شماره ۱۲۱۲ ـ پنجشنبه ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹
بشتابید که غفلت یا حتی تاخیر موجب پشیمانی است.
دیر بجنبید رندان همه را برده اند و سرتان بی کلاه می ماند!
فکرش را بکنید: شش دانگ یک چاه نفت با تولید روزانه بین پنج تا پانزده هزار بشکه. اگر قیمت بازار کساد و راکد این روزها ـ ۴۰ دلار هر بشکه ـ را در نظر بگیرید می شود روزی دویست تا ششصد هزار دلار. اگر قیمت ها باز بالا برود و به سطح هفت ـ هشت ماه پیش بازگردد، درآمد روزانه بین هفتصد هزار تا دو میلیون دلار می شود. عمر متوسط یک چاه نفت را ۱۵ سال در نظر بگیرید و ببینید درآمد سر به کجا می زند. اگر قیمت متوسط را بشکه ای صد دلار حساب کنید، جمع درآمد پانزده سال ـ بسته به میزان استخراج روزانه بین پنج تا پانزده هزار بشکه ـ سر به رقم نجومی دو میلیارد و هفتصد تا هشت میلیارد دلار می زند. همه اینها هم تنها با یک سرمایه گذاری ناقابل چهار تا شش میلیون دلاری! باور نمی کنید؟! راستش خود من هم وقتی چند هفته پیش در نوشتار “نظام قانون ستیز” عواقب خطرناک نقض اصل ۴۴ قانون اساسی توسط مقام معظم رهبری را شرح می دادم، باور نمی کردم که این قدر تر و فرز و به سرعت به سراغ اصل مطلب بروند و می پنداشتم که تمهید مقدمات، با پرداختن به کارخانه های مصادره شده و صنایع جانبی، دست کم به چند سال زمان نیاز دارد!
اما، این چنین که پیداست، نظام ولایت مطلقه فقیه حال و حوصله این گونه مقدمه چینی ها را ندارد و شاید فرصت را برای خود آن چنان تنگ می بیند که حیا را خورده و آبرو را قی می کند و آشکارا حراج چاههای نفت را اعلام می نماید!
چگونه؟!
“رشد و توسعه” نام یک برنامه تلویزیونی است که چند بار در هفته از شبکه دو سیمای ولایت فقیه، برای ایرانیان برونمرزی به صورت زنده پخش می شود. مجری این برنامه فردی به نام بزرگمهر است که از آن دزدهای با چراغی است که همه دانش و قدرت کلام خود را در خدمت این گذاشته است که به من و شمای بیننده برونمرزی سیمای ولایت فقیه بقبولاند که سرزمین قلمرو حکومت آخوندی از پیشرفته ترین سرزمین های دنیاست و سرمایه گذاری در این بهشت برین مزایای بی شمار دارد!
این آقای مجری در هر یک از برنامه های “رشد و توسعه” از یکی از مسئولان بلند پایه حکومتی دعوت می کند تا درباره ی پیشرفت های شگفت انگیز و محیرالعقول حکومت در عرصه های مختلف اجتماعی و اقتصادی داد سخن دهد!
بعدازظهر روز جمعه بیستم دی ماه، آقایی به نام مهندس حمید بُورَد، معاونت فنی حفاری شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب ایران، مهمان برنامه “رشد و توسعه” بود. در این برنامه مهندس حمید بورد از همه ایرانیان برونمرزی دعوت کرد که در حفاری چاههای جدید نفت در مناطق نفت خیز جنوب ایران سرمایه گذاری کنند. به گفته ی او این سرمایه گذاری ـ که برای حفاری هر حلقه چاه بین چهار تا شش میلیون دلار می شود ـ بسیار سودبخش است و در بدترین شرایط یعنی پایین ترین قیمت نفت ـ که در حال حاضر حدود بشکه ای چهل دلار است ـ و کمترین میزان استخراج و تولید یک چاه یعنی پنج هزار بشکه در روز ـ در حالی که بسته به نوع چاه این مقدار می تواند تا سه برابر یعنی پانزده هزار بشکه در روز نیز افزایش یابد ـ مبلغ سرمایه گذاری شده در مدتی بین بیست تا سی روز بازگردانده می شود و پس از آن تا ۱۵ سالی که عمر متوسط یک چاه نفت است، هر چه استخراج شود سود خالص خواهد بود. توجه داشته باشید که این پیش فرض برای بدترین حالت قابل تصور یعنی نفت بشکه ای چهل دلار و میزان حداقل استخراج روزانه یعنی پنج هزار بشکه است و در بهترین حالت، یعنی نفت بشکه ای صد و پنجاه دلار و حداکثر استخراج یعنی پانزده هزار بشکه در روز، مدت زمان لازم برای برگشت سرمایه گذاری شش میلیون دلاری، به کمتر از سه روز می رسد!
