شماره ۱۲۱۸ ـ پنجشنبه ۲۶ فوریه ۲۰۰۹
چند ماه دیگر دهمین سالگرد ۱۸ تیر ـ یورش وحشیانه و جنایتکارانه عناصر بسیجی، حزب اللهی و لباس شخصی به خوابگاه دانشجویان دانشگاه تهران ـ فرا می رسد. در نزدیک به ده سالی که از آن فاجعه می گذرد، رابطه دانشجویان با نظام غاصب حاکم بر کشورمان رابطه ای لبریز از تنش و تشنج بوده است.
یکی دو روز پس از حمله به خوابگاه دانشجویان، رهبر معظم اشک تمساح ریخت و وعده داد که مسببان آن فاجعه مجازات شوند. سید محمد خاتمی نیز پس از چند روز تعلل، چهره واقعی خود را نشان داد و دانشجویان مظلوم و معترض را “اراذل و اوباش” نامید!
روند بعدی رویدادها نشان داد که اشک تمساح رهبر معظم چیزی جز “خدعه” نبوده است. دانشجویان بسیاری بازداشت، شکنجه و به زندانهای درازمدت محکوم شدند و از میان آنان زنده یاد اکبر محمدی جان خود را بر سر دفاع از آرمانهای دانشجویان یعنی آزادی و مردم سالاری گذاشت. در سوی دیگر “اراذل و اوباش” واقعی یعنی مهاجمان به کوی دانشگاه در بیدادگاه های بدتر از دیوان بلخ نظام تبرئه شدند و تنها یک مامور انتظامی به جرم دزدیدن یک ریش تراش محکوم شد!
از آن پس، نهادهای رسمی و غیررسمی امنیتی نظام تمام توش و توان خود را به کار برده اند تا دانشگاهها را به محیط هایی آرام ـ از نوع گورستانی آن ـ و دانشجویان را به موجوداتی مطیع، آرام و سر به راه بدل کنند و برغم کوشش های پرهزینه و برنامه ریزی شده و پروژه های رنگارنگ در این کوشش ها توفیق نیافته اند.
هر نظام معقول و برخوردار از حداقل تدبیر و عبرت آموزی با نگاهی به کارنامه تلاشهای مذبوحانه و بی نتیجه این ده سال، به فکر تجدیدنظر در راهبرد و راهکارهای خویش در رابطه با دانشجویان و جنبش دانشجویی می افتاد. دریغ که نظام ولایت مطلقه فقیه نه تنها از این حداقل تدبیر و عبرت آموزی برخوردار نیست، بلکه با کوردلی و سیاه اندیشی خاص خود، همچنان تداوم بیشتر سرکوب و انجام پروژه هایی که “احمقانه” مودبانه ترین توصیف برای آنهاست را چاره کار فروبسته خویش می بیند!
یکی از این پروژه های به شدت “احمقانه” تدفین “شهدای گمنام” در دانشگاهها است که چند ماه پیش با دفن بقایای چند جسد در مسجد دانشگاه تهران آغاز شد و مخالفت ها و اعتراضات شدید دانشجویان را برانگیخت و این روزها نیز فاز بعدی آن در دانشگاه امیرکبیر در حال اجراست.
می گویم “احمقانه” زیرا به راستی روشن نیست که نظام از اصرار بر اجرای این “پروژه” چه هدفی را دنبال می کند و این هدف چه ارزشی دارد که پرداخت هزینه های سنگین آن یعنی تشدید فضای تنش و التهاب در دانشگاهها را توجیه می کند!
