ناتوانی، بی لیاقتی، ناکارآمدی، ندانم کاری و فساد که باهم جمع شوند خاصیت بهمن را پیدا می کنند. انبوه و انبوه تر می شوند و بر سر کل جامعه اعم از حاکم و شهروند فرود می آیند و همه را زیر سنگینی و فشار خود از بین می برند. تفاوت بین بهمن و خطاهای انباشته دراین است که بهمن به سرعت شکل می گیرد و فرود می آید و قربانی می گیرد در حالی که انباشت خطا در اداره جامعه، بویژه اگر جامعه به دلیل ثروت های طبیعی ضریب تحمل خطای بیشتری داشته باشد، این امر در زمان درازتری رخ می دهد.
توزیع مرغ کوپنی
کسانی که با پنهان شدن در پشت سپر “من سیاسی نیستم” گمان می برند که می توانند خود را از آسیب های حاکمیت نادان، نااهل و ظالم درامان بدارند، از این نکته بدیهی غفلت می کنند که وقتی ناگزیر بهمن ناشی تداوم و توالی ناتوانی، بی لیاقتی، ناکارآمدی، ندانم کاری و فساد حاکمان فرود آمد، از قربانیان خود نمی پرسد که سیاسی هستند یا نه و کسی را به خاطر سیاسی نبودن از نابودی معاف نمی کند.
در ۳۴ سال گذشته، جامعه آخوند زده ـ بر وزن طاعون زده ـ ایران به معنای واقعی کلمه “بد” اداره شده و در این امر بیش از آن که حاکمان نادان و ندانم کار و فاسد مسئول و گناهکار باشند، فرد فرد خود ما که به حکومت این جماعت با توجیه هایی که در حد عذر بدتر از گناه هستند تن داده ایم مقصر و مسئول هستیم.
در طول حیات ننگین اهریمنی حکومت ولایت مطلقه فقیه، کشور ما تنها از محل فروش نفت بیش از ۱۰۰۰ میلیارد دلار درآمد داشته که حدود ۷۰۰ میلیارد دلار آن در هشت سال گذشته بوده است. با سرمایه گذاری ۲۰ یا حتی ۱۰ درصد این مبلغ هنگفت در امور زیربنایی و اشتغال زا امروز کشور می توانست از آسیب مخرب و حتی ویران کننده بسیاری از مشکلاتی که با آنها دست به گریبان است از جمله بی کاری و افزایش شدید فقر در امان بماند.
اما حاکمیت نادان، ندانم کار و فاسد آنقدر در توهمات خود باقی ماند و بر یاوه هایی که بهم می بافت پافشرد و به هشدارهای دلسوزان با داغ و درفش و شکنجه و زندان پاسخ داد تا لرزش ناشی از فروپاشی حکومت آن را به خود آورد و به فکر یافتن راه چاره بیندازد. آنهم چاره ای که خود دست کمی از خطاها و ندانم کاری های گذشته ندارد.
به گزارش تارنمای “دیگربان”: «آقای خامنه ای آن طور که حمید رسایی و محسن رضایی اعلام کرده اند، سه شنبه هفته گذشته با هشدار به سران قوا به آنها دستور داده برای حل مشکلات اقتصادی راه حلی پیدا کنند». این نکته مجهول می ماند که شخص سیدعلی خامنه ای به عنوان مسبب و مسئول همه مشکلات کشور و در رأس آنها مشکلات اقتصادی، گماشته اش بر مسند ریاست جمهوری و رییس مجلس فرمایشی و “ولایتمدار”ش که خود اجزاء اصلی همه “مشکلات” هستند، چگونه می توانند در یافتن راه حل دخیل باشند. به هر حال، در ادامه خبر “دیگربان” آمده: «پس از این هشدارها بود که حضور چهارشنبه گذشته احمدی نژاد در مجلس با کمترین حاشیه ای به پایان رسید و در اقدامی غیرمنتظره نشست های مشترک نمایندگان و دولتی ها آغاز شد».
“دیگربان” درباره نتیجه این نشست ها می نویسد: «نتیجه این نشست ها تاکنون صدور مجوز برداشت ۲ میلیارد دلار از حساب صندوق توسعه ملی برای تأمین سبد حمایتی اقشار کم درآمد از سوی دولت بوده است… احمد توکلی نیز در همین رابطه مأمور تهیه طرح تأمین کالاهای اساسی اقشار کم درآمد شده است».
روز سه شنبه سوم بهمن ماه، روزنامه کیهان در مورد نحوه مصرف این مبلغ نوشت: «مبلغ ۲ میلیارد دلار قرار است در قالب سبد کالا میان ۱۵ میلیون نفر توزیع شود. این کمک قرار است به ۷ دهک پایین جامعه یعنی افرادی که زیر پوشش کمیته امداد یا بهزیستی هستند یا اقشار کارگری که در گروه اقشار ضعیف قرارمی گیرند، اختصاص یابد».
