بسیاری حکایت روستایی خیالباف را شنیده یا خوانده اند که با کوزه ای روغن بر دوش از ده به شهر می رفت تا با فروش آن پولی به دست آورد و به زخم نیازهای خود بزند. روستایی غرق در خیالبافی راه می رفت و می اندیشید که: با پول فروش این کوزه روغن می توانم یک جفت گوسفند نروماده بخرم که با جفتگیری آنها در یک سال تعدادشان دو برابر می شود و از فروش پشم و شیر و روغن آنها خواهم توانست یک جفت گاو نروماده هم بخرم و با آمیزش آنها بر شمار گله خود بیفزایم. با افزایش تعداد گاو و گوسفندها یک چوپان استخدام می کنم تا آنها را به چرا ببرد و وقتی درآمد گله زیاد شد با پول آن زمین های ده را می خرم و در آنها کشاورزی می کنم و با رونق کار کشاورزی و دامداری پول کافی به دست خواهم آورد تا روستاهای اطراف را هم بخرم و تبدیل به یک مالک بزرگ شوم. حکومت که پیش رفت و لیاقت مرا ببیند حتما مرا حاکم این بخش می کند و هرروز در مرکز بخش بر مسند حکومت می نشینم و امور مردم را حل و فصل می کنم. سپس از بخشداری به حکومت ولایت و ایالت ارتقاء پیدا می کنم و… خیالبافی ها به اینجا که رسید، پایش به قلوه سنگی خورد و با سکندری نقش بر زمین شد و کوزه شکست و روغن هایش بر زمین ریخت.
کنفرانس غیرمتعهدها در تهران
***
برگزاری اجلاس شانزدهم جنبش عدم تعهد درتهران و واگذاری ریاست دوره ای آن به جمهوری اسلامی شباهت زیادی با حکایت روستایی خیالباف دارد. ماه ها و هفته هاست که حکومت آخوندی همه گرفتاری های متعدد و خودکرده های بی تدبیری که پریشان و درمانده اش کرده اند را در صندوق خانه ذهن گذاشته و به برگزاری این اجلاس دخیل بسته تا یکجا همه مشکلات و گرفتاری هایش را حل کند و به قول حافظ “گره از کار فروبسته”اش بگشاید. فزون بر تجهیز همه جانبه نیروهای حکومتی اعم از رسانه ای، انتظامی، سپاه پاسداران، دولت و… هزینه ای بالغ بر ۱۰۰ میلیارد تومان برای برگزاری این اجلاس چندروزه اختصاص داده و تهران را نیز به مدت ۵ روز تعطیل کرده که کارشناسان زیان آن را معادل ۳ میلیارد دلار برآورد کرده اند.
عمده ترین هدف هایی که حکومت آخوندی می خواهد درجریان برگزاری اجلاس کشورهای عضو جنبش عدم تعهد به آنها دست یابد عبارتند از:
ـ دور زدن تحریم ها
ـ حل و فصل بحران سوریه
ـ دفاع از برنامه هسته ای
احتمال و بخت دستیابی به این هدف ها حتی از احتمال تحقق خیالبافی های آن روستایی خام طمع نیز کمتر است، به این دلیل ساده که اصولا جنبش عدم تعهد سازمانی که چنین توانایی و کارآیی هایی داشته باشد نیست.
دکتر حسین باقرزاده نویسنده و تحلیلگر سیاسی در نوشتاری که در تارنمای “ایران پرس نیوز” منتشر شده می نویسد: «وجه مشترک کشورهای عضو، یک خصوصیت منفی (عدم تعهد) است و هیچ وجه مشترک مثبت (خصوصیت سیاسی، فرهنگی- زبانی- مذهبی، اقتصادی) آن ها را به هم پیوند نمی دهد».
پایوران نظام اما حرف های دیگری می زنند: به نوشته روزنامه جوان وابسته به سپاه پاسداران در تاریخ اول شهریورماه: «عوض حیدرپور، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس اعلام کرد جمهوری اسلامی از اجلاس سران [جنبش عدم] تعهد برای دور زدن تحریم ها استفاده خواهد کرد و به همین منظور ۶۰ میلیارد دلار معاهده نامه اقتصادی برای امضاء آماده است». این عضو مجلس آخوندی توضیح نداده که اگر کشورهای امضاء کننده ی “معاهده نامه ها” آمادگی مالیدن پیه عواقب “دور زدن تحریم ها” برتن و معامله با حکومت آخوندی را داشته اند، چه نیازی به اجلاس پرخرج و کم خاصیت جنبش عدم تعهد بوده است؟!
