یکشنبه ۱۰ شهریور ماه ۱۳۸۷، گروهی از فعالان حقوق زنان برای اعتراض به طرح "لایحه ضدخانواده" به دیدن نمایندگان مجلس رفتند.
شماره ۱۱۹۳ ـ ۴ سپتامبر ۲۰۰۸
مدرسه فمینیستی: یکشنبه ۱۰ شهریور ماه ۱۳۸۷، گروهی از فعالان حقوق زنان برای اعتراض به طرح "لایحه ضدخانواده" به دیدن نمایندگان مجلس رفتند.
اقدام به این دیدار طی جلسات مکرر با حضور شیرین عبادی و بررسی پیشنهادات مختلف از سوی طیف های مختلف زنان انجام شده بود.
تنوع حضور نمایندگان طیف های مختلف در این دیدار، صدای یکدست اعتراض به قوانین تبعیض آمیز زنان بود.
روز یکشنبه از ساعت ۱۲ تا ساعت ۲ بعد از ظهر گروه های مختلف به دیدار نمایندگان مختلف در اعتراض به این لایحه رفتند از جمله می توان به حضور شیرین عبادی، سیمین بهبهانی، رخشان بنی اعتماد، منصوره شجاعی، ژیلا بنی یعقوب، شهلا شرکت، محبوبه عباسقلی زاده، شادی صدر، خدیجه مقدم، زهره ارزنی، مینو مرتاضی، آسیه امینی، گیتی پورفاضل، فرخنده احتسابیان، فریده غائب، محبوبه حسین زاده ، گوهر شمیرانی، فخری نامی، گروهی از اعضای کمپین یک میلیون امضاء از اصفهان و… اشاره کرد.
مجلس در این روز میهمان زنانی از جنس دیگر بود. پس از مدت ها معطلی در سالن ملاقات مجلس و سپس در راهروهای اتاق ملاقات؛ سرانجام پس از اعتراض و حتی تصمیم به ترک مجلس از سوی بعضی از افراد، مسئول دفتر «آقای تجری»، نماینده تهران و معاون کمیسیون قضایی مجلس ایشان، افراد را به طبقه ششم هدایت کرد. راس ساعت ۱۳ این جلسه با اعلام پوزش از سوی آقای تجری و توضیح اینکه یک بار ایشان ساعت ۱۲ به سالن ملاقات آمده و خانم عبادی و دوستانشان را ندیده اند جلسه را آغاز کردند. اولین سخنگو و نماینده زنان حاضر، به پیشنهاد شیرین عبادی و رای حاضران، سیمین بهبهانی بود که این گونه سخن گفت:
«جناب تجری من به مجلس هشتم رای ندادم و شما می توانید بگویید که نماینده من نیستید و ما باهم حرفی نخواهیم داشت، اما من به دلیل اهمیت این لایحه و تاثیر آن بر زندگی زنان مملکتم راضی به این دیدار شدم تا شما و دیگر نمایندگان را محک بزنم و ببینم که چقدر صادق هستید و به فکر مردم خودتان هستید. و حالا می خواهم ببینم که این مذاکره شک و تردید مرا نسبت به شما و دیگر نمایندگان برطرف می کند یاخیر؟»
با این سخنان بود که آقای تجری ملاقات کنندگان امروز خود را شناخت، زنانی از جنس دیگر!
سخنگوی بعدی شیرین عبادی بود که در سخنان خویش به مقالات و سخنانی ها و کنفرانس های مطبوعاتی که در نقد این لایحه و منافات آن با اصول و موازین زندگی امروزی و حتی موازین اسلامی از دیدگاه یک کارشناس حقوقی سخن گفت و این پرسش را مطرح کرد که آیا درست است که این لایحه از دستور جلسه امروز خارج شده است؟
آقای تجری در پاسخ گفت امروز نوبت به این لایحه نرسیده یعنی در دستور کار بوده اما فعلا خارج شده است.
سپس شیرین عبادی ضمن برشمردن ایرادات حقوقی و اخلاقی این لایحه چنین گفت:
«من آفرین و مرحبا می گویم به افرادی که لایحه ای را بدین مهارت تنظیم کرده اند که گروه بسیار عظیمی از نمایندگان زنان اصول گرا تا زنان سکولار همه با آن مخالفت دارند. و این خود نیاز به مهارتی دارد که در حد توان هرکسی نیست!»
وی سپس افزود که نمایندگان ما در مجلس ننشستند که با مردم لج کنند بلکه باید به درددل مردم گوش کنند.
آقای تجری ضمن تشکر از خانم عبادی و نظرات کارشناسانه ایشان گفتند: مردم ایران به قانون اساسی رای دادند و این به معنی رای دادن به شرع بوده و رای دادن به مذهب شیعه بوده است، اما یک سری واقعیت هایی است که باید به فراخور زمان و شرایط تغییرکند و در این مواقع مسئولان خود به تدابیری می اندیشند که حتی اگر شرع اجازه ندهد مجمع تشخیص مصلحت نظام سعی در تسهیل این جریان میکند.
