شهروند ۱۲۳۰ پنجشنبه ۲۱ می ۲۰۰۹
یک تیم از کارشناسان سراسر جهان با هدایت یک دیرینه شناس نروژی موفق به کشف حلقه ی گم شده در تئوری تکامل شده اند. فسیلی که متعلق به چهل و هفت میلیون سال پیش است شاید بتواند انقلابی در درک بیشتر پیشنه مان باشد
به گزارش خبرگزاری رسمی نروژ، فسیل “ایدا” می تواند نشان دهد که ما که هستیم و از کجا آمده ایم. انگار که این فسیل پاسخی است برای این پرسش که: “از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود”.
«یورن هوروم»، دیرینه شناس نروژی وابسته به مؤسسه ی زیست شناسی دانشگاه اسلو، در مورد کشف گروه همکارانش می گوید: “ایدا” فسیلی است که ریشه و شجره ی ما انسان ها را در خود دارد. این فسیل هم کامل است و هم همه ی جزئیات اولیه اش را به صورت اعجاب انگیز حفظ کرده است، طوری که ما اکنون می توانیم صریح و روشن بگوییم که آغازمان کجا و چگونه بوده است.
او و تیم همراهش طی دو سال گذشته به طور پنهانی اسکلت کهن ترین میمونی که تاکنون در دنیا کشف شده است را مورد مطالعه قرار داده اند. کارشناسان معتقدند که فسیل مزبور یکی از حلقه ها یا پیوندهای گم شده ی سیر تکامل و تحول انسان می باشد که اکنون پیدا شده است. این فسیل در سال ۱۹۸۳ در منطقه ای به نام “مِسِل” در جنوب فرانکفورت در آلمان کشف شده است. اما آماتورهایی که این فسیل را کشف کردند متوجه نشدند که چه چیز باارزشی به دست آورده اند.
در سال ۲۰۰۷، موزه ی تاریخ طبیعی نروژ این فسیل را خریداری کرد و از همان تاریخ “هوروم” و گروه همکارانش که کارشناسان دیرینه شناس و زیست شناس از سراسر جهان بوده اند، با دقت این فسیل را مطالعه کرده اند. حاصل دو سال مطالعه تیم مزبور روز سه شنبه نوزدهم ماه می در آمریکا به اطلاع عموم رسید.
یک شاخص و رویداد مهم
“تورا اوسلاند” وزیر تحقیقات و پژوهش نروژ، در این مورد می گوید: با اعلام نتایج مطالعه انجام شده روی فسیل “ایدا” انگار که یکی از نقاط عطف تاریخ را پشت سر گذاشته ایم. دولت نروژ برای پژوهش بیشتر روی این فسیل، مبلغ ۳۵۰۰۰۰ دلار بودجه اختصاص داده است. این پروژه می تواند اطلاعات بیشتری در مورد پیشینه مان به ما ارائه کند.
دانشگاه اسلو در اطلاعیه خبری خود می نویسد: نام فسیل شصت سانتیمتری کشف شده که “ایدا” اعلام شده است، در حقیقت نام دختر شش ساله ی دیرینه شناس نروژی “یورون” است. شکل ظاهری “ایدا” البته بیشتر به “آقای نیلسون”، میمون “پی پی جوراب دراز” شبیه می باشد.
نام رسمی این فسیل “Darwinius masillae“ است که تا حدود نود و پنج درصد کامل و سالم مانده است. سلامت فسیل در حدی است که حتی می توان محتویات درون شکم آن را حدس زد و گمانه زنی کرد. اثر پشم در اطراف بدن فسیل را به خوبی می شود مشاهده کرد. فسیل “ایدا” فاقد ارگان جنسی مردانه است و به همین دلیل هم با گمانه ی نزدیک به یقین، تخمین زده می شود که مؤنث بوده است.
کارشناسان بر این باورند که دخترک هنوز دندان های شیری داشته و تقریبا نه ماهه بوده که به هلاکت رسیده است. بعضی از اندام واره های این فسیل کشف شده بدوی و ابتدایی اند در حالی که بخشی از آن کاملا پیشرفته و نزدیک
به اندام میمون هایی است که به انسان شبیه اند. از جمله انگشت های شست، ناخن ها، پوزه و دماغ. به همین سبب کارشناسان معتقدند که این فسیل حلقه گم شده در تکامل انسان است.
هلاکت به وسیله ی گازهای سمی
“اریک تونستاد”، رئیس مدرسه عالی اسلو و نویسنده، در سایت www.forskning.no می نویسد: “ایدا” توسط گازهای سمی جزیره ای گرمسیری که در آلمان قرار داشته است، به هلاکت رسیده است. البته سخن از آلمان آن زمان است که امروز منطقه سیسیل نامیده می شود.
“ایدا” در لحظه و «آن» کشته شده است. زیرا، او در حالی که در ساحل جزیره مشغول آب خوردن بوده است، به داخل جزیره می افتد و ظاهرا مورد هجوم باکتری ها و نیروهای ویران گر و مخرب قرار می گیرد. به خاطر وضعیت خاص زمین شناسی جزیره، اعماق آن کاملا تهی از اکسیژن و هر نوع حیاتی بوده است. شرایطی که برای حفظ اسکلت و جزئیات آن کاملا مناسب بوده است.
این کشف شورانگیز و مهیج روز سه شنبه نوزدهم ماه می در مجله ی پژوهشی ” PLOS ONE“ در آمریکا معرفی شده است و همان روز هم کارشناسان در کنفرانس های خبری در نیویورک کشف بزرگ خود را به اطلاع عموم رساندند. کارشناسان اعلام کرده اند که به زودی فیلمی مستند و کتابی هم در مورد این فسیل منتشر خواهد شد. در شبکه های تلویزیونی آمریکا این خبر با این عنوان منتشر شد: “این پدیده همه چیز را تغییر می دهد” و این کشف جدید با نقطه عطف های بزرگی چون فرود در ماه، قتل رئیس جمهور جان اف کندی و … مقایسه شده است.
“هوروم” به روزنامه ی نیویورک تایمز گفته است: “به وجود آوردن نقاط عطف می تواند کار یک گروه موزیک پاپ باشد، می تواند کار یک ورزشکار باشد و حتی دانش آموزی در مدرسه. ما پژوهش گران هم باید به این سبک و سیاق بیاندیشیم.”
