این صفحه به بهائیان اختصاص دارد
مروری بر تعالیم آئین بهائی
خوانندگان گرامی استقبال شما از موضوع خط مشی بهائیان در قبال امور سیاسی که در شماره های گذشته چاپ شد مارا بر آن داشت که در این شماره چکیدۀ مطالب را مجددا تقدیم کنیم.
جامعۀ بهائی ایران در ارتباط با امور سیاسی به غلط مورد اتّهاماتی چون داشتن انگیزه‌های سیاسی، اقدام علیه حکومت و یا جاسوسی قرار گرفته است. از طرف دیگر بهائیان که به “اصل عَدَم دخالت درسیاست ” معتقدند باعث شده این اصل را بی‌توجّهی به امورسیاسی تعبیر کنند. بهائیان نگرانند مبادا این اتّهامات غلط موجب سُستی پیوندهای دوستی و رفاقتی با هم وطنان گردد ولی امیدواریم توضیحات زیر بتواند رفع شبهات کند: به طور کلّی بهائیان معتقدند که نوع بشراز مرحلۀ طفولیّت به آستانۀ بلوغ یعنی مرحلۀ استقرار یگانگی نوع بشر رسیده و تحوّلِ بی‌سابقه ای در پیش است. بسیاری از مشگلات جهان امروز را نیز می‌توان ناشی از این مرحله دانست. در این راستا دو حرکت متفاوت مشاهده می شود:
۱- تجزیه و تخریب : فروپاشی معیارهای اجتماعی، یأس و بی‌تفاوتیِ، تاراج منابع طبیعی برای ارضای زیاده‌طلبیِ، وخامت اوضاع خانواده، افزایش نقض مداوم حقوق بشر، تمرکز ثروت در دست گروهی کوچک از مردم دنیا وناتوانی رهبران عالم برای حلّ مسائل اجتماعی…
۲- ترکیب و سازندگی : همکاری، یگانگی، تغییر بنیادین در تار و پود ساختار اجتماع، وحدت سیاست، وحدت وطن، صلح عمومی،….و در نهایت تعلق به دنیای واحد
و این بینش و آگاهی باعث میشود که نیاز به یک دنیای واحد امروزه مورد پذیرش قرار گیرد. تَرک تعصّبات گذشته و حسّ روز‌افزون یگانگی از جمله نشانه‌های این آگاهیِ است. بهائیان ادعائی ندارند که حرکت به سمت تمدّن جهانی تنها از طریق تلاش آنان صورت خواهد گرفت، خیر، بلکه معتقدند هر فردی، به فراخور توان و استعداد خود میتواند کمک نماید. اما چـگونه می‌توان به بـهترین وجه این حـرکت تــمدّن‌جــهانی را شکل دهــیم؟. به این مــنظور دو نـکته را بـاید مدّ نــظر داشت. نکته اوّل مــربوط بــه رشد و تکامل خود ونکته دوم کیفیّت ارتباط با اجتماع است.
برای رشد و تکامل خود، بهائیان تلاش میکنند تا الگویی فراهم آورند که اصل وحدت نوع بشر را شکل دهد. لازمۀ آن ترک بعضی عادتهای دیرینه است که سدّ راه یگانگی است. مثل تعصّب در جنسیّت، نژاد، قومیّت و طبقات اجتماعی و غیره… و میدانیم که ریشۀ اصلی تعصّب جهل و نادانی است. اما با روشهای آموزشِ همگانی می‌توان آنرا برطرف کرد. البتّه دربرنامه وسیع آموزشِ همگانی که هم اکنون در جوامع مختلف بهائی در جریان است مسائلی هم طبیعتا وجود دارد مثل گردهم‌آوری مردم با سوابق مختلف، تَرک ذهنیّت تفرقه‌اندازی، توان‌دهی به آنان که درخمودت و بی‌تفاوتی هستند، بخصوص جوانان، ترک دل‌بستگی شخصی و بسیاری از مسائل دیگر. جامعۀ بهائی شیوۀ معیّنی اتّخاذ کرده است که ویژگی آن اقدام، بازنگری، مشورت و مطالعه است.