دوشنبه این هفته، ۵ اسفند ۱۳۸۷، فاز جدید این “پروژه” با بسیج برنامه ریزی شده نیروهای مزدور و جیره خوار بسیج، حزب الله و انصار و همگامی و همدستی نیروهای به اصطلاح انتظامی در دانشگاه امیرکبیر اجرا شد. بنابر گزارش تارنمای “خبرنامه امیرکبیر”: “امروز با آغاز نمایش قدرت حاکمیت در خیابان های تهران، که با به راه انداختن هیئت های سینه زنی و مداحی در خیابان انقلاب از روبروی دانشگاه تهران آغاز شد، کمتر کسی تصور می کرد که این نیروی جیره خوار، در دانشگاه پلی تکنیک به سیل مخالفان دفن شهید در دانشگاه برخورد کند. دانشگاه صنعتی امیرکبیر و انجمن اسلامی این دانشگاه که چندین روز متوالی در مخالفت با این پروژه امنیتی در حال اعتراض بود، روز دوشنبه با ممنوع الورود شدن بیش از ۳۰ دانشجوی این دانشگاه که بیشتر آنها عضو انجمن اسلامی پلی تکنیک بودند، مواجه شد، اما حتی این عمل که مغایر با تمامی وعده های دانشگاه مبنی بر حضور تمام دانشجویان در روز تدفین در صحن دانشگاه بود، نتوانست سد اعتراض دانشجویان معترض را بشکند… دانشجویان معترض با خواندن سرود یار دبستانی و حمل پلاکاردهایی با مضامین “دانشگاه قبرستان نیست”، “پروژه امنیتی در دانشگاه ممنوع است”، “یارانمان را آزاد کنید” و دادن شعارهای: “دیکتاتور زمانه، شهید شده بهانه”، “مرگ بر دیکتاتور”، “انصار برو گمشو” و… مخالفت خود را با این پروژه و بازداشت ۴ دانشجوی پلی تکنیک نشان می دادند”.
تظاهرات اعتراض آمیز دانشجویان موجب واکنش وحشیانه نیروهای سرکوب شد: “با برخورد شدید نیروهای داخل دانشگاه اعم از انصار، نیروهای انتظامی و انصار حزب الله که از صبح روز دوشنبه در دانشگاه مستقر شده بودند، نیروهای بیرون دانشگاه که از دانشگاه تهران به پلی تکنیک لشکرکشی کرده بودند به دانشگاه رسیدند و از ساعت
۳۰: ۱۳ درگیری ها به شدت افزایش پیدا کرد.”
خبرنامه امیرکبیر در ادامه گزارش خود می افزاید: “دانشجویان تنها به حمل پلاکاردهای خود مشغول هستند و نیروهای به اص
طلاح اسلامی با تمام نیرو و توان با استفاده از باتوم، اسپری، چاقو و سلاح های دیگر با آنها برخورد می کنند… تعدادی از دانشجویان مضروب شده اند و آنها را به دانشکده های دانشگاه منتقل کرده اند”.
تارنمای اینترنتی “روز” هم در گزارش خود نوشت: “داستان دفن شهیدان هشت سال “جنگ تحمیلی” در دانشگاههای کشور و واکنش دانشجویان و اهالی علم و فرهنگ کشور به این روند، با ورود آیت الله سید علی خامنه ای به صحنه و ارسال پیام برای خاکسپاری پیکر ۵ “شهید گمنام” در دانشگاه امیرکبیر وارد فاز جدیدی شد.
آیت الله خامنه ای در پی واکنش های شدید دانشجویان به دفن شهدا در دانشگاهها، ضمن تایید این روند خاطرنشان کرد که: “از خودگذشتگی آن پاکبازان بود که اسلام و استقلال و آزادی را به ملت ایران هدیه کرد و ادای حق بزرگ آنان و تکریم یاد و نام آنان نشانه فداکاری به ارزش های والاست.”
گزارش “روز” حکایت از آن دارد که نظام نه تنها از پیش از مخالفت شدید دانشجویان با پروژه دفن شهید در دانشگاه آگاه بوده، بلکه قول نیز داده بوده است که این “پروژه” تنها در صورت موافقت اکثریت دانشجویان اجرا شود: “دفن شهید در دانشگاههای کشور در حالی عمل می شود که براساس نظرسنجی انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی شریف که حدود ۱۴۰۰ نفر در آن مورد پرسش قرار گرفتند، بیش از ۸۰ درصد دانشجویان مخالف دفن شهیدان در صحن دانشگاه بودند، اما خبرگزاری های رسمی فارس و ایسنا در گزارشات روزهای گذشته، بدون توجه به اعتراضات دانشجویی و فضای ملتهب دانشگاه، تعداد دانشجویان مخالف با پروژه دفن شهید را کمتر از ۱۰ نفر گزارش کردند”.
