لیبرال‌های انتاریو به دنبال رهبر جدید: تنور رقابت داغ می‌شود
شهروند – آرش عزیزی: تا جمعه‌ی هفته‌ی گذشته به نظر می‌رسید بیشتر نامزدهای احتمالی برای کسب رهبری حزب لیبرال انتاریو (و در نتیجه، نخست‌وزیری استان) با عجله مشغول رد احتمال ورود خود هستند و بعضی ناظران به شوخی می‌گفتند شاید اصلا کسی پیدا نشود جای مک‌گینتی را بگیرد. تا زمانی که شهروند زیر چاپ می‌رود اما دو وزیر مهم کابینه‌ی مک‌گینتی استعفا داده‌اند تا نامزد رهبری حزب حاکم در مهم‌ترین استان کانادا شوند: کاتلین وین و گلن موری. هنوز بیش از دو هفته تا مهلت زمان اعلام کاندیداتوری (۲۳ نوامبر) وقت باقی است.
کاتلین وین، وزیر سابق آموزش و پرورش و حمل و نقل، روز جمعه از دو وزارتخانه‌ی مسائل شهری و مسکن و مسائل بومیان استعفا داد و شبِ دوشنبه در مراسمی در «مرکز فرهنگی ژاپنی-کانادایی‌ها» در تورنتو رسما وارد گود شد. در صورت پیروزی او اولین نخست‌وزیر زن در تاریخ انتاریو خواهد بود. (در حال حاضر کبک، آلبرتا، بریتیش کلمبیا و نیوفاندلند و لابرادور همه نخست‌وزیرهای زن دارند.)
کتلین وین رسما وارد رقابت انتخاباتی برای رهبری حزب لیبرال انتاریو شد
پیش از آن در روز یکشنبه، گلن موری، وزیر سابق کالج‌ها و دانشگاه‌های استان و شهردار سابق وینیپگ، نیز با مراسمی در «میپل لیف گاردن» نامزدی خود را رسما اعلام کرده بود.
وین و موری هر دو از چپ حزب حساب می‌شوند و این انتظار ورود نامزدی از جناح راست حزب را بیشتر می‌کند. ساندرا پوپاتلو، دیگر وزیر سابق آموزش و پرورش، که اکنون از مدیران شرکتی بزرگ حساب می‌شود، محتمل‌ترین نامزد این جناح است.
ورود کاتلین وین وسیعا پیش‌بینی می‌شد و او بدون شک یکی از جدی‌ترین نامزدها خواهد بود. در مقابل موری را باید از نامزدهایی دانست که از اقبال کم‌تری برخوردار خواهد بود با وجود این‌که به عنوان شهردار سابق یکی از بزرگ‌ترین شهرهای کشور و چند سال سابقه‌ی وزارت در انتاریو سابق مهمی دارد.
وین که متولد و بزرگ‌شده‌ی ریچموند هیل است سال‌هاست در محله‌ی «لورنس پارکِ» تورنتو، از ثروتمندنشین‌ترین محلات کل کشور، زندگی می‌کند و اولین بار از همین‌جا بود که به عنوان فعال اجتماعی و سیاسی ظهور کرد. در ابتدا بیشتر کارش درگیر والدین و آموزش و پرورش بود و نهایتا به عنوان نماینده‌ی منطقه در هیئت امنای مدارس تورنتو انتخاب شد. او این سمت را تا سال ۲۰۰۳ حفظ کرد و در این سال بود که همراه با پیروزی وسیع لیبرال ها در انتخابات استانی، او نیز به کوئینزپارک راه پیدا کرد. وین از آن پس سمت‌های مهمی همچون وزارت آموزش و پرورش و حمل و نقل را در دولت مک‌گینتی به عهده گرفته است.
این وزیر آموزش و پرورش سابق سنتا در چپ حزب بوده و اولین تجربه‌ی فعالیت سیاسی او، هنگام حضور در هیئت امنای مدارسِ تورنتو، مخالفت سرسختانه با قطع بودجه‌های آموزشی توسط دولت محافظه‌کار مایک هریس و ارنی ایوز بود. طرفه آن‌جا که دولت مک‌گینتی در یک سال اخیر وارد نبردی سرسختانه علیه یکی از مهم‌ترین بنیان‌های حمایتی حزب و خودِ وین شده: اتحادیه‌ی معلمان.