قصد ما از طرح این لایحه تحکیم بنیان خانواده بوده، اما اگر اینطور نشود خب می شود درباره آن به بحث نشست. همانطور که تعدد زوجات در قران فقط به شرط رعایت عدالت آمده است و اگر رعایت نشود نباید اجرا شود. و یا اینکه خوردن گوشت های حرام حتی در برخی موارد تجویز می شود… به هرحال این لایحه امروز از فیلتر کمیسیون رد شد ولی برای رسیدگی به جزییات دوباره به آن رسیدگی می شود.
و سپس از حاضرین خواستند که یک بار به طور کامل لایحه را بخوانند و انتقادات خودرا به آن مطرح کنند و نظر خود را راجع به لایجه بدهند.
پس از آن منصوره شجاعی یکی دیگر از حاضران، نامه های تهیه شده توسط زنان حاضر و زنان شهرستان های مختلف را به آقای تجری تحویل داد. وی با اشاره به بروشور و فراخوان لایحه و نامه تهیه شده توسط ملاقات کنندگان یادآوری کرد که این لایحه نه تنها بارها توسط این گروه و دیگر فعالان و کارشناسان امور زنان و خانواده خوانده شده، بلکه به صورت بروشور اطلاعاتی انتقادهای وارده به آن نیز تهیه شده است.
خانم عبادی نیز به لایحه ای که به مجلس ششم و طبق تقاضای فراکسیون زنان نوشته بودند اشاره کردند و یادآور شدند که فقط چون ایشان" طلاق خلع" را طبق فتاوی مندرج در کتاب "شرح لمعه" از حقوق زن دانستند از سوی نمایندگان مجلس ششم رد شده است .
ایشان با بیان این خاطره از مجلس ششم گفتند که ایشان را به نوعی از اتاق و از مجلس اخراج کردند وپس از آ ن نیز هیچگاه هم راجع به این لایحه صحبتی نشد .
آقای تجری بلافاصله با مسئول کمیسیون قضایی تماس گرفتند و سراغ این لایحه را گرفتند که ایشان اظهار بی اطلاعی کردند. بنابراین ایشان مجددا از خانم عبادی تقاضا کردند که یک بار دیگر این لایحه را تحریر کنند.
خانم عبادی در جواب گفتند که هروقت مجلس به طور رسمی از من بخواهد و به من ماموریت و اختیار نوشتن این لایحه را از نگاه یک کارشناس و یک حقوقدان بدهند، بنده این کار را خواهم کرد.
سخنگوی بعدی رخشان بنی اعتماد بود که گفت:«من به اعتبار حرفه خودم باید بگویم که از درون جامعه و از زبان زنان جامعه صحبت میکنم . آنچه که ما را در ایران دچار بحران کرده است نگاه سیاسی به مقولات اجتماعی است و اعتراض به لایحه سیاسی نیست نگاه به خانواده است. نهاد خانواده در ایران نهاد نحیف و له شده ای است که بارهای بسیار زیاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی فرسوده اش ساخته و رو به نابودی اش کشانده است و حالا به جای کمک کردن به این نهاد فرتوت، با تصویب این لایحه نابودی اش را سرعت می بخشیم.»
وی سپس به آقای تجری گفت که من مانند یک خواهر به شما خواهرانه می گویم که نگاهتان به این لایحه از زاویه نگاه یک پدر باشد پدری که سرنوشت دخترش را تعیین می کند .
این جلسه که بیش از یک ساعت طول کشید با این جمع بندی پایان یافت که در اصل مسکوت گذاشتن این لایحه در مجلس؛ لایحه پیشنهادی خانم عبادی چنانچه مجلس تقاضای رسمی خود را به ایشان ابلاغ کند توسط ایشان و با همفکری حقوق دانان، جامعه شناسان، روانشناسان، متخصصان تعلیم و تربیت و فعالان حقوق زنان تهیه شود.
شیرین عبادی در گفتگو با مدرسه فمینیستی این ملاقات را مثبت ارزیابی کرد و حضور نمایندگان طیف های مختلف زنان را در این ملاقات یکی دیگر از نقاط عطف تاریخ اعتراضی جنبش زنان در ایران دانست.
سیمین بهبهانی در گفتگو با مدرسه فمینیستی، ارزیابی خود را از این ملاقات در ساعاتی پس از پایان جلسه چنین توضیح داد:
«ما امروز انجام وظیفه کردیم. ما وظیفه داشتیم که صدا و نظر زنان مملکت را به گوش نمایندگان برسانیم. و اعتراض ما امروز به این دلیل بود که آیندگان به ما خرده نگیرند که چرا نسبت به طرح این لایحه در مجلس هیچ عکس العملی نشان ندادیم. و این حرکت بسیار لازم بود. هرچند که برای خود من برخوردهای این نمایندگان بویژه در ابتدای ورود و معطلی های بی دلیل برخورنده بود اما عذرخواهی ها و توضیحات مکرر آقایان تا حدودی خشم ما را کنترل کرد. و امیدوارم که این حرکت در احترام و تکریم واقعی زنان در جامعه موثر باشد.»