در اوضاع و احوال آشفته اقتصادی کنونی دنیا که بهره سپرده های بانکی به ندرت از دو ـ سه درصد تجاوز می کند و سرمایه گذاری در بورس هم با خطر از بین رفتن اصل سرمایه روبروست و بازار خرید و فروش مسکن نیز کاهش قیمت و رکودی فاجعه بار را تجربه می کند، طبعا پیشنهاد سرمایه گذاری شگفت انگیز آقای مهندس بُوَرد، با وعده برگشت اصل سرمایه در سه تا سی روز، با استقبال شورانگیز هم میهنان برونمرزی روبرو شد. از جمله هم میهنی از نیویورک به برنامه “رشد و توسعه” تلفن کرد و خواست مطمئن شود که آنچه شنیده درست بوده است. معاونت فنی حفاری شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب یک بار دیگر با متانت گفته های پیشین خود را تکرار کرد و تلفن کننده را مطمئن نمود که آنچه شنیده درست بوده و مو لای درزش نمی رود!
بیننده دیگری از روسیه تلفن کرد و گفت که در روسیه در عرصه صنایع نفت فعالیت دارد و می تواند دستگاههای لازم برای حفاری چاه نفت را با خود به ایران بیاورد. آقای مهندس بُوَرد پاسخ داد که به همت مهندسان و دانشمندان کشورمان بسیاری از دستگاههای حفاری در داخل و با کیفیتی بهتر از انواع مشابه خارجی ساخته می شوند و در مورد مته های حفاری که هنوز مهندسان و دانشمندان داخلی فرصت نکرده اند بهتر از مشابه خارجی اش را بسازند، شرکتهای خارجی در رقابت با یکدیگر و تنها برای آن که نامشان در فهرست فروشندگان شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب ثبت شود، این مته ها را به صورت نمونه رایگان در اختیار این شرکت می گذارند!
الحق و الانصاف، انسان هر قدر هم که با نظام ولایت مطلقه فقیه مخالف باشد، نمی تواند از این که چنین فرصت بی بدیلی برای سرمایه گذاری ـ با برگشت اصل سرمایه در سه تا سی روز و سود چندین میلیون درصدی در درازمدت ـ ایرانیان برونمرزی فراهم کرده، احساس امتنان و سپاسگزاری نکند!
اما خیلی هم ذوق زده نباید شد. برای انجام این سرمایه گذاری پرسود و شگفت انگیز باید واجد شرایط باشید. معیار واجد شرایط بودن را نیز یک روز پس از برنامه “رشد و توسعه” و توضیحات آقای مهندس حمید بُورَد، مقام معظم رهبری اعلام کردند!
به گزارش خبرگزاری حکومتی فارس، روز شنبه ۲۱ دی ماه مقام معظم رهبری نامه ای به رئیس جمهوری نوشتند و در آن سیاستهای کلی برنامه پنجم توسعه در چارچوب سند چشم انداز بیست ساله را ابلاغ نمودند. متن این نامه به شرح زیر است:
“جناب آقای دکتر احمدی نژاد
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام و تحیت،
پیش روی بودن دومین برنامه پنج ساله از سند چشم انداز دوره ای بیست ساله کشور و ابلاغ بعضی از سیاستهای کلی اصولی مانند سیاستهای کلی اصل ۴۴ از یک طرف و بعضی از تحولات جهانی از طرف دیگر اقتضا می کند که هر چه زودتر قانون برنامه ی پنج ساله ی پنجم کشور با جهت گیری دستیابی به اهداف مرحله ای متناسب با سند چشم انداز بیست ساله تهیه گردد. اینک سیاستهای کلی برنامه پنجم که باید مبنای تهیه و تدوین قانون برنامه ی پنجم توسعه ی جمهوری اسلامی ایران باشد، ابلاغ می گردد.”
