موسیقی سنتی؛ این میراث گرانبها
باید از جسم موسیقی گذشت و به جان آن دست یافت
طی روزهای ۲۹ تا ۳۰ آگوست، هنرمند پرآوازه ی موسیقی سنتی ایرانی، بانو پریسا که به دعوت یکی از هنرجویان قدیم خود، مهین مهاجر، از مدیران آکادمی موسیقی سرو، به تورنتو آمده بود، ورکشاپی با حضور جمعی از علاقه مندان و دانش آموزان موسیقی سنتی ایرانی در مکان آکادمی موسیقی سرو، برگزار کرد. یک جلسه برای هنرجویان و خوانندگان پیشرفته، و شب دیگر برای علاقه مندان و هنرجویان متوسطه اختصاص داده شده بود که هر دو شب با استقبال خوب هنرجویان شهر روبرو شد. تعدادی از چهره های شناخته شده شهر نیز در این جمع دیده می شدند.
در این دو روز، بحث های مختلفی مطرح شد که در سطرهای بعدی به پاره ای از آن ها اشاره خواهیم کرد.
بعد از توضیحاتی در مورد تاریخچه موسیقی، ایرانی و دسته بندی دستگاه ها، آوازها، و گوشه ها و شیوه سنتی آموزش سینه به سینه، خانم پریسا از روح موسیقی اصیل سخن گفت:
پریسا ، خواننده برجسته سنتی ایران، در آکادمی سرو یک ورکشاپ آواز برگزار کرد
«موسیقی سنتی، موسیقی است که فلسفه ی خاص خود را دارد. تنها آموختن ردیف ها و گوشه ها خواننده نمی سازد. باید با فلسفه این موسیقی آشنا شد و آن ها را آموخت. این نوع موسیقی، موسیقی است که همیشه با شعر سر و کار دارد، بنابراین برای یادگیری موسیقی سنتی، یادگیری شعر و بیان شعرا لازم و ضروری است. از همین رو، خواننده برای پیوند با این موسیقی، باید مطالعه و آگاهیش را در زمینه شعر بالا ببرد، چرا که شعرهای ما شعرهای آسانی نیستند، شعرهای ما شعرهای حکیمانه ای هستند که حاوی پیام های زندگی اند. اشعار شعرای ما چه مولانا، چه حافظ، چه سعدی و خیام و دیگران، پیام ها و مضامین مختلفی را القاء می کنند که نباید خواننده از این موضوع سطحی بگذرد و باید به دنبال درک آن ها برود تا بتواند در ابتدا خود اشعار را حس کند و بعد این حس را به مخاطب منتقل کند. از سوی دیگر، اگر هنرمند می خواهد به روح موسیقی دست پیدا کند و به آفرینش هنری دست بزند باید آگاه باشد که برای رسیدن به این امر از جسم موسیقی بگذرد و به جان آن دست یابد و این امر تنها با پالایش روح خود هنرمند عملی است. هرچه جان هنرمند پاک تر و شریف تر باشد و به معنویت و اصل نزدیک تر باشد، این اصلیت در نوای موسیقی او هم نمود پیدا می کند. باید توجه داشت که یک آفرینش هنری زمانی رخ می دهد که موسیقیدان پیش از هر چیز، ساز وجودی خودش را کوک کند.»
در ادامه خانم پریسا چند گوشه از دستگاه های همایون و اصفهان برای هنرجویان اجرا کرد که گاه تک تک و گاه به صورت گروهی توسط هنرجویان تکرار می شد. در مورد مفهوم اشعار، خواستگاه نغمه ها، نوع استفاده از صدا، و تحریر، توضیحات و پیشنهاد هایی به هنرجویان داده شد، و به سئوالات علاقه مندان در موارد مختلف پاسخ داده شد.
صدای پرخاطره و حضور گرم بانو پریسا از نزدیک، در میان جمع مشتاقان، حالی دیگر داشت و فضای آکادمی موسیقی سرو را دگرگون کرده بود.
موسیقی سنتی ایرانی، تنها زخمه ای نیست که از دل ساز بیرون بیاید و تنها صدایی نیست که از حنجره ی خواننده به بیرون تراوش پیدا کند، موسیقی سنتی ایرانی نوعی عبادت و راز و نیاز است با مبدأ، و میراثی است از فرهنگ ایرانی که از گذشته های دور برای ما به یادگار گذاشته شده است و باید برای حفظ و بقای آن بکوشیم.
خواننده گرامی می تواند برای خواندن بیوگرافی کامل بانو پریسا و فلسفه موسیقی او و مشاهده دیگر آرشیوهای او به وبسایت رسمی او، و برای اطلاعات بیشتر در مورد فعالیت های آکادمی موسیقی سرو به صفحه فیس بوک آکادمی مراجعه کند.
