شهروند ۱۱۸۳
خوانندگان گرامی اطلاع دارند که امروز، پاکستان یگانه کشور اسلامی است که قادر شده خودش را در ردیف کشورهای دارای سلاح ذروی قرار دهد. پروژه ی مربوط به ساختن سلاح ذروی این کشور، دقیقا در اوایل سالهای ۱۹۸۰ میلادی و موازی با اشغال افغانستان توسط قشون روسی آغاز شد.
آنچه قابل فهم است اینست که اقدام به خاطر ایجاد پروژه ی بزرگ ذروی نه تنها دانش خاص و پتانسیل وسیع کاری می طلبد، بلکه پول گزاف (بلیون دالری) را نیز ایجاب مینماید. رژیم ژنرال ضیا الحق پس از کودتای نظامی سال ۱۹۷۷ میلادی از کسر بودجه رنج میبرد و به همین دلیل، تقاضای اعطای وجه پنج صد ملیون دالر را از ایالات متحده به عمل آورد، ولی چون کاخ سفید رژیم ضیا را غیر قانونی اعلام کرده بود، این تقاضا را نپذیرفت و اما، وقتی کودتای ثور (اپریل۱۹۷۸ میلادی) و متعاقب آن، اشغال افغانستان توسط نیروهای روسی صورت گرفت، رژیم غیر قانونی ژنرال ضیا یکشبه نزد کاخ سفید “قانونی” گردید و باب سخاوتهای عظیم مالی امریکا و کشورهای جهان بر روی رژیم کودتاگر پاکستان گشوده گشت. این شانس در حالی نصیب پاکستان شد که مرحله ی خونین و مصیبت بار تاریخ افغانستان آغازیدن گرفته و بخت از مردم آن سامان رو بر تافته بود.
نکته ی مهم در این زمینه اینست که رژیم ضیا الحق، از همان وهله ی نخست با زرنگی تمام همه گونه امتیاز اجرایی در قبال مساعدتهای جهانی برای جهاد افغانستان را از امریکا و متحدان آن، آنهم از مجرای سازمان اطلاعات ارتش آن کشور به دست آورد و با غبن و فریب خاص و با دست کاملا باز توانست از مساعدتهای سرشار مالی، سیاسی، نظامی و اطلاعاتی جهان به خاطر رسیدن به اهداف آینده اش سوءاستفاده به عمل آورد که آغاز پروژه ی ذروی اش، حاصل یکی ازان همه سوءاستفاده ها به حساب میرود.
دکتر قدیرخان یکی از دانشمندان ذروی پاکستان است که در ساختن بمب اتمی آن کشور نقش عمده داشته و پاکستانی ها او را به نام “پدربمب اتم پاکستان” یاد میکنند. این، همان دانشمندی است که ظرف چند سال گذشته، مواد و اجزای مهم پروسه ی غنی سازی اورانیم به خاطر ساختن بمب اتمی را جنونزده و بدون کوچکترین مسئولیت اخلاقی، برای کشورهای مختلف جهان به حراج گذاشته و پول هنگفتی از این مدرک به دست آورد.
نکته یی که تذکر آن در اینجا ضروری پنداشته میشود اینست که چنین معامله ی بزرگ، خطیر و افتضاح آمیز بالذات نمیتواند کار یکنفر باشد و به گمان قوی صلاحیتداران ارشد حکومت پاکستان نیز در این عمل ننگین دخالت داشته اند.
روزنامه ی گلوب اند میل در شماره ی مورخ شانزدهم ماه جون امسال گزارشی در این زمینه دارد که اینک، ترجمه ی فارسی آن تقدیم میشود:
چهار سال پس از آنکه عبدالقدیرخان بزرگترین سیاهکار اتمی در منزلش تحت نظر قرار داده شد و عملیات وی متوقف گردید، مفتش های بین المللی و منابع رسمی جهان غرب به راز دیگری دست یافتند که قدیرخان از خود برجا گذاشته است و آن اینست که از میان کامپیوتر دستگاه کار وی، دیزاین سلاح های پیشرفته ی اشتقاقی نیز کشف گردیده است.
تحقیقات مخفی دو ساله، آثار مدل سازی عددی سلاح های پیشرفته از میان کامپیوترهای قدیرخان در سوئیس، دوبی، مالزی و تایلند به دست آمده است. این مدل سازی عددی، الکترونیک (برقی) بوده قابلیت تولیدی سریع در ساختن سلاح های کوچکی را دارد که هم به آسانی پنهان شده میتوانند و هم به مثابه ی وسیله ی کشنده به سهولت در اختیار تروریست ها قرار میگیرد. یافته های تحقیقاتی این سئوال را به میان آورده که قدیرخان با یک متخصص ذوب آهن، برنامه ی فروش مدل های سلاح را بازهم برای کی در نظر داشته است؟ همچنان این امکان نیز وجود دارد که وی هنوز هم مواد حساس دیگری را در اختیار خویش داشته باشد.