آنچه که توسط مقام معظم رهبری به رئیس جمهوری ابلاغ گردیده، شامل ۴۵ بند و سر فصل های “امور اجتماعی” و “امور اقتصادی” است. نقل تمام بندهای این ابلاغیه در گنجایش این نوشتار نیست. علاقمندان می توانند به آرشیو ۲۱/۱۰/۱۳۸۷ خبرگزاری حکومتی فارس مراجعه نمایند. اما، به عنوان نمونه به چند بند از این ابلاغیه اشاره می شود. از جمله این که در برنامه پنج ساله مورد نظر، رشد اقتصادی پایدار تولید ناخالص داخلی باید ۸ درصد باشد و در پایان برنامه پنج ساله باید نرخ بیکاری به ۷ درصد کاهش یابد!
نگارنده به درستی نمی داند که رئیس جمهوری چگونه می تواند امر مطاع مقام معظم رهبری در مورد رشد اقتصادی پایدار تولید ناخالص داخلی ۸ درصدی را به مورد اجرا بگذارد، اما از آنجا که دولت مهرورز و عدالت گستر نهم پیش از این در مورد کاهش نرخ بیکاری از ۱۴ درصد به ۵/۹ درصد توفیق خارق العاده ای داشته، می توان تصور کرد که برای رسیدن به رشد پایدار ۸ درصدی نیز از همان فرمول استفاده کند. توضیح این که دولت مهرورز و عدالت گستر برای کاهش نرخ بیکاری از فرمولی استفاده کرد که تاکنون در دنیا سابقه نداشته است. بنابر معیارهای جهانی، ۲۰ ساعت کار در هفته کار نیم وقت و ۳۵ تا ۴۰ ساعت کار در هفته، کار تمام وقت تلقی می شود. آقای احمدی نژاد با یک اقدام ابتکاری این قرار بین المللی استکباری را درهم شکست و با جایگزینی یک معیار انقلابی، نرخ بیکاری را یکباره به میزان بیش از یک سوم کاهش داد! اقدام محیرالعقول انقلابی رئیس جمهوری این بود که دستور داد هر کس یک ساعت در هفته کار داشته باشد بیکار به حساب نمی آید و نامش باید از فهرست بیکاران حذف شود! با چنین فرمول نبوغ آمیزی، حتی اگر در طول پنج سال آینده هر سال یک میلیون نفر نیز به لشکر بیکاران افزوده شود، رئیس جمهوری به راحتی می تواند امر مطاع مقام معظم رهبری را اطاعت نموده و نرخ بیکاری را به ۷ درصد برساند. برای این کار کافی است بخشنامه دیگری صادر و دستور داده شود که هر کس ۲۰ دقیقه در هفته کار کند بیکار به حساب نمی آید!
بر مبنای همین فرمول نبوغ آمیز، رئیس جمهوری می تواند فرمان مقام معظم رهبری در مورد رشد پایدار ۸ درصدی تولید ناخالص داخلی در دوره برنامه پنج ساله را نیز به مورد اجرا بگذارد. کافی است بهای اجزای تشکیل دهنده این تولید روی کاغذ دو، سه یا چهار برابر محاسبه شوند و نرخ رشد دلخواه به دست آید!
و اما، پیش از این گفتم که در مورد خرید چاه نفت به شرحی که آقای مهندس حمید بورد در برنامه “رشد و توسعه” گفت ذوق زده نباید شد، زیرا باید برای آن واجد شرایط بود. معیار این واجد شرایط بودن را مقام معظم رهبری در یکی از بندهای ابلاغیه ۴۵ بندی خود به رئیس جمهوری معین کرده است: بند ۱۷ این ابلاغیه می گوید: “اولویت دادن به ایثارگران انقلاب اسلامی در عرضه منابع مالی و فرصت ها و امکانات و مسئولیت های دولتی و در صحنه های مختلف فرهنگی و اقتصادی”.