فزون بر خبرگزاری های حکومتی فارس و ایسنا، “واحد مرکزی خبر” (صدا و سیما) و تارنمای اینترنتی “رجانیوز” ـ وابسته به محمود احمدی نژاد ـ نیز خبر تظاهرات دانشجویان را ـ البته به سبک و سیاق خاص خود ـ پوشش دادند. به گزارش “واحد مرکزی خبر” (صدا و سیما): “جمع زیادی از دانشجویان با تشکیل صفوف منظم در محوطه دانشگاه امیرکبیر در حال عزاداری هستند (!).
دانشجویان عزادار با حمل پرچم هایی که بر روی آنها شعارهای یا زهرا، یا حسین، یا زینب و یا ابوالفضل نوشته شده، سینه زنی می کنند و از ضلع غربی دانشگاه در حال حرکت به طرف زیارتگاه شهدای گمنام هستند. پخش مرثیه سرایی مداحان اهل بیت از بلندگوهای مسجد دانشگاه، حضور دانشجویان عزادار دختر در کنار مزار شهیدان و زیارت قبور شهدا، معنویت خاصی به فضای دانشگاه صنعتی امیرکبیر بخشیده است”!
عیار راست گویی تارنمای اینترنتی “رجانیوز” ـ وابسته به محمود احمدی نژاد ـ هم کم و بیش همان عیار “واحد مرکزی خبر” است، اما از “معنویت خاص” سخنی نمی گوید: “میلیشیای طیف غیرقانونی دفتر تحکیم وحدت که از ساعت ۱۰ صبح در محوطه دانشگاه امیرکبیر تجمع کرده بودند، به تشییع کنندگان پیکرهای ۵ شهید گمنام حمله ور شده و آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند. این گروه افراطی برای جلوگیری از دفن شهدا در دانشگاه امیرکبیر تعدادی از بنر (پارچه نوشته) های شهدا را پاره کرده و علیه نظام شعار سر دادند… با افزایش حضور دانشجویان شرکت کننده در مراسم تدفین ۵ شهید گمنام در دانشگاه امیرکبیر، اعضای این طیف افراطی که مخالف تدفین شهدا در دانشگاه هستند، با مشاهده جمعیت چندین هزار نفری شرکت کننده در این مراسم، به ناچار از جمع دانشجویان جدا شده و در مقابل دانشکده صنایع این دانشگاه تجمع کردند و با سوت و کف و شعار این مراسم را مورد تمسخر قرار دادند”!
و سرانجام، “خبرنامه امیرکبیر” بعدازظهر دوشنبه ۵ اسفند گزارش داد: “نیروهای امنیتی هنوز هم که ساعاتی از مراسم گذشته است در خیابانهای اطراف دانشگاه مستقر هستند و علاوه بر بازداشت بیش از ۹ نفر از دانشجویان، به ضرب و شتم و تعقیب در خیابانهای اطراف در چند مورد پرداخته اند… محاصره ی دانشگاه خشم و انزجار اساتید و حتی برخی از مسئولان را برانگیخته است تا بدانجا که به دانشجویان توصیه کرده اند تا هنگامی که نیروهای امنیتی در خیابانهای اطراف هستند از دانشگاه خارج نشوند.”
دکتر محمد ملکی، نخستین رئیس دانشگاه تهران پس از انقلاب، هدف نهایی جمهوری اسلامی از دفن شهید در فضای دانشگاههای کشور را “شکستن حرمت دانشگاه و ویران کردن این سنگر” خواند و با اشاره به بیانات سید علی خامنه ای تاکید کرد که این حرکت “تکریم” نیست، بلکه “سوء استفاده” است!
در میان شعارهایی که دانشجویان معترض دانشگاه صنعتی امیرکبیر سر می دادند شعار: “بسیجی حیا کن، دانشگاه را رها کن” نیز شنیده می شد. به نظر من مخاطب واقعی این شعار “بسیجی” نیست، زیرا دانشجویان آگاه و هوشمند به خوبی می دانند که بسیجی مفلوک، مزدور، خودباخته و مغزشویی شده در حد آن که مخاطب آنان قرار گیرد، نیست. آنان به خوبی می دانند که همه این آتش ها از گور چه کسی بلند می شود و در واقع خطاب به مقام معظم رهبری است که می گویند “حیا” کند!
ایمیل نویسنده:
shahbaznakhai@live.ca