در خبری دیگر، روزنامه “مردمسالاری” می نویسد: «علی دهقان کیا، عضو هیئت مدیره شورای اسلامی کار استان تهران می گوید: میزان هزینه محاسبه شده خانوار کارگری برای دی ماه امسال که فقط در بخش غذایی ۶۷۲ هزار تومان محاسبه شده بود، با سایر هزینه ها از جمله مسکن، حمل و نقل، درمان، تحصیل و مواردی ازاین دست به ۲ میلیون و ۳۶۱ هزار تومان بالغ می شود».
معادل ریالی ۲ میلیارد دلار اختصاص یافته برای حل”مشکلات” اقتصادی، به نرخ ارز بازار آزاد (هردلار حدود ۳۵۰۰ تومان) حدود ۷ هزار میلیارد تومان می شود. با تقسیم این مبلغ به شمار ۱۵ میلیون خانواری که قرار است ازآن سهم ببرند، به رقم سرانه ای حدود ۴۴۰ هزار تومان برای هر خانوار می رسیم. اگر گفته عضو هیئت مدیره شورای اسلامی کار استان تهران را مبنا قرار دهیم که هزینه هر خانوار در دی ماه را ۲ میلیون و ۳۶۱ هزارتومان اعلام کرده، ۴۴۰ هزار تومان اختصاص یافته برای حل “مشکلات” اقتصادی، به شرط آن که درست خرج شود، در آن دزدی و دغلی و اختلاس و حیف و میل نباشد و صحیح و سالم و به موقع به دست ۱۵ میلیون خانوار نیازمند برسد –که احتمال تحقق چنین شرط هایی بسیار نزدیک به صفر است- این مبلغ تنها می تواند پاسخگوی کمتر از ۶ روز نیاز آن خانوارها باشد.
آیا نظامی که ادعای نمایندگی و جانشینی خدا برروی زمین را دارد و از مدیریت امام زمان برکشور حرف می زند، به راستی نمی داند که “مشکلات” اقتصادی ـ سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و… به کنار- را نمی توان با ۲ میلیارد دلار حل کرد؟!
به نظر نگارنده، می داند و خوب هم می داند ولی مانند غریقی که به هر خس و خاشاکی می آویزد، در اوج درماندگی از خود کرده های بی تدبیر، می کوشد کابوس گریزناپذیر سقوط براثر شورش پابرهنگان را به تعویق اندازد!
* شهباز نخعی نویسنده در حوزه ی مسائل سیاسی، ساکن اروپا و از همکاران شهروند است.
Shahbaznakhai8@gmail.com
فرود آمد، از قربانیان خود نمی پرسد که سیاسی هستند یا نه و کسی را به خاطر سیاسی نبودن از نابودی معاف نمی کند.
در ۳۴ سال گذشته، جامعه آخوند زده ـ بر وزن طاعون زده ـ ایران به معنای واقعی کلمه “بد” اداره شده و در این امر بیش از آن که حاکمان نادان و ندانم کار و فاسد مسئول و گناهکار باشند، فرد فرد خود ما که به حکومت این جماعت با توجیه هایی که در حد عذر بدتر از گناه هستند تن داده ایم مقصر و مسئول هستیم.
در طول حیات ننگین اهریمنی حکومت ولایت مطلقه فقیه، کشور ما تنها از محل فروش نفت بیش از ۱۰۰۰ میلیارد دلار درآمد داشته که حدود ۷۰۰ میلیارد دلار آن در هشت سال گذشته بوده است. با سرمایه گذاری ۲۰ یا حتی ۱۰ درصد این مبلغ هنگفت در امور زیربنایی و اشتغال زا امروز کشور می توانست از آسیب مخرب و حتی ویران کننده بسیاری از مشکلاتی که با آنها دست به گریبان است از جمله بی کاری و افزایش شدید فقر در امان بماند.
اما حاکمیت نادان، ندانم کار و فاسد آنقدر در توهمات خود باقی ماند و بر یاوه هایی که بهم می بافت پافشرد و به هشدارهای دلسوزان با داغ و درفش و شکنجه و زندان پاسخ داد تا لرزش ناشی از فروپاشی حکومت آن را به خود آورد و به فکر یافتن راه چاره بیندازد. آنهم چاره ای که خود دست کمی از خطاها و ندانم کاری های گذشته ندارد.
