حتمن شما هم شنیده اید که آموزش و پرورش منطقه تورنتو در فکر تأسیس دبستانها و دبیرستانهای پسرانه و دخترانه جداگانه است.
شهروند ۱۲۵۳ پنجشنبه ۲۹ اکتبر ۲۰۰۹
حتمن شما هم شنیده اید که آموزش و پرورش منطقه تورنتو در فکر تأسیس دبستانها و دبیرستانهای پسرانه و دخترانه جداگانه است. ظاهراً به تازگی عده ای به این نتیجه رسیده اند که جدا کردن پسرها از دخترها می تواند به پیشرفت تحصیلی پسرها کمک کند و توانایی خواندن و نوشتن را در آنها تقویت کند. نمی دانم چقدر تحقیقات علمی پشت این ادعا وجود دارد، اما با اطمینان می توانم بگویم که حل مشکل کم کاری پسران در مدارس ربطی به جدا کردن محیط تحصیلی آنها ندارد چرا که سالهاست که در کشورهای غربی کودکان و نوجوانان در مدارس مختلط تحصیل می کنند و چنین مشکلی تا به این حد وجود نداشته است. من و شما که از سیستمی با مدارس دخترانه و پسرانه جداگانه آمده ایم می دانیم که هم اکنون تعداد دختران دانشجو در دانشگاههای ایران به مراتب بیشتر از پسران است. اگر اشتباه نکنم در جایی خواندم که ۶۴% دانشجویان در دانشگاههای ایران دخترند. دلایل آنچه را که عدم موفقیت تحصیلی پسران می دانند را باید در جای دیگر بررسی کرد. متاسفانه در این مطلب کوتاه فرصت چنین کاری نیست.
به نظر من بعد از گذشت چند دهه از فراهم بودن امکانات تحصیلی مناسب برای دختران و موفقیت آنها در کسب درجات علمی، مناسبات اجتماعی جوامع مختلف، به درجات گوناگون به هم خورده و این باعث نگرانی رهبران و مسئولان این جوامع شده است. قرنهای متمادی در جوامع مختلف بشری به زنان و دختران به عنوان افرادی با تواناییهای محدود نگاه می شد تا حدی که آنها از انجام بسیاری کارهای علمی و اجتماعی محروم بودند. آنها بناحق و به غلط نیمه ناتوان جامعه در نظر گرفته می شدند. با تغییرات مدنی دهه های اخیر این منبع بزرگ نیرو شکوفا شده و به سرعت رو به جلو در حرکت است.
چند سال پیش در جایی خواندم که دولت ایران برای حفظ ضوابط و توازن اجتماعی موجود مایل است تعداد دانشجویان دختر را محدود کند. مطمئن نیستم که چنین قانونی هرگز به تصویب رسیده باشد، ولی نگرانی مسئولان آموزش و پرورش تورنتو را در راستای همان نگرانی دولتمردان ایران می بینم.
به نظر من تاسیس مدارس جداگانه پسرانه و دخترانه بنا به دلایل زیر معقول به نظر نمی رسد:
ـ تعداد این مدارس محدود خواهد بود و برای رسیدن به آنها باید مسافت زیادی راه پیمود.
ـ پسران خانواده های مهاجر، بخصوص آنها که از محیط اجتماعی بسته می آیند برای رفع کنجکاوی خود در رابطه با جنس مخالف، بیشتر از مدرسه غیبت خواهند کرد و چه بسا این مسئله خود موجب عقب افتادگی بیشتر آنها شود، آنهم در محیطی که نه دیواری در اطراف مدرسه هست و نه بابا علی دم در مدرسه!
ـ مدارس دخترانه و پسرانه جدا بهانه خوبی به دست خانواده های مذهبی متعصب می دهد که با فرستادن دختران خود به مدارس دخترانه محدودیت های اجتماعی متداول در جوامع بسته را بر آنها روا دارند و امکان معاشرت با جنس مخالف را از آنها سلب کنند.
ـ ممکن است معیار سنجش دانش آموزان پسر و دختر در مدارس غیر مختلط یکسان نباشد و به همین دلیل در جایی که برای ورود به دانشگاه، نمره سال آخر دبیرستان معیار است، غیر مستقیم از تعداد دانشجویان دختر در دانشگاهها کاسته شود.
ـ تاسیس چنین مدارسی بهانه تشکیل مدارس مذهبی در تورنتو را تقویت می کند و به زودی هر گروه و دسته و فرقه ای به بهانه پیشرفت تحصیلی فرزندانشان می خواهد که مدرسه خاص خود را داشته باشد.
ـ وجود مدارس متعدد باعث هدر رفتن بودجه آموزش و پرورش و پایین آمدن سطح آموزش می شود.
ـ وجود مدارس متعدد با برنامه های گوناگون فرقه ای ایجاد پراکندگی ملی و عدم انسجام اجتماعی می کند.
به نظر من برای موفقیت بهتر دانش آموزان پسر در مدارس لازم است که از همان سالهای اولیه بعد از تولد با آنها در منزل کار شود. باید برای آنها کتاب خواند و آنها را به مطالعه علاقه مند کرد. در ضمن پسرها با تحرک و فعالیت های ورزشی بهتر می آموزند. مجبور کردن آنها به زندگی در آپارتمان، کمبود فعالیت بدنی و صرف ساعتها وقت پای کامپیوتر ممکن است از دلایل عدم علاقه آنها به تحصیل باشد. برای رفع مشکل آنها باید به دنبال راه حل مناسب بود.
