دوازده سال پیش پس از برگزاری اولین یادمان زندانیان سیاسی قتل عام شده در دهه ی ۶۰ ، در تورنتو، که به همت تعدادی از فعالان سیاسی شهر برگزار شد من و دوستم حسن پویا که در برگزاری اولین یادمان زندانیان سیاسی قتل عام شده در دهه ی ۶۰ فعالانه شرکت داشتیم ، به اتفاق چند تن دیگر از دوستان و رفقا پس از ماهها بحث و گفتگو در ٢٢ اپریل ١٩٩٧، با انتشار منشوری سازمان دفاع از زندانیان سیاسی ایران را بنیان نهادیم.
منشور مذکور بر لغو مجازات اعدام، آزادی بی قید و شرط عقیده و بیان، لغو هر گونه شکنجه، و تلاش برای برپایی تریبیونالی بین المللی جهت محاکمه سران رژیم که در قتل عام دهه ی ۶۰ نقش و دست داشته اند، تاکید دارد.
از آن تاریخ تا کنون برگزاری همه ساله ی یادمان قتل عام زندانیان سیاسی در تورنتو و همچنین سالهای اخیر، در اتاوا و مونترال، یکی از اولویت های ما بوده است. در ١۲ سالی که ما یادمان ها را برگزار کردیم سعی بر آن بود که هر سال یکی از دست اندرکاران و یا زندانیان سیاسی که از نزدیک شاهد جنایات رژیم بوده اند را دعوت کرده و پرده از گوشه ای از آن جنایت برداریم. در این راه تلاش ما بر این بوده که برنامه هایمان شکل عزاداری، نوحه و ندبه به خود نگیرد و با افشای ابعاد آن جنایت به سهم خود از تکرار آن جلوگیری کنیم.
١۰ برنامه ی گفت و شنید برگزار کردیم که در آنها ما به صورت پانل و میزگرد از جریانات سیاسی مختلف دعوت کرده و در مورد زندانی سیاسی و تعریف آن، در مورد لغو مجازات اعدام، در مورد شکنجه و تاثیر آن بر انسانها در زندان و پس از آن، بحث و گفتگو داشتیم.
انتشار ١۵ شماره از فصلنامه ی خاوران، در رابطه با زندان و زندانی سیاسی
انتشار دهها اعلامیه در رابطه با زندانیان سیاسی، اعتراض به دستگیری و یا حکم زندان و اعدام آنها، معرفی زندانیان سیاسی سابق به مراکز پناهنده پذیر، ده ها نامه ی تاییدیه و حمایتی به مراکز پناهنده پذیر بویژه دفتر سازمان ملل در ترکیه و سفارتخانه های کشورهای پناهنده پذیر در حمایت از پناهندگان و زندانیان سیاسی سابق، حضور در دادگاه بعضی از زندانیان سیاسی متقاضی پناهندگی و خانواده ی آنها به قصد دفاع و حمایت از آنها، برپایی تظاهرات در برابر سفارت رژیم فاشیستی ایران (در اتاوا) به حمایت از زندانیان سیاسی و مبارزات کارگری و دانشجویی، شرکت در جلسات پالتاک، چندین مصاحبه ی تلویزیونی و گفتگوی رادیویی در رابطه با قتل عام زندانیان سیاسی بخش دیگری از فعالیت این کانون تا کنون بوده است.
جمع آوری لیست زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه ی ۶۰ ، بررسی به قصد شناختن محل گورهای دسته جمعی در ایران نیز بخش دیگری از اقدامات تا کنونی کانون خاوران بوده است.
کاشتن درخت یادمان (برای اولین بار در تورنتو)، در همراهی و همگامی با خانواده ها در داخل کشور که بر گور فرزندانشان درختچه هایی می کاشتند تا سمبل زندگی و رشد مبارزه و استقامت آنها در برابر رژیم اسلامی باشد.
کانون خاوران تا کنون چندین برنامه اش را نیز در کنار این درخت برگزار کرده است.
آنچه در بالا آمد بخشی از فعالیت های سازمان دفاع از زندانیان سیاسی که اکنون تحت عنوان کانون خاوران فعالیت می کند، می باشد.
امسال نیز ما به روال هر ساله برای یادمان قتل عام دهه ی ۶۰ که بیستمین سالگرد قتل عام تابستان ۶۷ و بیست و هفتمین سالگرد قتل عام ۶۰ می باشد، قرار است یک راهپیمایی اعتراضی در اتاوا در برابر سفارت رژیم اسلامی که سمبل و مرکز جنایات رژیم تروریستی اسلامی است در هماهنگی با بیشتر جریانات و احزاب رادیکال و انقلابی در تاریخ ۲۶ آگوست برگزار کنیم. طبیعتا برای جلوگیری از اعدام و شکنجه. کوچکترین انتظاری که از هر انسان شریف و آزادیخواه داریم، تلاش برای شرکت هر چه فعال تر و گسترده تر خود و دوستان و اطرافیانش در این راهپیمایی اعتراضی است.
به امید روزی که دیگر اثری از زندان، شکنجه و اعدام در جهان نباشد و بشریت بتواند در آزادی کامل شاد، خوش و سربلند زندگی کند.
