با موضوع آفریقایی تباران آمریکای لاتین
شهروند – آرش عزیزی: یکی از آن چیزهایی که در تورنتو به وفور یافت می شود جشنواره ی فیلم است. جشنواره ی بزرگ تورنتو که در اوایل پاییز میزبان بزرگ ترین ستاره ها است به کنار، جشنواره های کوچک تر هستند که هر هفته فیلم های نابی به سینماهای شهرمان می آورند.
این هفته نوبت جشنواره ای است که عمر چندانی ندارد و تازه چند سال است که حسابی پا گرفته: جشنواره فیلم های لاتین، موسوم به «الوسینه» (aluCine) که البته فقط فیلم نیست و بخش هنرهای دیگر هم دارد. «الوسینه» از ۲۱ تا ۳۱ مارس امسال برپا است و بخش سینمایی آن از ۲۷ام آغاز می شود.
سینارا روزو-پردومو، مدیر اجرایی این جشنواره، این هفته در گفتگو با گلوب اند میل گفت: «در این شهر ۱۰۱ جشنواره ی فیلم هست و ما صد و یکمی هستیم.» در گزارش گلوب اند میل داستان زندگی سینارا می خوانیم که برای کوشندگان هنر جوامع قومی تورنتو داستانی آشنا از سخت کوشی و سعه ی صدر است: او در اوایل دهه ی ۱۹۹۰ از ونزوئلا به این جا آمده و جشنواره را در سال ۱۹۹۵ به همراه خورگه لوزانو، هنرمند ویدئوکار، بنیان گذاشته اند.
«الوسینه» در ابتدای کار فقط دو روزِ آخر هفته برگزار می شد و آن هم هر دو سال یک بار. در این مدت، سینارا برای امرار معاش هر کاری می کرد: از نگهداری بچه تا نگهداری از سگ ها و نظافت خانه ها. و این وسط وقت برای سازماندهی چنین جشنواره ای هم پیدا می‌کرد.
امورز اما «الوسینه» بزرگترین جشنواره ی سینمای آمریکای لاتینی در سراسر کانادا است، ۱۰ روز به طول می انجامد، بیش از ۷۰ اثر هنری به نمایش می‌گذارد، از هر سه سطح دولت کمک های مالی قابل توجه دریافت می کند و تازه پارتی های معروف و زنده ای هم دارد.
موضوع جشنواره ی امسال آفریقایی تبارهای آمریکای لاتین است و بخش سینمایی آن با «لا پلایا دی سی»، فیلمی که در جشنواره ی کن هم شرکت دارد، افتتاح می شود. این ساخته ی خوآن آندرس آرانگوی کلمبیایی که سابقه ی تعلیم در کانادا و هلند را هم دارد تم هیپ هاپ دارد و ماجرای آرایشگر تازه کاری را دنبال می‌کند که در خیابان های بی‌امانِ بوگوتا برای امرار معاش و نجات برادرش می‌کوشد.
