صــلــح عــــمــومــی

این صفحه به بهائیان اختصاص دارد

مروری بر تعالیم آئین بهائی

اقتباس از آثارروان شاد هوشمند فتح اعظم

خوانندگان گرامی سالهاست که از طریق رسانه ها شاهد جنگ و خون ریزی در گوشه و کنار دنیا هستیم و این روزها نیزاخبار درخصوص گسترش جنگ خاطر بسیاری از صلح دوستان را نگران کرده است . تاریخ نشان داده که در هرجنگی بیشترین تلفات را مردم بی گناه متحمّل میشوند. بسیاری از بزرگانِ تاریخ و رهبرانِ دینی مردم را نصیحت به اجتناب از جنگ کرده اند. ولی در آئین بهائی نهی از جنگ و ایجاد صلح عمومی یکی از پر اهمیت ترین تعالیم الهی محسوب میشود.  بانی وموسّس آئین بهائی، در زمانی که خود در زندان  و تبعید بود پرچم صلح عمومی را برافراشت. در آن زمان یعنی در قرن نوزدهم جنگ هنوز وسیله حل اختلافات بین ملت ها و وسیلۀ کشورگشائی و استعمار بود. از جمله جنگ های روسیه و ایران و جنگ هرات اتفاق افتاده بود. جنگ هائی نیز بین روسیه با دولتهای دیگر اروپا وهمچنین با ژاپن روی داده بود. و این در نظر مردم آن روز عجیب نمی رسید زیرا جنگ خود طریق حیات به شمار می رفت و مردم به آن خو گرفته بودند و تاریخ به آن عادت داشت.

در چنان زمانی، موسّس آئین بهائی، با اعلان  صلح عمومی روسای دولت ها را بر صلح و سلام دعوت نمود و بار گرانی را که برای مخارج تسلیحات بر دوش مردم و رعایای خود نهاده بودند تقبیح کرد. متاسفانه گوش شنوائی برای شنیدن این پیام مهّم وآسمانی پیدا نشد و جنگ ها هر روز شدیدتر و آسیب پیامدهایش بیشتر شد.  عبدالبهاء ، فرزند ارشد ایشان، نیز در تمام طول عمرخود در راه تحقّقِ صلح جهانی و وحدت عالم انسانی تلاش نمود.  حتّی درسنّ هفتاد سالگی، با وجود ضعفِ جسمانی، به ممالک اروپا و آمریکا سفر نمودند و ملتهای مختلف را با سخنرانی های مفصّل تشویق به صلح عمومی کردند به طوریکه مردم و جراید آن کشورها عبدالبهاء را پیامبر صلح لقب دادند. ایشان هشدار می دادند که اگر مردم جهان و زمامداران چاره ای نیاندیشند در آینده جنگی شدیدتر واقع خواهد شد. تا آنکه جنگ جهانی اول رخ داد و جامعه ملل و انجمن های متعددی برای صلح به وجود آمد که بعضی از آن ها با عبدالبهاء مکاتبه داشتند.

عبدالبهاء برای انجمن لاهه نیز مکتوبی ارسال داشت که به نام لوح لاهه معروف است. از جمله در آن آمده است : “این جنگ اخیر یعنی جنگ جهانی اول بر عالم و عالمیان ثابت کرد که جنگ ویرانی است ولی صلحِ عمومی آبادانی،   جنگ مَمات است و صلح حَیات.    جنگ از مقتضای عالم طبیعت است و صلح از اساس دین الهی….و سبب رضایت حق … الیوم در عالم انسانی امری اعظم از صلح عمومی نیست…..”

آنها که به صلح عمومی مشکوک و بد بین هستند می گویند با این اختلاف و تنوّع امروزۀ بشری اعم از اختلاف نژاد، فرهنگ، طایفه ودین و غیره ممکن نیست صلح عمومی صورت گیرد .. در پاسخ به این گروه افراد در آثار بهائی  آمده است که اختلاف اساسا به دو قسم است. یکی سببِ انهدام است و خانمان برانداز که ناپسند و مذموم است.  اما اختلافات دیگر که عبارت از تنوّع است عینِ کمال است و سببِ ظهورِ رحمت و موهبتِ الهی است.   تنوّع و اختلاف سبب ازدیاد جلوه و رونق یکدیگرمی گردد. مثل باغی از گل که با رنگهای متنوّع آراسته شده باشد. این اختلاف و تنوّع در آداب و رسوم و عادات و افکار و آراء نیز چون همین باغِ گل باعث زیبائی جامعه و زینتِ عالم انسانی می شوند. وقتی این تنوّع درسایۀ قوّۀ واحده و نفوذ کلمه وحدانیت باشد عظمت و زیبائی آن آشکارمی شود.  در واقع این قوّۀ الهی است، که افکار و قلوب و ارواحِ عالمِ انسانی را در زیر یک پرچم واحده درمیآورد.   مثال بارز آن جامعه بهائی است که  از اقوام و طوائف مختلف و از نژادها و پیروان ادیان گوناگون تشکیل شده و در سایۀ قوّۀ جامعه آئین بهائی درآمده اند و در کمال اتّحاد و اتّفاق به سر می برند. درپایان لوحِ لاهه ملّتها با این مضمون به صلح تشویق شده اند: …. الحمدالله امروز نورانیتِ کلام خدا جمیع اُفُق ها را روشن نموده و هرگاه از فرقه ها و طایفه ها و ملتها ودین های مختلف و مذاهب گوناگون  درسایۀ کلمۀ وحدانیت و یگانگی وارد شوند در نهایت ائتلاف مجتمع و متّحد و متّفق شوند….

 پس نتیجه اینکه برای رسیدن به صلح عموی قلوب باید پاک گردد و زنگ تعصّبات و تقالید و خرافات از دل ها زدوده شود. اجازه دهید باهم برای صلح عمومی و وحدانیت بشردعا کنیم . به همین منظور یک دعا از عبدالبهاء انتخاب کرده ایم تا در نهایت خلوص و نیتِ پاک همه آنرا زمزمه کنیم و صلح عمومی را از درگاه الهی آرزو نمائیم :

خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به  تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید:     پیامگیر :     ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵         ،      ایمیل:  anyquestionsplease@gmail.com           وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی  :      www.reference.bahai.org/fa