شماره ۱۲۲۰ ـ پنجشنبه ۱۲ مارچ ۲۰۰۹
هیئت منصفه در روز ۲۶ فوریه ۲۰۰۹ ، ۳ تن از نیروهای ذخیره ارتش کانادا، به نامهای رایان کراسمن (۲۳ ساله) ، رایان لی ویسی (۲۱ ساله) و شین جونز(۲۱ ساله) را از اتهام ضرب و شتم حسام زینال زاده (۲۵ ساله) تبرئه کرد (۱). هرچند، قاضی رابرت کلارک پس از شنیدن رای تبرئه هیئت منصفه با بیان اینکه ارتش باید به پرونده این سربازان مجدداً رسیدگی کند، به سربازان گفت که باید از خودشان خجالت بکشند. او با این جملات نقش سربازان نیروی دریایی را جدی گرفت، ولی عمل نژادپرستانه این سربازان و حوادث گذشته که برخی از آنان افشا شده است، نشان از جدی بودن نژادپرستی در ارتش کانادا دارد که باید جدی گرفته شود.
حادثه
ساعت ۱۱:۳۰ شب ۱۴ جولای ۲۰۰۶ در خیابان ریچموند (دان تاون تورنتو) در حالی که حسام زینال زاده و دوستش نسیم ماهانی مشغول ساندویچ خوردن بودند با سه سرباز نیروی دریایی مواجه می شوند که خود را پرسنل ارتش معرفی می کنند و آنها را تهدید می کنند که درگیری آغاز می شود و در این میان در حالی که جمجمه ی زینال زاده دچار شکستگی می شود، سه سرباز وی را به حال خود رها کرده و می روند .
زینال زاده ساکن ریچموند هیل به مدت ۵ روز در بیمارستان بستری بوده است.
نژادپرستی را جدی بگیریم
مسئله نژادپرستی مسئله شخصی نیست، بنابر این در وهله اول بایستی رسانه های کامیونیتی را در جریان بگذارند، ولی به عنوان یک کامیونیتی و به عنوان یک کانادائی نباید اجازه داد که پرونده، بدون برخورد جدی با آن و یافتن راه حل جدی و دائمی، بایگانی شود. ممکن است نفر بعدی شما یا فرزندتان باشید.
اگر سه نفر ایرانی تبار چنین بلایی را بر سر یک زوج سفیدپوست آورده و مضروبشان کرده بودند حتی اگر مانند این سربازان مست بودند، جدای از جنگ روانی برخی رسانه ها علیه جامعه ایرانی، می شود نتیجه محاکمه را زندان سخت و طولانی برای ادب کردن جامعه ی “غیرمتمدن” پیش بینی کرد.
باید به نمایندگان مجلس فدرال در حوزه انتخابیه خود تلفن کنید، نامه بنویسید و از آنها بخواهید که برای مبارزه با نژادپرستی در تمامی لایه های ارتش، اقدام جدی تری بکنند و در این زمینه بخصوص، با معلق کردن این سه سرباز با توجه به قوانین ضد نژادپرستی، و اعزام آنها به دوره های آموزشی در مورد نژادپرستی، اعتماد جامعه ایرانی کانادائی را به دست آورد.
اطلاع رسانی صحیح به جامعه و انتخاب شیوه مناسب
شکی نیست که در چنین مواقعی وکلای با تجربه می توانند نقش موثری در پیروزی افراد داشته باشند که بالطبع پرداخت چنین هزینه هائی برای جوانان و بسیاری از خانواده های مهاجر ایرانی، با توجه به عدم انسجام کامیونیتی ایرانی ممکن نیست. بنابراین راه بعدی، مطلع کردن رسانه های فارسی زبان برای اطلاع رسانی به جامعه ایرانی و نیز فعالان اجتماعی جامعه است که می توانند با توجه به شناخت بهتر از عملکرد سیستم قضائی کانادا، با مشارکت مردمی، حضور موثرتری داشته و نتیجه گیری بهتری به دست آورد که این دست آورد اجتماعی برای همه ما بویژه اقلیتهای کانادائی مثبت خواهد بود. به عنوان نمونه حضور فعال جامعه ایرانی کانادائی در دادگاه، به قاضی و دستگاه قضائی در مورد حساسیت جامعه اقلیت پیام سیاسی می دهد که در رای دادگاه و هیئت منصفه تاثیر خواهد داشت.
