اکثریت مطلق را به دست آورد و خاطر رییس جمهوری تازه انتخاب شده آسوده شد که در ۵ سال آینده سد و مانعی در برابر تصویب و اجرای برنامه هایش نخواهد داشت.
در یونان نیز حزب دموکراسی نوین به رهبری آنتونیو ساماراس برحزب رقیب خود پیشی گرفت و به نگرانی هایی که از بابت خروج احتمالی یونان از اتحادیه اروپا پیش آمده بود پایان داد. کشورهای اروپایی نسبت به نتیجه انتخابات یونان واکنش مثبت نشان دادند و آلمان خواهان تشکیل فوری دولت جدید یونان شد و آنتونیو ساماراس از سوی رییس جمهوری یونان مأمور تشکیل دولت گردید.
به گزارش “یورو نیوز”: « بلافاصله پس از اعلام نتیجه انتخابات، آلمان از یونان خواست که به تعهدات مالی خود پایبند بماند و به آتن هشدار داد که شرایط وام ها قابل مذاکره نیست».
رویداد چهارم نشست سران کشورهای گروه ۲۰ در مکزیک در روزهای ۱۸ و ۱۹ ژوئن بود. دغدغه مسائل مالی اتحادیه اروپا چنان بر این نشست سنگینی می کرد که چند روز پیش از برگزاری آن، فلیپه کالدرون رئیس جمهوری مکزیک، که کشورش ریاست دوره ای کشورهای گروه ۲۰ را برعهده دارد، گفت: «تلاش خواهیم کرد تا دستور کار نشست سران گروه ۲۰ صرفا بحران اقتصادی اروپا و راه حل های آن نباشد». با این حال، به گزارش “اکونیوز”: «رهبران گروه ۲۰ در نشست مکزیک بر برقراری ثبات بیشتر در سیستم بانکی اروپا و منطقه یورو تأکید کردند و میزان کمک به حل بحران مالی جهان را به ۴۵۶ میلیارد دلار افزایش دادند».
رویداد پنجم آشفته ترین رویداد این چند روز بود زیرا مانند گذشته به گفت و گوی کرها – که درآن هرکس حرف خود را می زند و حرف دیگری را نمی شنود – شباهت داشت و طبعا نتیجه ای هم از آن عاید نشد. این رویداد برگزاری مذاکرات کشورهای موسوم به ۱+۵ با جمهوری اسلامی در مسکو در روزهای ۱۸ و ۱۹ ژوئن بود. پس از برگزاری نشست های دو روزه، به گزارش “صدای امریکا”: «دیپلمات ها در مسکو گفتند برغم درخواست های روسای جمهوری روسیه و امریکا از جمهوری اسلامی که با مهار فعالیت های اتمی موافقت کند، مذاکرات در دومین و احتمالا آخرین روز با بن بست روبرو بود». خبرگزاری “رویترز” هم گزارش داد: «احتمال نمی رود موفقیتی در مذاکرات با گروه ۱+۵ به دست آید، زیرا این گروه مایل نیست امتیازاتی بدهد که تهران قادر شود مذاکرات را طولانی سازد و برای تولید تسلیحات اتمی وقت پیدا کند».
گزارش “خبرگزاری فرانسه” هم تأییدی بر بی نتیجه بودن گفت و گوهای مسکو است: «درپی بی نتیجه اعلام شدن نشست مسکو که برای مذاکره درباره پرونده هسته ای رژیم تهران برگزار شده بود، دولت فرانسه اعلام کرد که تحریم ها علیه جمهوری اسلامی باید تشدید شود. لوران فابیوس وزیرخارجه فرانسه سه شنبه شب ساعاتی پس از پایان گرفتن نشست مسکو در بیانیه ای اعلام کرد: از آنجا که رژیم تهران حاضر به انجام گفت و گوهای جدی در مورد برنامه هسته ای اش نیست، فشار و تحریم علیه این رژیم باید افزایش یابد».
کوتاه سخن، دنیا چنان آشفته و درهم ریخته است که دیگر تراکم رویدادها نیز چاره ساز نیست و درمورد ۵ رویداد این هفته، اگر حتی با خوشبینی نتیجه انتخابات فرانسه و یونان را مثبت ارزیابی کنیم، درمجموع همه آن ها چیزی نیستند جزاستخوان لای زخم!
