مرکز اسناد حقوق بشر ایران
داستان اخراج یک کارشناس سازمان میراث فرهنگی پس از سرکوب ۸۸
طی دوران پس از انتخابات جنجال برانگیز ریاست جمهوری سال۸۸ ، خبرهای زیادی مبنی بر اخراج و یا تعلیق دانشجویان منتشر شد، اما معدود نمونه ای دقیق از اخراج کارکنان دولتی از سازمان های محل خدمتشان به علت شرکت در تظاهرات و یا فعالیت انتخاباتی مرتبط با ستادهای میرحسین موسوی و مهدی کروبی، منتشر شده است.
مهدی نوذر، کارشناس حقوقی سازمان میراث فرهنگی یکی از این افراد است که به واسطه حضور در ستاد انتخاباتی آقای موسوی و نیز شرکت در تظاهرات ۲۵ بهمن و چند تظاهرات دیگر، علاوه بر اخراج از محل کار، مجبور به تحمل یک سال حبس در بندهای امنیتی زندان اوین نیز می شود.
این کارشناس حقوقی سازمان میراث فرهنگی در دوران اصلاحات و نیز دولت احمدی نژاد، از تجربه خود در دوران مدیریتی برخی مسئولان ارشد این سازمان سخن می گوید. وی از دوران مسئولیت نزدیکان احمدی نژاد از جمله اسفندیار رحیم مشایی بر این سازمان به عنوان دورانی یاد کرده که آسیب های جدی به میراث فرهنگی و تاریخی ایران وارد گردیده. وی در این رابطه می گوید: “من به عنوان یک ایرانی میدیدم در حوزه میراث فرهنگی ما دارد چه اتفاقات و چه تخریبهایی صورت میگیرد واقعاً متاثر میشدم ولی عملاً هیچ کاری هم نمیتوانستم انجام بدهم.”
این عوامل باعث می شود که وی در انتخابات سال ۸۸ در ستاد یکی از منتقدین اصلی دولت احمدی نژاد، یعنی میرحسین موسوی مشغول به فعالیت شود. طی دوران فعالیتش بارها حراست سازمان متبوعش او را احضار و از وی می خواهد که به فعالیتش در ستاد میرحسین موسوی پایان داده و به ستاد محمود احمدی نژاد بپیوندد: “حراست سازمان میراث فرهنگی چندین مرتبه من را خواست و گفت گزارش آمده که بر علیه دولت فعالیت میکنی، تو داری نون این دولت را میخوری آن وقت آش یکی دیگر را هم میزنی؟”
مهدی نوذر سرانجام در اردیبهشت ماه سال ۸۹ به علت آنچه وی به عنوان فعالیت در ستاد میرحسین موسوی و شرکت در تظاهرات پس از انتخابات از آن یاد می کند، از محل کارش اخراج می شود. او همچنین در این شهادتنامه از اخراج نزدیک به ۳۰ تن دیگر از همکارانش خبر داده است.
این کارمند سابق سازمان میراث فرهنگی، دو ماه پس از اخراج از محل کار، به بازپرسی اوین احضار و نهایتا در تاریخ ۱۸ مردادماه ۸۹ پس از مراجعه به اداره بازپرسی اوین، بازداشت می شود. آقای نوذر، برای مدت ۴ ماه در بند ۲۰۴ زندان اوین که تحت مدیریت سپاه پاسداران قرار دارد و پس از آن به بند ۲۰۹ و سرانجام به ۳۵۰ اوین که هر دو توسط وزارت اطلاعات اداره می شود برای گذراندن یک سال محکومیت خود منتقل می شود.
از دیگر نکات قابل توجه در پرونده مهدی نوذر، نحوه برگزاری دادگاه وی می باشد: ” وکیل من آقای علیزاده طباطبایی بودند…. روزی که به دادگاه رفته بودیم آقای مقیسه – رئیس شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران – من را صدا کرد و گفت اگر آقای علیزاده بیایند و به عنوان وکیلت روی صندلی بنشیند به تو ۱۵ سال حبس میدهم، ولی اگر خودت بیایی بنشینی باهات کنار میآییم و به جوانیت رحم میکنی!”
نهایتا آقای نوذر به تنهایی در دادگاه حاضر می شود و قاضی مقیسه برای وی حکم سه سال حبس و ۸۰ ضربه شلاق را صادر می کند، لیکن سرانجام پس از تجدید نظر حکم وی به یک سال تعزیری، یک سال تعلیقی و یک میلیون تومان جریمه و ۸۰ ضربه شلاق تقلیل می یابد.
مهدی نوذر در این شهادتنامه به ذکر برخی از اسامی زندانیان گمنام و یا زندانیانی که با احکام ظالمانه در حال سپری کردن دوران محکومیت خود در اوین هستند، می پردازد.
وی سرانجام پس از تحمل یک سال و دو روز و پس از تحمل ۸۰ ضربه شلاق از زندان اوین آزاد می شود: “برای شلاق زدن شش تا صندلی فلزی رستورانی را کنار هم گذاشتند. من لباسهایم را در آوردم و روی این صندلیها خوابیدم و با کمربند شروع کردند به شلاق زدن. او پایین پای من ایستاده بود و به صورت طولی ضربهها بر روی کمر زده میشد. بعد از اینکه شلاقهایم را زدند از اوین آزاد شدم.”
وی در پی احضار مجدد وزارت اطلاعات و هجوم نافرجام ماموران امنیتی به منزلش برای دستگیری اش، از کشور خارج می شود.
متن کامل این شهادتنامه که بخشی از آن به صورت ویدئویی نیز منتشر شده است را در سایت مرکز اسناد حقوق بشر مشاهده کنید.