سابقه نژادپرستی در ارتش کانادا
۱ـ سومالی
در سال ۱۹۹۲، برایان مالرونی نخست وزیر وقت، واحد چترباز ارتش از کبک را برای شرکت در ماموریت صلح به سومالی اعزام کرد.(۲) در ۱۶ مارچ ۱۹۹۳، دو چترباز کانادایی، یک جوان ۱۵ ساله سومالیائی را که برای دزدی غذا به اردوگاه سربازان در موگادیشو وارد شده بود، دستگیر و با باتوم آنقدر به سر وی کوبیده بودند و با سیگار روی پاهای وی را سوزانده بودند که وی کشته شد. عمق حرکات وحشیانه و نژادپرستانه این دو ارتشی زمانی بیشتر شد که آنها از این حرکات عکس هم گرفته بودند. در این عکسها، ژست های نظامی هیتلری نیز وجود داشت.
علیرغم فشار سران ارتش و دولت وقت برای سرپوش گذاشتن بر این جنایت، سرانجام موضوع توسط گزارش دکتر نظامی واحد که یک افسر شریف و با وجدان کبکی بود و در گزارش پزشکی خود آثار شکنجه را بر روی قربانیان ثبت کرده بود، به مطبوعات کشیده شد. در سال ۱۹۹۵ در زمان نخست وزیری ژان کریتین، بعد از گزارش کمیسیون تحقیق، واحد چترباز منحل شد.
۲ ـ تورنتو: کشتن یک کارتن خواب
در ۳۱ آگوست ۲۰۰۵، سه نفر از اعضای واحد هوابرد ارتش بعد از ترخیص از پادگان در منطقه موس پارک (در تقاطع خیابان جارویس و کوئین در تورنتو)، یک کارتن خواب ۵۷ ساله (پل کراچ) روزنامه نگار سابق را که در کیسه خواب خود روی نیمکت خوابیده بود مورد حملات مشت و لگد قرار دادند تا وی کشته شد. آنها به یک زن رهگذر نیز که سعی کرده بود دخالت کند حمله کرده بودند. یکی از آنها به هیئت منصفه گفت که وی از کارتن خواب ها متنفر است. (۳) قاضی بعد از رای هیئت منصفه در اول ماه مه ۲۰۰۸ دو نفر از این افراد را هر کدام به ۱۰ سال زندان محکوم کرد و نفر سوم نیز تبرئه شد.
۳ـ افغانستان
آخرین مورد در اکتبر۲۰۰۸ اتفاق افتاد. یک افغان متهم به همکاری با طالبان در زمانی که در بازداشت نیروهای کانادائی بود، کشته شد.(۴) نکته ای که ناظران حقوق بشری به آن اشاره می کنند این است که چرا بین اعلام خبر حادثه و دستگیری سرباز متهم به این جنایت، پنجاه روز فاصله وجود دارد که این خود نشان از سرپوش گذاشتن بر حقایق توسط سران ارتش و دولت وقت هارپر دارد.
مواردی از دستگیری متهمان به همکاری با طالبان و القاعده توسط نیروهای کانادائی در سال ۲۰۰۳ و تحویل آنها به نیروهای آمریکائی، گزارش شده که این افراد شکنجه شده و سپس به زندان مخوف “گوانتانامو بی” فرستاده شدند. در سال ۲۰۰۴ ارتش کانادا مستمرا نیروهای دستگیر شده ی طالبان در جریان جنگ داخلی را علیرغم آگاهی به بدرفتاری و شکنجه از سوی نیروهای افغان، به آنان تحویل می داد که سرانجام زیر فشار فعالان حقوق بشری کانادائی، وزیر دفاع وقت کانادا، مجبور به امضای قراردادی شد که براساس آن رفتار افغانها در قبال دستگیرشدگان توسط کانادا تضمین می شد.(۵)
امیر عطاران استاد حقوق ایرانی تبار (متولد آمریکا) دانشگاه اتاوا از کسانی ست که در زمینه حقوق بشر و ناکارائی قرارداد و نقش سربازان کانادا در شکنجه، فعالیت زیادی کرده است. (۶)
ارتش کانادا نیاز به یک خانه تکانی جدی دارد. برای خانه تکانی نیاز به مشارکت و آرای جدی همه اقلیتهای قومی منجمله ایرانیان است. آیا پیتر مک کی وزیر دفاع به چنین خانه تکانی علاقه دارد؟
ای میل نویسنده:
PR@GLASSCEILING.CA
پانویس ها:
