یک سال پیش خامنه ای سال ۹۱ را سال “حمایت از تولید ملی و کار و سرمایه ایرانی” نامگذاری کرده بود، بی آن که از تعمیق بحران های اقتصادی حکومت و تأثیرگذاری تحریم های اقتصادی بین المللی ــ که باز فشار مضاعف آن بر گرده هرچه بیشتر نحیف شده مردم وارد آمد ــ خبر داشته باشد!
سالی که بالا رفتن شاخص فقر و فلاکت و بیکاری به عنوان نتایج یک اقتصاد من درآوردی و معیوب و فاسد و از آن طرف هم تعمیق خشم و انزجار مردم به جان آمده از سیاست بازی های این مقامات، از ویژگی های بارز آن بود.
ولی فقیه حکومت اسلامی امسال نیز به رسم معمول هر ساله اش به نامگذاری سال جدید پرداخت و آن را سال “حماسه های سیاسی و حماسه های اقتصادی” نامید. او در سخنان خودش به مناسبت تحویل سال که از تلویزیون ایران پخش شد و نیز یک روز پس از آن در سخنرانی مشهد تلاش کرد هر چه بیشتر به توضیح این مفاهیم بپردازد.
دو سخنرانی پی در پی که بزعم من فرصتی شد که آشفتگی و پریشان حالی حکومتی منزوی و در حال سقوط بهتر به جهانیان مخابره شود! او در سخنرانی اولش از “نقاط قوت و ضعف” سال گذشته گفت و از “سختگیری” دشمنان و این که “در زمینه اقتصاد البته بر مردم فشار آمد، مشکلاتی ایجاد شد، بخصوص که اشکالاتی هم در داخل وجود داشت، برخی از کوتاهی ها و سهل انگاری ها انجام گرفت که به نقشه های دشمن کمک کرد، لیکن در مجموع، حرکت مجموعه نظام و مجموعه مردم، یک حرکت رو به جلو بوده است”! و در سخنرانی اش در مشهد، ضمن تهدید به نابودی “تل آویو” و “حیفا” اعتراف کرد تحریم ها اثرگذار بوده است، گفت: “دشمنان اگر می خواهند خوشحالی بکنند، بکنند. بله، تحریم ها اثر گذاشت”! او همچنین اضافه کرد که هر چند به مذاکره با آمریکا خوشبین نیست اما مخالفتی هم با آن ندارد!
اشاره خامنه ای به نقاط قوت ساز و کاری که بیشتر از سی سال است حساب های بانکی مقامات و آقازاده هاشان را در اقصا نقاط دنیا انباشته و آن موفقیت هایی که کارکرد ماشین دزدی و اعدام حکومت را امکانپذیر ساخته است (رژیم اسلامی بالاترین میزان اعدام را در طول سال گذشته در کارنامه سیاه و نکبت بار خود ثبت کرده است) البته، همان غرولندها و شیادی های همیشگی نظامی است که آتش کنونی را بر هیمه جان و زندگی مردمان انداخته است و با این حال، اشاره او به نقاط ضعف حکومت اسلامی قابل تأمل است.
باید گفت خامنه ای دارد به سکه ی یک پول شدن ولی فقیه نزد مقامات رژیم و در نتیجه اختلافات عمیق و بنیان کنی اشاره می کند که طی سال گذشته تا درونی ترین لایه های خود اصولگرایان رسوخ یافت و هرچه بیشتر نشان داد که تا چه اندازه از جایگاه و اعتبار خامنه ای حتی در میان حامیان و طرفداران همیشگی اش کاسته شده است. او در واقع، دارد باز هم گلایه می کند که چندین بار مقامات را از کشاندن اختلافاتشان به میان مردم برحذر داشته اما گوش شنوایی نیافته است!
