«ما ادغام نمی‌شویم، داریم اتحادیه‌ی جدیدی می‌سازیم»
شهروند – آرش عزیزی: دو تا از بزرگ‌ترین اتحادیه‌های کارگری کانادا در یک قدمی ادغام با همدیگر هستند، روندی که خود البته می‌گویند بیش از آن‌که «ادغام» باشد، ساختن اتحادیه‌ای جدید با نیرو و انرژی بیشتر برای مبارزه در سال های سرنوشت‌ساز پیش‌رو است. اتحادیه‌ای که علاوه بر اعضای کنونی آن ها شامل اعضایی در محلات کار بی‌اتحادیه، بیکاران و بازنشسته‌ها نیز خواهد شد و بیش از پیش بر ارتباط با کارگران خواهد کوشید.
جمعه‌ی هفته‌ی گذشته کمیته‌ی ویژه‌ی مشترکِ «اتحادیه کارگران خودروسازی» (CAW) و «اتحادیه کارگران ارتباطات، انرژی و کاغذ» (CEP) (که اکثر روزنامه‌نگاران و از جمله نگارنده‌ی این سطور نیز عضو آن است) اعلام کرد به توافق بر سر ساختار، اصول و چارچوب مالی این پروژه رسیده‌اند و به اتفاق آرای نمایندگان کمیته، طرح تشکیل اتحادیه‌ی جدید را پیش روی هیئت مدیره‌ی دو اتحادیه گذاشته‌اند.
پیتر کندی، دبیر-خزانه‌دار اتحادیه کارگران خودروسازی که یکی از دو رئیس کمیته‌ی ویژه بود، به تورنتو استار گفت: «کل روند شبیه چیزی مثل صعود از قله‌ی اورست است. ما به اولین پایگاه رسیده‌ایم. این نقطه‌ای حیاتی است.»
بحث احتمال پیوستن دو اتحادیه به همدیگر در اواخر سال گذشته آغاز شد. هدف از این ادغام قوی‌تر شدن و کسب جذابیت بیشتر برای کارگران بود. سی.ای.دبلیو نماینده ۱۹۵ هزار و سی.ئی.پی نماینده‌ی بیش از ۱۱۰ هزار کارگر هستند و هر دو از مهمترین اتحادیه های کارگری آمریکای شمالی به حساب می‌آیند. ریشه‌ی تاریخی سی.ای.دبلیو در کارخانه‌های بزرگ خودروسازی انتاریو در شهرهایی مثل ویندزر، برامپتون، اوکویل، سنت کاترین و اشاوا است اما در سال های اخیر گسترش یافته و اکنون در هر شاخه‌ی اقتصاد که فکرش را بکنید حاضر است. سی.ئی.پی (که بعضی منابع اعضای آن‌را تا ۱۵۰ هزار می‌دانند) نیز عموما کارگران بخش خصوصی را سازمان می‌دهد و خود در سال ۱۹۹۲ از ادغام سه اتحادیه تشکیل شد تا اکنون غول‌اتحادیه‌ای باشد که از روزنامه‌نگاران تا کارگران نفت را سازمان می‌دهد. سی.ئی.پی یکی از چپ‌ترین رهبری‌ها را دارد و خواسته‌های سیاسی رادیکالی را همچون «ملی‌سازی صنایع انرژی تحت کنترل دموکراتیک کارگری»، که خواسته‌ی سنتی مارکسیست ها است، رسما در برنامه‌ی خود قرار داده است.
مرحله‌ی بعدی پیش رفتن ادغام چند هفته‌ی دیگر در جلسات هیئت مدیره‌ی دو اتحادیه صورت می‌گیرد. آن‌ها باید پیشنهاد کمیته‌ی ویژه‌ی مشترک را بررسی کنند و به رای بگذارند. در صورت توافق آن‌ها سپس نوبت به کنوانسیون‌های دو اتحادیه در ماه‌های اوت و اکتبر امسال می‌رسد که در آن‌جا باید پیشنهاد ادغام را مجددا به رای بگذارند. در صورت توافق، کنگره‌ی بنیانگذار اتحادیه‌ی جدید سال آینده تشکیل می‌شود.
در متن پیشنهاد کمیته‌ی ویژه می‌خوانیم که اتحادیه‌ی جدید هیئت مدیره‌ای کشوری با ۲۵ عضو خواهد داشت که شامل نمایندگی از تمامی مناطق، صنایع و کارگران رنگین‌پوست می‌شود.
در این پیشنهاد در ضمن دعوت به اعضای جدید در محل‌های کاری که اکنون اتحادیه ندارند، بیکاران و بازنشستگان را می‌خوانیم تا اتحادیه‌ی جدید به چیزی بیش از جمع جبری دو اتحادیه‌ی قدیمی بدل شود و نیروی اجتماعی جدیدی باشد.
در ضمن بر نیاز به استفاده از آرمی جدید و تکنیک‌های بهتر برای سازماندهی و جلب اعضای جدید تاکید شده است.
کندی در گفتگو با استار تاکید کرده که گزارش کمیته ویژه نه نتیجه‌ی جلسات پشت درهای بسته که مشورت با بیش از ۱۰۰۰ نفر در جلساتی در سراسر کشور در چند ماه گذشته است. خبرنگار شهروند نیز قبلا در بعضی از این جلسات که شامل حضور بسیاری از فعالان کارگری بود شرکت کرده است.
