مادرم، ایران، من آنم دیده بـر رویت گشـــــودم/ ریشه در خاک تو دارم، من همان هستم که بودم
شهروند ۱۲۶۱ ـ پنجشنبه ۲۴ دسامبر ۲۰۰۹
مادرم، ایران، من آنم دیده بـر رویت گشـــــودم
ریشه در خاک تو دارم، من همان هستم که بودم
از شراب ناب عشقت، پر بـــــود جــام وجــودم
من درفش ام کاویانی است و "ای ایران" سـرودم
هر چه تو می خوانی ام
مـن همـان ایرانــی ام
مادرم، تا دور از دامــــان پر مهرت فتــــــادم
شوق دیدارت، دمــــادم، می خروشد در نهـادم
در خیـــالم، بر فرازت همسفر با ابـــر و بــادم
هر چه و هر جای باشم، کی روی آنــی ز یـادم
هر چه می خوانی ام
من همان ایرانــی ام
مادرم، ایران، مپنداری که یک دم خامشــم
تا که آزادت نمایم، در تلاش و کاوشــــــم
عـــاشق آزادی و دادم، ز نسل کورشـــــم
مازیارام، بابک ام، هم مزدک ام، هم مانی ام
هر چه تو می خوانی ام
من همان ایرانــــی ام
ای فدایت جان من، ایران من، جانانـــه مـن
جز به گرد شمع تو، کی پر زند پروانـــه من
شوق دیــدارت بود لبریز از پیمـانـــــه من
هر چه درین جا بمانم، نیست اینجا خانه من
هر چه تو می خوانی ام
من همان ایرانـــی ام
میهن ام، دانم چه سختی های جان فرسا کشیدی
ناسزاها از بسی نامـردم نــــادان کشیــــــــدی
دخترانت را اسیـر مردمــــــــــان هـرزه دیدی
در عزای نوجوانـــان، چاک پیــراهن دریــــدی
هر چه تو می خوانی ام
من همان ایرانـــی ام
مادر، این نیمه شب پر درد و وحشـت زا سـرآید
پرتــو خورشیـد آزادی، به بــام تــو برآیـــــد
سیــل فرزنـدانت از هر ســو به گرد مادر آیــد
ای وطن، دور از تو، انگــارم که یـک زندانـی ام
هر چه تو می خوانـی ام
من همـان ایرانــــی ام
تل هسی، فلوریدا
آبان ۱۳۸۸