به گزارش تارنمای “دیگربان”: «آقای خامنه ای آن طور که حمید رسایی و محسن رضایی اعلام کرده اند، سه شنبه هفته گذشته با هشدار به سران قوا به آنها دستور داده برای حل مشکلات اقتصادی راه حلی پیدا کنند». این نکته مجهول می ماند که شخص سیدعلی خامنه ای به عنوان مسبب و مسئول همه مشکلات کشور و در رأس آنها مشکلات اقتصادی، گماشته اش بر مسند ریاست جمهوری و رییس مجلس فرمایشی و “ولایتمدار”ش که خود اجزاء اصلی همه “مشکلات” هستند، چگونه می توانند در یافتن راه حل دخیل باشند. به هر حال، در ادامه خبر “دیگربان” آمده: «پس از این هشدارها بود که حضور چهارشنبه گذشته احمدی نژاد در مجلس با کمترین حاشیه ای به پایان رسید و در اقدامی غیرمنتظره نشست های مشترک نمایندگان و دولتی ها آغاز شد».
“دیگربان” درباره نتیجه این نشست ها می نویسد: «نتیجه این نشست ها تاکنون صدور مجوز برداشت ۲ میلیارد دلار از حساب صندوق توسعه ملی برای تأمین سبد حمایتی اقشار کم درآمد از سوی دولت بوده است… احمد توکلی نیز در همین رابطه مأمور تهیه طرح تأمین کالاهای اساسی اقشار کم درآمد شده است».
روز سه شنبه سوم بهمن ماه، روزنامه کیهان در مورد نحوه مصرف این مبلغ نوشت: «مبلغ ۲ میلیارد دلار قرار است در قالب سبد کالا میان ۱۵ میلیون نفر توزیع شود. این کمک قرار است به ۷ دهک پایین جامعه یعنی افرادی که زیر پوشش کمیته امداد یا بهزیستی هستند یا اقشار کارگری که در گروه اقشار ضعیف قرارمی گیرند، اختصاص یابد».
در خبری دیگر، روزنامه “مردمسالاری” می نویسد: «علی دهقان کیا، عضو هیئت مدیره شورای اسلامی کار استان تهران می گوید: میزان هزینه محاسبه شده خانوار کارگری برای دی ماه امسال که فقط در بخش غذایی ۶۷۲ هزار تومان محاسبه شده بود، با سایر هزینه ها از جمله مسکن، حمل و نقل، درمان، تحصیل و مواردی ازاین دست به ۲ میلیون و ۳۶۱ هزار تومان بالغ می شود».
معادل ریالی ۲ میلیارد دلار اختصاص یافته برای حل”مشکلات” اقتصادی، به نرخ ارز بازار آزاد (هردلار حدود ۳۵۰۰ تومان) حدود ۷ هزار میلیارد تومان می شود. با تقسیم این مبلغ به شمار ۱۵ میلیون خانواری که قرار است ازآن سهم ببرند، به رقم سرانه ای حدود ۴۴۰ هزار تومان برای هر خانوار می رسیم. اگر گفته عضو هیئت مدیره شورای اسلامی کار استان تهران را مبنا قرار دهیم که هزینه هر خانوار در دی ماه را ۲ میلیون و ۳۶۱ هزارتومان اعلام کرده، ۴۴۰ هزار تومان اختصاص یافته برای حل “مشکلات” اقتصادی، به شرط آن که درست خرج شود، در آن دزدی و دغلی و اختلاس و حیف و میل نباشد و صحیح و سالم و به موقع به دست ۱۵ میلیون خانوار نیازمند برسد –که احتمال تحقق چنین شرط هایی بسیار نزدیک به صفر است- این مبلغ تنها می تواند پاسخگوی کمتر از ۶ روز نیاز آن خانوارها باشد.
آیا نظامی که ادعای نمایندگی و جانشینی خدا برروی زمین را دارد و از مدیریت امام زمان برکشور حرف می زند، به راستی نمی داند که “مشکلات” اقتصادی ـ سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و… به کنار- را نمی توان با ۲ میلیارد دلار حل کرد؟!
به نظر نگارنده، می داند و خوب هم می داند ولی مانند غریقی که به هر خس و خاشاکی می آویزد، در اوج درماندگی از خود کرده های بی تدبیر، می کوشد کابوس گریزناپذیر سقوط براثر شورش پابرهنگان را به تعویق اندازد!
* شهباز نخعی نویسنده در حوزه ی مسائل سیاسی، ساکن اروپا و از همکاران شهروند است.
Shahbaznakhai8@gmail.com
aya magar gharar boodeh ast ke akhondha Iran ra edaareh konand,ke hanooz pas az 34 sal jenayat ,shoma anha ra modiran bad midanid,Iran niazmand tahlilgarani ast ke betavanand tafavote yek gonjeshke pelastiki va yek ghanarieh vaghei ra bedaanand,neveshtarha va nazarate shoma sahih, amma dar had yek rozeh khani va zekre mosibat bishtar nist. payandeh bashid
ba arze adab,jenabe nakhai,nemidanam e.mail ghablie man ra gereftid ya na.agar daryaft kardehid lotfan be man ettla dahid. merci a.atarod