خبرگزاری “فارس” نیز گزارش داده که: «محمد رجایی عضو کمیسیون اقتصادی مجلس، روز دوشنبه (ششم شهریور) گفت: جمهوری اسلامی هزینه برگزاری شانزدهمین اجلاس سران عدم تعهد را “تنها با یک قرارداد کوچک اقتصادی” با کشورهای عضو تأمین خواهد کرد». این عضو مجلس به گفته خود افزوده که: «بحث هزینه های گزاف برگزاری این اجلاس، عملیات روانی دشمن است»!
تبلیغات دارای مصرف داخلی برای برگزاری اجلاس بسیار گسترده بوده و همه بلندگوهای رسانه ای حکومت از حضور وسیع اکثریت سران کشورهای عضو جنبش عدم تعهد سخن رانده اند اما واقعیت چیز دیگری است: با وجود هشدار مبصروار علاء الدین بروجردی، رءیس کمیسیون امنیت ملی مجلس که: «هرکشوری که در سطح سران در این اجلاس شرکت نکند نمره منفی می گیرد»، بنابرگزارش تارنمای خبری “ایران پرس نیوز”: «حکومت اسلامی روز سه شنبه هفتم شهریور، پس از هفته ها جاروجنجال، لیست نهایی شرکت کنندگان در این اجلاس را منتشر کرد که حاکی از ورشکستگی بی سابقه برای رژیم است. مطابق این لیست، فقط ۲۰ تن از سران ۱۲۰ کشور جنبش عدم تعهد در اجلاس تهران شرکت می کنند که در مجموع ۱۶ درصد این کشورها می شود».
درمورد شمار وزرای خارجه شرکت کننده در اجلاس جنبش عدم تعهد نیز تارنمای “دیگربان” می نویسد: «درشرایطی که مقام های جمهوری اسلامی مدعی هستند در این دوره از اجلاس بیش از ۸۵ وزیر امور خارجه و نماینده وزیر حضور دارند، روزنامه “جوان” [وابسته به سپاه پاسداران] گزارش کرده که ۳۲ وزیرخارجه در تهران حضور دارند».
حضور همین تعداد اندک از سران و وزیران خارجه کشورها نیز با فعالیت، خواهش و تمنا و حتی التماس های همه جانبه دولت و وزارت امورخارجه جمهوری اسلامی میسر شده که ازجمله می توان به دو مورد عربستان سعودی و مصر اشاره کرد. برای دعوت از پادشاه عربستان سعودی، محمود احمدی نژاد درحالی که زلزله در آذربایجان فاجعه آفریده بود، به عنوان شرکت در کنفرانس اسلامی همراه وزیرخارجه اش روانه عربستان سعودی شد و با این حال پادشاه عربستان سعودی از شرکت در اجلاس سران خودداری کرد. درمورد مصر، معاون ریاست جمهوری برای تسلیم دعوتنامه به محمد مرسی، رییس جمهوری مصر عازم قاهره شد و او که در سه سال گذشته کشورش ریاست جنبش عدم تعهد را به عهده داشته، سرانجام حضور در اجلاس سران را پذیرفت اما مهلت نداد که خوشحالی پایوران نظام ولایت مطلقه فقیه طولانی شود زیرا در آستانه سفر خود آب پاکی را روی دست آنها ریخت و تکلیفشان را یک سره کرد. محمد مرسی درباره سرنوشت بشار اسد، که مهمترین دغدغه کنونی حکومت آخوندی است، در مصاحبه با خبرگزاری “رویترز” گفت: «زمان گفت و گو درباره اصلاحات در سوریه به پایان رسیده و لحظه تغییر رژیم در این کشور فرا رسیده و دورنمایی جز برکناری پیش روی بشار اسد باقی نمانده است».
در روزگاری نه چندان دور – همین چند سال پیش – سید علی خامنه ای بر این توهم باطل بود که: “با رأی ۱۵ و حتی ۱۰ درصد مردم هم می توان حکومت کرد”. نقش بر آب شدن خیالبافی ها در زمینه ی دستیابی به هدف های تعیین شده از برگزاری اجلاس جنبش عدم تعهد این نکته را ثابت می کند که حکومتی که از مردم خود برید و به دامن توهم های بی اساس آویخت، حتی با صرف هزینه های گزاف از جیب مردم و برپایی نمایش مهمانی ۷ هزارنفره و به خدمت گرفتن همه ی امکانات نیز نمی تواند از سرنوشت محتوم پریشانی، درماندگی و نهایتا سقوط و فروپاشی بگریزد.
آیا نتیجه اجلاس کشورهای عضو جنبش عدم تعهد می تواند سید علی خامنه ای را از بیماری درمان ناپذیر توهم رهایی بخشد؟!
* شهباز نخعی نویسنده در حوزه ی مسائل سیاسی، ساکن اروپا و از همکاران شهروند است.
Shahbaznakhai8 (at)gmail(dot)com