متن به قدر کافی واضح و گویاست: اولویت برای خرید چاه نفت که قطعا جزء “منابع مالی و فرصت ها و امکانات” است با “ایثارگران” است. “ایثارگر” هم که معلوم است کیست. “ایثارگر” سردار مهندس صادق محصولی است که می گوید ۱۶۰ میلیارد تومان ثروت صددرصد حلالش در واقع متعلق به آقا امام زمان است که نزد او به امانت گذاشته شده است و با این “امانت” می تواند دست کم ۲۷ چاه نفت بخرد!
“ایثارگر” علی لاریجانی و علی کردان هستند که طبق گزارش تحقیق و تفحص مجلس ششم ۵۲۵ میلیارد تومان را یکجا بالا کشیده اند و با این پول می توانند ۸۸ چاه نفت بخرند!
“ایثارگر” سرداران ریز و درشت سپاه پاسداران هستند که با بیش از ۶۰ اسکله غیرقانونی سالی ۷ میلیارد دلار کالا به کشور قاچاق می کنند و به چند برابر قیمت خرید می فروشند و بر پیمانکاری های ده ـ دوازده میلیارد دلاری چنگ انداخته اند و با این پول های بادآورده می توانند هزاران چاه نفت بخرند!
“ایثارگر” برادران عسگراولادی حزب مؤتلفه هستند که ثروتشان بیش از ۴۰۰ میلیون دلار برآورد شده و با این ثروت می توانند بیش از ۶۶ چاه نفت بخرند!
“ایثارگر” علی اکبر هاشمی رفسنجانی و فرزندانش هستند که مجله فوربز آنان را در شمار ثروتمندترین های دنیا برشمرده و با ثروتشان می توانند صدها چاه نفت بخرند!
ایثارگر شیخ عباس واعظ طبسی و فرزندش هستند که بر ۱۵ میلیارد دلار ثروت آستان قدس رضوی ـ لابد مانند سردار محصولی به رسم امانت! ـ چنگ انداخته اند و با این ثروت می توانند بیش از ۲۵۰۰ چاه نفت بخرند!
“ایثارگر” رئیس جمهوری مهرورز و عدالت گستر آقای دکتر محمود احمدی نژاد است که در زمان تصدی اش در شهرداری تهران، ۳۰۰ میلیارد تومان ناقابل ناپدید شده و با این پول می تواند ۵۰ چاه نفت بخرد.
“ایثارگر” شیخ علی اکبر ناطق نوری، رئیس بازرسی دفتر مقام معظم رهبری است که بنابر افشاگری عباس پالیزدار تنها در یک قلم، کارخانه ۶۰۰ میلیارد تومانی را به ۱۰ میلیارد تومان ـ آن هم بدون پیش قسط و با اقساط طولانی ـ خریده و با آن می تواند ۱۰۰ چاه نفت بخرد!
“ایثارگر” خودی هایی هستند که بنابر گزارش بانک مرکزی بیش از ۲۷۰۰۰ میلیارد تومان از بانکها وام گرفته اند و به هیچ وجه هم قصد پس دادن آن را ندارند و با این پول می توانند ۴۵۰۰ چاه نفت بخرند!
خوب، خودتان یک حساب سرانگشتی بکنید. مگر در “مناطق نفت خیز جنوب” حوزه عملیات آقای مهندس حمید بورد، امکان حفر چند حلقه چاه نفت هست؟
اگر فرض را بر این بگیریم که با فروش و حفر این چاههای نفت، میزان استخراج معادل میزان فعلی ـ یعنی چهار میلیون بشکه در روز ـ افزایش یابد و اگر میزان استخراج هر چاه را نیز به طور متوسط ده هزار بشکه در روز در نظر بگیریم، در این صورت، دست بالا می توان ۴۰۰ حلقه چاه را فروخت.
با این حساب، در اجرای فرمان مطاع مقام معظم رهبری در مورد “اولویت دادن به ایثارگران در عرضه منابع مالی و فرصتها و امکانات” آیا من حق نداشتم که شما را از ذوق زدگی برای سرمایه گذاری در فروش چاههای نفت منع کنم؟!
ایمیل نویسنده:
ممنون