حالا وین که وقتی از ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ وزارت آموزش و پرورش را در دست داشت به اقدامات مهمی مثل کاهش اندازه‌ی کلاس‌های دبستان و تمام‌روزه کردن مهد کودک‌ها دست زد سعی دارد خود را از کارنامه‌ی مک‌گینتی مبری کند و حتی علنا به انتقاد از لورل بروتن، وزیر آموزش و پرورشِ کنونی، دست زده است. او گفته در صورت پیروزی، رویکرد متفاوتی برای آشتی با معلمان و کارگران دولتی استان اتخاذ می‌کند. اما او در ضمن تاکید کرده حاضر به لغو لایحه‌ی ۱۵۵ که حق اعتصاب را از معلمان استان سلب می‌کند نیست. جالب آن‌جا که درست دقایقی پیش از این‌که وین پیغام خود برای صلح با کارگران و معلمان را به گوش حدود ۳۰۰ نفری که در مراسم افتتاح کمپینش حضور داشتند برساند، چند نفر از معلمان که برای اعتراض به لایحه‌ی ۱۱۵ در سالن حضور یافتند توسط مامورین امنیتی بیرون شدند.
ژیل بیسان، نماینده‌ی ان دی پی، تاکید کرد وین هر چه بکند نمی‌تواند خود را از کارنامه‌ی مک‌گینتی و از جمله حرکات غیردموکراتیک دولت او علیه معلمان مجزا کند.
وین در همان روز اعلام کمپین خود دو حامی مهم را کنار دستش داشت: دیوید زیمر، نماینده‌ی ویلودیل و لیندا جفری، وزیر کار. به غیر از این دو، جان گرتسن، نماینده‌ی کینگستون و وزیر دادگستری، سومین نماینده‌ای است که تا به حال از وین حمایت کرده است. به غیر از این سه هنوز هیچ یک از نمایندگان لیبرال از کسی اعلام حمایت نکرده. مونیک اسمیت، وزیر سابق کابینه، نیز از وین حمایت کرده. بعضی از نمایندگان سابق مجالس فدرال نیز به صف حامیان وین پیوسته‌اند از جمله جان گادفری و راب آلیفانت، نمایندگان فدرال حوزه‌ی وین، و سناتور لورنا مارسدن.
گلن موری روز یکشنبه حداقل دو نام بزرگ را در کنار خود داشت: جورج اسمیترمن، معاون سابق مک‌گینتی، و جیم بالزیلی، بنیانگذار شرکت «ریسرچ این موشن» (سازنده‌ی بلک‌بری.) اسمیترمن البته تاکید کرد هنوز تصمیم نگرفته رسما از نامزدی حمایت کند یا نه و فقط برای دلگرمیِ دوستش آمده است. با این حساب اما می‌توان نامزدی خود اسمیترمن برای رهبری حزب را منتفی دانست.
به غیر از وین و موری، احتمال ورود ساندرا پوپاتلو و دب متیوز، وزیر کنونی بهداشت، بسیار است. همین را در مورد چارلز سوزا، وزیر مهاجرت، نیز می‌توان گفت. اریک هاسکینز، وزیر کنونی خدمات کنونی و جوانان، و جرارد کندی، دیگر وزیر سابق آموزش و پرورش، دو نفر دیگری هستند که هنوز احتمال ورود خود را رد نکرده‌اند.
جرارد کندی ۱۶ سال پیش که حزب لیبرال رهبر خود را انتخاب می‌کرد با وجود تنها ۳۶ سال سن در مرحله‌ی اول، دوم، سوم و چهارم رای‌گیری در صدر آرا بود و تنها در مرحله‌ی آخر در مقابل مک‌گینتی شکست خورد. او شنبه‌ی هفته‌ی گذشته جمعی از هواداران خود را در غرب تورنتو جمع کرده بود تا نظرشان را در مورد ورود او به رقابت بپرسد.
کندی پیش از این نامزد رهبری حزب لیبرال فدرال هم بوده است و پرداخت بدهی‌های آن کمپین مدت‌ها وقت و انرژی او را گرفت. او در انتخابات فدرال سال گذشته در میان شکست عظیم فدرال‌ها در سراسر کشور کرسی خود را در حوزه‌ی پارکدیل-های‌پارک در مقابل پگی نشِ نیودموکرات از دست داد.
شری دی‌نوا، نماینده‌ی نیودموکراتِ حوزه‌ی پارکدیل-های‌پارک، گفت از ورود کندی به این حوزه و نامزد شدن او واهمه‌ای ندارد. او گفت: «در حوزه‌ی ما، جرارد کندی نامی از گذشته است.»
لیبرال‌ها رهبر خود را در روزهای ۲۵ تا ۲۷ ژانویه‌ی سال آینده در کنوانسیون حزب در تالار «میپل لیف گاردنز» انتخاب می‌کنند. حدود ۲۵۰۰ نماینده‌ی لیبرال حق رای دادن در کنوانسیون را خواهند داشت. هرکه انتخاب شود بلافاصله نخست‌وزیر استان می‌شود اما کارشناسان می‌گویند با توجه به دولت اقلیتی حاضر به احتمال زیاد شاهد برگزاری انتخابات جدید در فصل بهار خواهیم بود.
