اداره مهاجرت کانادا اخراج مجید به ایران را متوقف کرد
کانون ایرانی –کانادایی حقوق بشر ( تورونتو ) ـ در هفته گذشته به دلیل ارسال نامه های بسیار به مطبوعات کانادایی و نهادهای دولتی از جمله جیسون کنی وزیر مهاجرت و شهروندی کانادا و دفتر دکتر رضا مریدی وزیر تحقیقات و نوآوری، اداره مهاجرت اخراج مجید به ایران را متوقف کرده است. اگر چه این خبر خوبی است، اما او همچنان در زندان اداره مهاجرت خواهد ماند تا پیدا شدن یک ضامن. بنابراین هموطنانی که علاقمند به کمک هستند بخصوص عزیزانی که همکاری نزدیک با کلیساهای کاتولیک، مراکز کامیونیتی و نهادهای ایرانی دارند، تقاضا می شود با ما در کانون ایرانی –کانادایی حقوق بشر ( تورونتو ) تماس گرفته تا اطلاعات لازم را در اختیار شما قرار دهیم .
مجید نصیرخانی ـ (عکس با تلفن دستی از داخل زندان اداره مهاجرت گرفته شده)
همچنین سپاس ما از همه هموطنانی که در طول هفته گذشته با کانون تماس گرفته و پشتیبانی خود را با مجید اعلام داشتند.
تلفن تماس با کانون :
(۹۰۵)۴۸۳-۶۶۷۸
فکر میکردیم با لغو حکم اخراج، قصه شوم پناهجو به پایان رسیده است. عجب خیال خامی بود. از زندان آزاد شدن پناهجو خود کابوس دیگری میباشد. در می یابیم حتی در کشور های پیشرفته انسانها چطور خود را درگیر اسارتهائی میکنند که خود آنها را ساخته اند. قوانینی تصویب میکنیم و خود را تابع آن میدانیم بدون آنکه به اصالت آنها شکی کنیم.
طبق قوانین موجود بعد از لغو حکم اخراج، پناهجو جهت آزادی از زندان می بایست ضامنی را برای خود معرفی کند، که در صورت تصویب مجدد حکم اخراج، مجبور گردد به فرودگاه حاضر شود و گرنه وجه ضمانت ضامن او از بین خواهد رفت. تعیین این وجه به تشخیص قاضی اداره مهاجرت بوده و در رابطه با میزان دارائی ضامن میباشد و هیچگونه ربطی به پناهجو ندارد. با آشنائی به چند موردی که از آنها حمایت کرده ایم دیده ایم که مبلغ ضمانت از پنج هزار دلار تا نود هزار دلار تغییر کرده است. آیا خود این موضوع دلیل بر تبعیض نیست؟ چرا اصلا آزادی یک انسان بی گناه باید بستگی به تشخیص یک فرد و نه براساس مدارک و شواهد باشد؟ چرا میزان دارائی یک آدم خیر که هدفش فقط کمک کردن به یک انسان و آنهم کسی که حتی آشنائی قبلی با او نداشته باید تعیین کننده باشد؟