شهروند ـ فرح طاهری: نامه ای اعتراضی با امضای پانزده تن ایرانی و غیرایرانی در تاریخ ۲۶ آگوست ۲۰۱۲ به مسئولان ارشد رادیو تلویزیون CHIN در اتاوا ارسال شده است.
در این نامه به مصاحبه دکتر قیس غانم، مجری برنامه ی صدای تنوع فرهنگی در رادیو چن با آقای کامبیز شیخ حسنی، کاردار سفارت جمهوری اسلامی ایران در کانادا اعتراض شده است.
امضاکنندگان نامه به این اشاره داشته اند که “با توجه به تعداد بیشمار اسناد مربوط به نقض فاحش حقوق بشر در ۳۳ سال گذشته در ایران” دادن تریبون و استقبال گرم از آقای شیخ حسنی، که برای شنوندگان وضعیتی متفاوت از آنچه که در ایران امروز تحت دیکتاتوری جمهوری اسلامی می گذرد، به تصویر کشیده، ناامیدکننده و هشداردهنده است.
این نامه در ادامه ” به خاطر ثبت دقیق و احترام به کسانی که دولت فعلی ایران جان آنها را گرفته اند” به ماهیت رژیم استبدادی جمهوری اسلامی ایران پرداخته و از “دستگیری های سیستماتیک، زندان های طولانی مدت و شکنجه ی اعضای احزاب مخالف، فعالان حقوق بشر، روزنامه نگاران، فعالان حقوق زنان، وکلا، فعالان کارگری، همجنسگرایان، مسیحیان، یهودیان و بهائیان همه در زیر چتر زندانیان سیاسی” گفته است.
در این نامه همچنین اشاره شده که “جمهوری اسلامی ایران پس از چین دارای رکورد جهانی بیشترین اعدام است” و موارد تجاوز، قطع دست و پا و گرفتن اعترافات اجباری را نمونه آورده است.
کامبیز شیخ حسنی کاردار جمهوری اسلامی در اتاوا
در این نامه به سه ایرانی ساکن کانادا سعید ملک پور، حمید قاسمی شال، و حسین درخشان که در حال حاضر در زندان های ایران به عنوان “زندانی سیاسی” به سر می برند و دو نفر اول با احکام اعدام روبرو هستند، اشاره شده و همچنین به مرگ زهرا کاظمی، عکاس خبرنگار ایرانی کانادایی که در اوین مورد شکنجه و تجاوز قرار گرفت و کشته شد.
در نامه ی اعتراضی، مسئولان رادیو چن به گزارش های نقض حقوق بشر در ایران که توسط “احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد، رضا پهلوی، پسر شاه سابق ایران، جفری رابرتسون(حقوقدان برجسته سازمان ملل متحد)، سازمان ملل متحد، سازمان عفو بین الملل، توقف اعدام کودکان، کمپین بین المللی حقوق بشر زندانیان سیاسی آزاد در ایران، اتحاد برای ایران، سازمان دیده بان حقوق بشر، کمپین بین المللی برای حقوق بشر در ایران، مرکز اسناد حقوق بشر ایران، گزارشگران بدون مرز و خبرگزاری فعالان حقوق بشر”، تهیه شده، رجوع داده شده اند.
امضاکنندگان نامه از اینکه در مصاحبه تمامی این موارد نادیده گرفته شده و فقط صحبت از” آب و هوا و مراکز توریستی” ایران شده آن را غیرمسئولانه خوانده و می نویسند که “گفته های آقای شیخ حسنی نه تنها از نظر اخلاقی قابل سرزنش است، که به شدت نادرست است.”
در نامه آمده است، “آقای شیخ حسنی ایران را یک کشور چند فرهنگی خوانده که در آن بسیاری از اقلیت های مذهبی در صلح و صفا با هم زندگی می کنند و به پاکسازی سیستماتیک بهائیان همراه با مصادره اموال و مدارک تحصیلی و کسب و کار آنها، به زندانی کردن مسیحیان، بسته شدن کلیساها و ممنوعیت مساجد سنی ها در ایران” اشاره ای نشده است.
در پایان نامه امضاکنندگان از مسئولان رادیو تلویزیون چن درخواست کرده اند که از فراهم کردن عرصه برای رژیم استبدادی جمهوری اسلامی خودداری کنند، تا آنان نتوانند با وارونه جلوه دادن وضعیت فعلی، جنایاتشان را بپوشانند.
این نامه را دکتر رضا مریدی(نماینده مجلس انتاریو)، کاوه شهروز (وکیل)، نازنین افشین جم(فعال حقوق بشر)، شبنم اسداللهی (فعال حقوق بشر و برنامه ساز رادیویی)، شادی پاوه (سخنگوی کمپین آزادی زندانیان سیاسی در ایران ـ کانادا)، بنفشه زند(روزنامه نگار و تحلیلگر)، و چند تن دیگر امضا کرده اند.
در این رابطه با شبنم اسداللهی که یکی از تهیه کنندگان این نامه بوده، تلفنی گفت وگو کردیم.
شبنم اسداللهی فعال حقوق بشر و برنامه ساز رادیو
شبنم اسداللهی، فعال حقوق بشر، برنامه ساز رادیویی، عضو هیئت مدیره “ندا برای آزادی ایران” و زندانی سیاسی سابق ساکن اتاوا است. او که سابقه ی فعالیت در رادیو CHIN داشته و برنامه ی همصدا را از این رادیو پخش می کرده، در این مورد گفت: «آقای جانی لامباردی حدودا ۴۳ سال پیش CHIN Radio را در تورنتو تأسیس کرد و شعبه اتاوای این رادیو در سال ۲۰۰۳ توسط پسر او، لنی لامباردی تأسیس شد. این رادیویی چندملیتی ست و حدود بیست برنامه مولتی کالچرال از جمله برنامه ی فارسی دارد. من تهیه کننده برنامه ی فارسی “رادیو همصدا” از نوامبر ۲۰۰۳ تا سپتامبر ۲۰۱۱ در CHIN اتاوا بودم. پس از ۴۰۴ برنامه ی زنده و پیاپی برنامه را به دلایل مختلف از جمله مسائل مالی و عدم حمایت جامعه ی ایرانی اتاوا از برنامه های حقوق بشری و همچنین وجود سفارت جمهوری اسلامی در اتاوا متوقف کردم. در حالی که حامیان من بیشتر در ایران و خارج اتاوا بودند و رادیو همصدا را صدای ایرانیان می دانستند.
خانم اسداللهی در توضیح بیشتر درخصوص نامه اعتراضی به رادیو چن می گوید: “دکتر قیس غانم، چهارشنبه ها برنامه ای با عنوان “دیالوگ با تنوع فرهنگی” را دارد که از سال ۲۰۰۷ شروع شده. همان زمان با آقای اکبر مأنوسی مصاحبه کرد و آقای مأنوسی خودش را نماینده ایرانیان در اتاوا معرفی کرد و روزنامه اتاوا سیتیزن هم که یکی از روزنامه نگارانش در آن مصاحبه شرکت داشت، فردای مصاحبه در روزنامه مقاله ای نوشت و مأنوسی را “پدرخوانده” ایرانیان اتاوا معرفی کرد. آقای مأنوسی رئیس مرکز فرهنگی جمهوری اسلامی است که بودجه اش از سفارت جمهوری اسلامی تأمین می شود. همچنین خانم محجبه ای در این مصاحبه بود که از آزادی زنان در ایران می گفت.”
اسداللهی توضیح می دهد:”من به آقای غانم اعتراض کردم و گفتم کار غیرحرفه ای انجام دادید. شما وقتی می خواهید کشوری که وضعیتش بسیار حساس است، را معرفی کنید، و در جایی کار می کنید که بیست برنامه مولتی کالچرال هست که تهیه کنندگانش می توانند کمک کنند برای پیدا کردن فرد مناسب از کامیونیتی، درستش این بود که با من به عنوان تهیه کننده فارسی مشورت می کردید. این آقا نه نماینده ی جامعه ی ایرانی که نماینده ی جمهوری اسلامی ست و نمی تواند راجع به فرهنگ ایران حرف بزند. آقای غانم گفت که آقای مأنوسی دوست نزدیکش هست و او هم میهمانان خودش را آورده است. و حالا هم دوباره با کاردار سفارت جمهوری اسلامی صحبت کرده.”
دکتر قیس غانم در گفت وگو با کامبیز شیخ حسنی
شبنم اسداللهی در مورد گفته های کامبیز شیخ حسنی در این مصاحبه گفت: «ایشان گفت ایران کشوری آزاد است، ادیان آزادند و نماینده دارند. هر چهار سال یک بار انتخابات آزاد و دمکراتیک در ایران انجام می شود. ایشان نقش ولی فقیه را با فرماندار کل کانادا یکی دانست. همینطور گفت که چگونه ایران مورد حمله ی مغول ها و ترک ها واقع شد ولی بعد از آمدن اسلام به ایران، ایران شکوفا شد.»
اسداللهی افزود:«حتی وقتی آقای غانم به آقای شیخ حسنی عنوان “عالی مقام و سفیر جمهوری اسلامی” داد، آقای شیخ حسنی او را تصحیح نکرد که من سفیر نیستم. آقای شیخ حسنی از سرسبزی مازندران گفت، ولی از اینکه دریاچه ی ارومیه دارد خشک می شود، چیزی نگفت. در مورد آزادی بیان در ایران صحبت کرد ولی نگفت روزنامه نگاران و وکلای حقوق بشر ما در زندان هستند. از ایران طوری صحبت شد که انگار [زیر لوای حکومت جمهوری اسلامی] مهد تمدن و آزادی ست.»
اسداللهی در مورد نامه اعتراضی توضیح داد: «اعتراض ما این است که چن رادیو یک رادیوی مولتی کالچرال است. مسئولان چن همیشه به من می گفتند در برنامه هایت راجع به حقوق بشر خیلی می گویی و گفتار در برنامه هایت زیاد است و چرا اینقدر در مورد مسائل سیاسی ایران حرف می زنی و چرا موسیقی نداری؟ برنامه های ما تبلیغاتی و بازرگانی ست و تو باید تا آنجا که می توانی برای ما آگهی بیاوری، وگرنه تمامش کن و برو. به من می گفتند چرا به سیاست می پردازی، حالا در برنامه ای دیگر خودشان با نماینده ی سیاسی یک کشور مصاحبه می کنند!»
اسداللهی در مورد اثرات این نامه ی اعتراضی می گوید: «اعتراض ما به مردم آگاهی می دهد. شاید این اعتراض تلنگری باشد به رسانه های انگلیسی زبان تا به این موضوعات بیشتر توجه کنند و به آن بپردازند. ممکن است مردم اطلاعات را در کنار هم بگذارند و متوجه شوند که چه شد که بعد از اینکه ما مصاحبه ی آقای حمید محمدی کاردار فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی را ترجمه و منتشر کردیم، آقای کامبیز شیخ حسنی کاردار سفارت وارد “چن رادیو” می شود و راجع به آزادی های بیان و زیبایی کشور ایران صحبت می کنند. این را هم بگویم که یک نسخه از این نامه ی اعتراضی را به رئیس “چن تی وی”(داریو آمارال) در تورنتو که به من گفته اند ایشان ایرانی تبار هستند، فرستاده ایم.»
برنامه ساز رادیو همصدا، در پاسخ به این پرسش که “امضاکنندگان نامه بسیار متنوع اند و از کشورهای گوناگون، جمع آوری امضا چگونه بوده؟” گفت: «من در صفحه ی فیس بوکم این مصاحبه را گذاشتم و دوستانی گفتند اگر خواستید نامه ی سرگشاده ای بنویسید ما هم امضا می کنیم. اینها شنونده های رادیو بودند از کشورهای مختلف. این نامه را من و خانم پاوه و خانم نیکپور تهیه کردیم و در واقع یک نامه ی جمعی بود چون بعضی ها تصحیحاتی داشتند و انجام می دادند و برمی گرداندند.
خانم افشین جم قبلا به فعالیت های سفارت جمهوری اسلامی در اتاوا اعتراض کرده بودند. همینطور من این مصاحبه را برای دکتر مریدی فرستاده بودم و ایشان هم از گفته های آقای شیخ حسنی بویژه در مورد آزادی انتخابات در ایران و اینکه از نابودی دریاچه ارومیه هیچ چیز گفته نشد، ناراحت شده بودند.»
در بین اسامی امضاکننده نام رضا کهلیلی با عنوان “جاسوس سابق سی آی ا در سپاه پاسداران و نویسنده ی کتاب A Time to Betray عضو هیئت مشورتی “بنیاد دمکراسی در ایران” (FDI) آمده. شاید برای اولین بار باشد که کسی با چنین عنوانی نامه ای اعتراضی را امضا می کند. از خانم اسداللهی در مورد امضای این فرد پرسیدیم. او گفت: «از طریق فیس بوک. من نوشته بودم که چنین نامه ای تهیه شده اگر کسی مایل است امضا کند بگوید تا برایش ارسال کنم. آقای کهلیلی هم ابراز تمایل کرد و ما هم نمی خواستیم امضاکنندگان را انتخاب کرده باشیم و خواستیم افراد برای امضای نامه آزاد باشند.»
مصاحبه ی دکتر غانم با کامبیز شیخ حسنی را در لینک های زیر می توانید بشنوید:
http://www.iranembassy.ca/fa/EmbassyAnnouncements/faDialogChinRadio.aspx