پس از هشدارها و نصایح خامنه ای برای خلق حماسه های سیاسی و اقتصادی، نمایندگان و دست پرورده هایش در نهادهای مختلف هم به تبیین و تفسیر مضمون سخنان رهبر عزیزشان پرداختند. حجت الاسلام شریعتی، رئیس دانشگاه علامه طباطبایی در سخنرانی خودش قبل از اولین نماز جمعه سال ۹۲ در دانشگاه تهران، با اشاره به این نامگذاری می گوید: “فرمایشات حکیمانه و پیامبرگونه رهبری در حرم رضوی را شنیدید، امسال در دو محور باید دلاورانه و شجاعانه به مقابله با دشمن برخیزیم” و اضافه می کند که “ما با جدیت در انتخابات خردادماه و اقتصاد مقاومتی و جهاد اقتصادی، حماسه ساز خواهیم شد”. همچنین یک عضو فراکسیون رهروان ولایت در مجلس نیز معتقد است که “حماسه اقتصادی را می توان از طریق اقتصاد مقاومتی ایجاد کرد و همچنین از طریق حضور گسترده در انتخابات می توان حماسه سیاسی را به وجود آورد”.
مقاماتی که درصدد آنند با استناد به فرمایشات ولی فقیه شان “حماسه” بیافرینند. از همان نوع حماسه هایی که بیشتر از سی سال است دارند خلق می کنند و به مردم تحمیل می نمایند و دست آخر، آن چه به طور واقعی بر جای مانده، لاعلاجی و تشدید بحران های حکومت اسلامی بوده است. آری، نظام اسلامی سالی پر از حماسه در پیش دارد. انزوای بی سابقه بین المللی رژیم، اختلافات عمیق باندهای مختلف حکومت برای حفظ و افزودن بر ثروت و قدرت خود و از جانب دیگر، فقر و فاقه گسترده ای که گریبان مردم رنج دیده را گرفته، بیکاری و بیکارسازی های فزاینده و تعطیلی کارخانجات و مراکز تولیدی که همه و همه از دستاوردهای تصمیم گیری های مذهبی و غیرعلمی مقامات بوده است، به راستی هم حکایت از سالی مملو از “حماسه” دارد! و در کنار این ها البته، در کمین بودن بروز اجتماعی و خیابانی آن خشم و انزجار عمیقی که در قلب های اکثریت مردم آن جامعه تلنبار شده است، تکرار وقایع انقلاب ۸۸ مردم و انقلاب برای به زیر کشیدن رژیم اسلامی، آن کابوسی است که در واقع، خامنه ای و انواع و اقسام این از گور برخاستگان تاریخ را به هذیان گویی واداشته است. آنچه را که خامنه ای “حماسه سیاسی” می نامد، در درجه اول خلق حماسه ای برای حکومت است تا با سرکوب و تشدید اختناق و راه اندازی دوباره ماشین کشتار و اعدام حکومت، بتواند بر “بحران سیاسی” در آستانه به اصطلاح انتخابات ریاست جمهوری اش فائق آید تا شاید بتواند انتخاباتی آرام داشته باشد و فقط همین! مسئله ی انتخابات مدت هاست که به بحران سیاسی حکومت تبدیل شده است و امسال، سال حماسه است ــ اول ــ به این دلیل که از رهگذر برگزاری نمایش انتخاباتی دیگری، باز هم ترس و وحشت سر تا پای ارکان نظام اسلامی را فرا گرفته و باز هم خطر “فتنه” های مختلف و “فتنه های بزرگتر” خواب را از چشم مقامات ربوده است!
خامنه ای راست می گوید! سال ۹۲ به درستی می تواند سالی “حماسی” باشد اما، برای مردم به جان آمده از فقر و بی حقوقی نیز همین طور! خود رهبر به خوبی می داند که دیگر غلبه جمهوری اسلامی بر خشم فزاینده مردم تبدیل به حماسه ای برای حکومت شده است. می داند که این مبارزه ای رو در رو است بر سر هست و نیست جمهوری اسلامی که در طرف دیگرش مردمی در انتظار نشسته اند که خطر انقلابشان از مدت ها پیش با اسم ها و رمزهای مختلف از جانب مقامات متعدد هشدار داده شده است. برخی از سران سپاه می گویند “فتنه بزرگ” این بار پیش از انتخابات در راه است و گروهی دیگر از تکرار وقایع سال ۸۸ در ابعادی وسیع تر خبر می دهند! و امروز، مردمی که آزادی، رفاه و شادی می خواهند، زنان، جوانان و کارگران، در کمین نشسته اند تا بساط حکومت اسلامی را بر سر خامنه ای و این مقاماتی که بیشتر از سی سال است دارند اموال و امکانات مردم را بالا می کشند، خراب کنند و این البته، همان نام دیگر بحران یا حماسه سیاسی که قرار است حکومت بر آن فائق آید!