علیرغم آنکه مفتش ها و منابع اطلاعاتی نتایج تحقیقات شان را افشا کرده اند، مقامات پاکستانی افتضاح قضیه ی قدیرخان را پایان یافته تلقی نموده، میگویند که باید زمینه ی رهایی وی فراهم آورده شود، اما مقامات آمریکایی در هفته های اخیر به حکومت جدید پاکستان در مورد خطر این اقدام هشدار داده اند.
گزارش از قول یک مقام ارشد که مستقیما در موضوع وارد است می افزاید:”ما به گونه ی مستقیم با آنان بوده ایم و معتقدیم که رهایی قدیرخان، جهان را با مخاطره مواجه خواهد ساخت.”
روزنامه ی گلوب اند میل از قول گزارشگر نیویورک تایمز مینویسد:”شبکه ی قاچاق مواد اتمی که توسط قدیرخان راه اندازی شده بود، در سال۲۰۰۴ میلادی از هم پاشیده شد و جورج دبلیو بوش اظهار داشت که پاشیده شدن این شبکه، حیثیت کودتای اطلاعاتی برای ایالات متحده را داشت. قبل از آن که حقایق روشن شود، این شبکه، تکنولوژی غنی سازی اورانیم را به ایران، کره شمالی و لیبی به فروش رسانیده بود. بنابرآن، مفتش ها، تحقیقات شان را ادامه داده میخواهند بدانند که قدیرخان به کشورهای دیگر نیزچنین تکنولوژی را فروخته یا خیر؟ وی در غنی سازی اورانیم برای مواد سوخت بمب اتمی تخصص دارد و در میان مدارکی که از فامیل معاون ارشد قدیرخان در سوئیس به دست آمده، دیزاین های برقی غرض ساختن بمب اتمی نیز وجود دارد و عین مدارک از جاهای دیگر متعلق به این شبکه نیز به دست آمده اند. در این تحقیقات، یکی از دیپلوماتهای ارشد خارجی نیز تداخل دارد.”
مقامات پاکستانی نه تنها از فراهم آوری معلومات بیشتر پیرامون دیزاین کلاهک های دارای مواد انفجاری طفره رفتند، بلکه هیات تحقیقاتی (سی.آی.ای) و مفتش های بین المللی اتمی را نیز اجازه ندادند تا مستقیما از قدیرخان پرسش به عمل آورند. مقامات پاکستانی اصرار دارند که “خان” رهبر شبکه ی غنی سازی اورانیم اجازه ی ساختن سلاح را نداشت، مگر این، دومین دیزاین سلاح هایی است که از شبکه ی قاچاق متعلق به قدیر خان به دست آمده است. اولین دیزاین، شکل گنده تر داشت که از طرف چینی ها در سال ۱۹۶۰ میلادی ساخته شده بود و مقامات لیبی قبلا از قدیرخان خریداری کرده بودند. هردو دیزاین (قدیمی و جدید)، قدرت انفجاری داشته اثرات مهیب اتمی از خود به جا میگذارد.
یک منبع رسمی که با جریان تحقیقات شبکه ی قدیرخان آشنایی دارد، اظهار داشت که دیزاین جدید سلاح از سوی قدیر، بسیار قدرتمند بوده و میتواند انفجار عظیمی را بار آورد… کارشناسان اتمی میگویند کلاهکی که جدیدا توسط قدیرخان دیزاین شده، به قدر کافی کوچک بوده و در پوزه ی موشکهای میان برد جابجا شده میتوانند، همان موشکی هایی که کره شمالی از آن برخوردار است، باشند. این موشک را در پاکستان به نام گوری و در ایران شهاب یاد میکنند. . .
روزنامه در پایان می افزاید: “جواب مقامات در برابر پرسش ها در وین (پایتخت سوئیس)، اسلام آباد و واشنگتن اینست که دیزاین جدید نسبت به آنچه در سال ۲۰۰۳ میلادی از لیبی به دست آمد، پیچیده تر و پیشرفته تر میباشد. کارشناسان گفته اند که این دیزاین، الکترونیک بوده به آسانی قابل کپی برداری است. “
