شهروند ۱۲۳۶ پنجشنبه ۲ جولای ۲۰۰۹
داستان راه آهن اصفهان ـ شیراز داستانی است نسبتا قدیمی که مقدمات طراحی آن از دولت سازندگی آغاز و در اواخر دولت اصلاحات عملیاتی شد. به هر حال در دولت نهم اجرای این پروژه با افت و خیزهای متعدد و متنوع به پیش رفت و در فروردین ماه سال ۱۳۸۸ در حالی که پروژه پیشرفتی کمتر از ۷۰ درصد داشت، از سوی رئیس دولت نهم وعده داده شد که “من از طرف مسئولان استانی و وزارت راه قول می دهم که زائرانی که برای مراسم ارتحال امام خمینی به تهران می آیند، بتوانند از قطار استفاده نمایند.” بدیهی است که این وعده کلیه ی کارشناسان و اهل فن را در تعجب فرو برد.
و البته برخلاف پیش بینی کارشناسان، این وعده با شاهکار مهندسی دولت نهم محقق شد، اما …
بالاخره قطار شیراز به اصفهان و تهران در تاریخ ۱۲ خرداد ۸۸ از محلی که به زحمت می توان آن را “شیراز” نامید با حضور معاون اول رئیس جمهور، استاندار فارس و امام جمعه شیراز به حرکت درآمد.
اما در این زمینه دو نکته بسیار کوچک (و احتمالا بی اهمیت) نیز وجود داشت که عبارتند از:
۱ـ طی مسیر ۹۰۰ کیلومتری شیراز به تهران که با اتوبوس در حدود ۱۲ ساعت و با اتومبیل شخصی حدود ۹ ساعت به طول می انجامد، با توجه به ویژگی های منحصر به فرد راه آهن ویژه دولت نهم در حدود ۲۴ ساعت به طول انجامید. ضمنا لازم به ذکر است که مسیر شیراز ـ آباده (محدوده بهره برداری شده در یک ساله اخیر) که با اتوبوس زمانی در حدود “۴ ساعت” برای طی آن مورد نیاز است، در مدت “۱۱ ساعت” طی شده است! (به روزنامه خبر جنوب مورخ ۱۶/۳/۸۸ مراجعه شود).
۲ـ پس از عبور قطار از روی راه آهن ویژه دولت نهم که به درستی از سوی کارشناسان به عنوان “راه آهن یک بار مصرف” نام گذاری شده است، کلیه ابنیه فنی پروژه نابود شده است و لازم است با هزینه های قابل توجه (علاوه بر هزینه هنگفت ساخت راه آهن) کلا تخریب شده و مجددا از ابتدا ساخته شود. تصاویری از این شاهکار مهندسی پس از عبور قطار گویای مطلب است. گفتنی است که براساس خبر درج شده در روزنامه خبر جنوب مورخ ۱۷/۳/۸۸، عبور قطار از روی این راه آهن تا اطلاع ثانوی ممنوع است.
از دیگر ویژگی های قابل ذکر این راه آهن می توان به موارد زیر اشاره نمود:
آخرین مرحله پیش از بهره برداری از مسیر راه آهن کنترل “سیگنالینگ” مسیر می باشد و جالب آن که بدانیم هفته گذشته مناقصه جهت انتخاب پیمانکار سیگنالینگ این مسیر برگزار شده است و هنوز انتخاب پیمانکار صورت نگرفته است.
به طور معمول پس از تکمیل هر مسیر راه آهن، به منظور تامین ایمنی، تا مدتی در حدود یک تا چند هفته لازم است از این مسیر جهت عبور بار استفاده شود، در حالی که مسیر مورد نظر با استفاده از “خانواده های معظم شهدا” آزمایش شد.
مسئولان استانی همراهی کننده، با طولانی شدن مسیر به تدریج از قطار پیاده شده و با وسیله زمینی به ادامه مسیر پرداخته و برخی نیز به شیراز بازگشته اند.
غیر از یکی از خبرنگاران روزنامه خبر، هیچ خبرنگاری حاضر به استفاده از قطار نشده است.
و به همین دلیل است که خانم رجبی به درستی جناب آقای دکتر احمدی نژاد (دکترای مهندسی حمل و نقل) را “معجزه هزاره سوم” (و شاید چهارم و پنجم و…) نامیده است.
با هر رویکرد و هر نگاه این پروژه یکی از فجایع بزرگ مهندسی و نیز یکی از جنایات اقتصادی دولت نهم است. بدیهی است با شرایط موجود کل راه آهن احداث شده در این محدوده باید برداشته شده و مجددا ساخته شود. با کدام بودجه! این یکی از نمونه های کوچک نحوه هزینه کردن ۲۸۰ میلیارد دلار درآمد نفتی دولت نهم است.
و سئوال دیگر این است که کارکرد این پروژه چه بوده است؟ این فاجعه بزرگ اقتصادی و مهندسی بخش بسیار کوچکی است از “پروژه تبلیغاتی جناب دکتر محمود احمدی نژاد” که با حقوق مردم ایران انجام می شود.
زیرنویس عکس ها:
۱
تصویری از تراورس های بتنی پس از عبور قطار ـ ذکر این نکته ضروری است که براساس استانداردها، بروز ترکهای بسیار خف
یف در تراورس ها پس از گذشت حداقل ۱۰ سال قابل پذیرش است، اما این پروژه ره صد ساله را یک ساعته طی نموده است.
۲
و این نتیجه این شاهکار مهندسی ـ به حق این دولت توان “مدیریت جهانی” را داراست
۳
موج سینوسی افقی ایجاد شده در ریل پس از عبور قطار ـ لازم به یادآوری است که این تصویر، راه آهنی متروکه از سده های پیشین را نشان نمی دهد و نشانگر شاهکار مهندسی دولت نهم است تنها یک ساعت پس از افتتاح!
البته لازم است به شما اطمینان داده شود که کلیه ی مسافران قطار عبور کرده از این مسیر سالم به مقصد رسیده اند و جای هیچ نگرانی نیست
۴
و البته ایستگاه راه آهن بسیار با شکوه شیراز در زمان بهره برداری از راه آهن