واژۀ کلیدی این روشِ یادگیری پرورشِ قابلیّت است. وتلاش و تمرکز بر روی سه گروه: افراد، جامعه و مؤسّسات است که پایه‌های حیات روحانی درآنها تقویت شود. این سه گروه، اگر ماهیّت روابط بین خود را درک کنند، حرکت به سوی یگانگی شروع میشود که شایستۀ بشرِ بالغِ امروزی است. در آثار بهائی داریم که، عالم بشری به یک هیکل انسان تشبیه شده که اتّحاد پیچیدۀ میلیون‌ها سلّول با تشکیل بافت‌ها توانائی لازمه را به بدن میدهد. به همین ترتیب یگانگی و تکامل تمدّن بشری نیز ازهمکاری اجزای نوع بشر یعنی افراد شکل میگیرد، اما چگونه؟ پاسخ این است که به جای تفرقه و پراکندگی باید از قوای روح بشری از جمله قدرتِ وحدت و یگانگی، قدرتِ عشق و محبّت، قدرتِ خدمتِ خاضعانه بهره گیری شود. در حالی که به نظر نمی‌رسد هیچ یک از ترتیبات کنونی جهان قادر باشد جامعۀ بشری را از چنگال اختلاف و جدال نجات بخشد، چرا این اقدامات بهائیان در جهت یگانگی نوع بشرباید زیر سؤال برده شود؟ چه ضَرَری از این اقدامات میتواند حاصل شود؟
اما در مورد نکته دوم یعنی کیفیّت ارتباط با اجتماع : پس از آمادگی فردی، باید با پرهیز از دوگانگی و تضاد، در فعّالیتهائی اجتماعی شرکت کرد تا منجر به اختلافات بیشتر نشود. بهائیان طبق تعالیم خود با همه اهل عالم از، هر دین و عقیده ای، معاشرت و مرافقت میکنند زیرا که معاشرت باعث اتّحاد میشود. آنها سخت معتقدند که دین باید سبب محبّت، دوستی و مهربانی بیکدیگر باشد. با توجّه به این گونه عقاید و افکار، بهائیان می‌کوشند تا حدّی که امکانات و تعالیم شان اجازه دهد با جنبش‌ها، سازمان‌ها، گروه‌ها و افراد همکاری نمایند و به اقدامات مشترکی بپردازند به شرط آنکه بر اتّحاد و یگانگی بیافزاید و در نتیجه به هم‌بستگی جهانی و یگانگی عالم کمک نماید. پس میبینید دوستان عزیز که شرکت نکردن بهائیان در بعضی از جنبشهای سیاسی دلیل بر بی تفاوتی آنها نیست، ولی اگر آن جنبش در جهت اهداف یگانگی اهل عالم باشد با تمام قوا شرکت جسته و صادقانه خدمت مینماید.
خلاصه آنکه بهائیان با ایمانشان به اصل وحدت، از هر حرکتی که این اصل را خدشه دار کند می پرهیزند به همین خاطرهم هست که بهائیان به دنبال کسب قدرت سیاسی نمیروند، به احزاب سیاسی وابستگی ندارند، در سیاست حزبی دخالت نمی‌کنند و در برنامه‌های تفرقه‌انداز هیچ گروه یا حزبی شرکت نمی‌جویند…و… این طرز عمل، جامعۀ بهائی را قادر می‌سازد که در دنیایی که ملل و قبایل به ضدّیّت در مقابل یکدیگر ایستاده‌اند ، هم‌بستگی و یک پارچگی خود را در مقام یک موجودیّت جهانی حفظ کند. امیدواریم که توضیخات فوق که چکیده مختصری از موضع بهائیان در قبال سیاست بود رفع شبهات کرده باشد. و همانطور که عرض شد، بهائیان ادعائی ندارند که به تنهائی به اهداف یگانگی عالم برسند. بلکه دست یاری به سوی همه دراز کرده ایم که باهم ریشه همه اختلافات و معضلات را بسوزانیم و با هم یک دنیای واحد بسازیم ….. به امید آنروز
خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر : ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵ ، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی : www.reference.bahai.org/fa
