رادیو فردا: آخرین گزارش احمد شهید به مجمع عمومی سازمان ملل متحد حکایت از ادامه روند نقض حقوق بشر در ایران و نگرانی جدی نهادهای ناظر از عدم بهبود این شرایط دارد.
این گزارش عصر چهارشنبه، اول آبان در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد ارائه خواهد شد در حالی که متن کامل آن را احمد شهید از طریق رسانه‌های اجتماعی منتشر کرده است.
در گزارش آقای شهید آمده که شرایط حقوق بشر در ایران همچنان دغدغه جدی ساز و کارهای مختلف ناظر حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل متحد است به‌طوری که هیچ نشانه‌ای از پیشرفت در این زمینه دیده نمی‌شود.
این گزارش به جزییات نمی‌پردازد، بلکه تنها زمینه‌ای کلی از شرایط حقوق بشر در ایران ارائه می‌دهد، شرایطی که از ویژگی‌های آن «تبعیض جنسیتی در کنار نقض فراگیر و روش‌مند حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگ» ی شهروندان توصیف شده است.
عدم همکاری ایران با ناظران حقوق بشر
گزارشگر سازمان ملل متحد سپس از حکومت ایران انتقاد می‌کند که «همکاری باری به هر جهت» آن با ساز و کارهای حقوق بشر سازمان ملل متحد موجب نگرانی بیشتری درباره پایبندی ایران به تعهدات خود در زمینه حقوق بشر می‌شود، چنان‌چه جمهوری اسلامی از میان ۲۸ نامه مشترکی که نهادهای ویژه حقوق بشر در سال ۲۰۱۲ برای آن فرستاده‌اند تنها به ۸ عدد آن پاسخ داده و درخواست‌های آنان برای بازدید از ایران را نیز بی‌پاسخ گذاشته است.
ایران تاکنون به درخواست‌های مکرر احمد شهید برای سفر به ایران پاسخ منفی داده است و حتی محمدجواد لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه ایران، آقای شهید را به «ارتباط با گروه‌های تروریستی»، «تخلفات وسیع» و «جسارت به اسلام» در گزارش‌های خود متهم ساخته است.
۶۰۰ روزنامه‌نگار ایرانی ضد حکومتی
آقای شهید در ادامه گزارش خود می‌گوید که شماری از سیاست‌ها و قوانین از جمله قانون مطبوعات مصوب سال ۱۹۸۶ و قانون جرائم کامپیوتری مصوب سال ۲۰۱۰ همچنان به صورت آشکار حق آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات تحت قانون بین‌الملل را نقض می‌کند.
او همچنین به گزارش‌ها درباره وجود «۶۰۰ روزنامه‌نگار ایرانی» ضد حکومتی اشاره می‌کند و آن را نگران‌کننده می‌خواند.
بحث درباره ۶۰۰ روزنامه‌نگار ایرانی ضد حکومتی را حیدر مصلحی، وزیر سابق اطلاعات ایران اواخر سال گذشته به میان کشید و مدعی شد که ماموران امنیتی جمهوری اسلامی با شناسایی و دستگیری تعدادی از عوامل آن توانسته‌اند به این شبکه ضربه بزنند.
اما بازداشت روزنامه‌نگاران ایرانی بازه زمانی گسترده‌ای را شامل می‌شود که در دوره دوم ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد شتاب بسیاری یافت و همچنان نیز آن‌طور که احمد شهید می‌گوید دست‌کم ۴۰ تن از آنان در کنار ۲۹ وبلاگ‌نویس و فعال اینترنتی در زندان به‌سرمی‌برند.
آزار خانواده کارکنان رادیو فردا و بی‌بی‌سی فارسی
آقای شهید در ادامه به آزار خانواده‌های کارکنان رادیو فردا و بی‌بی‌سی فارسی اشاره می‌کند که در ایران زندگی می‌کنند.
خرداد سال جاری آرمان مستوفی، مدیر رادیو فردا گزارش داد که در یک سال گذشته ماموران امنیتی ایران اعضای خانواده ۱۰ تن از کارکنان این رسانه را مورد بازجویی قرار داده‌اند.
همان زمان بی‌بی‌سی فارسی نیز اعلام کرد که وزارت اطلاعات ایران اعضای ۱۵ تن از کارکنان آن را مورد بازجویی قرار داده و آنها را تهدید به از دست دادن شغل و حقوق و ممنوع‌الخروجی کرده است.
تبعیض جنسیتی، مذهبی و قومی
نابرابری جنسیتی، خشونت علیه زنان و تبعیض علیه اقلیت‌های دینی و مذهبی، مانند بهایی‌ها، مسیحیان، دراویش و اقلیت‌های قومی مانند عرب‌های خوزستان، کردها، اهالی سیستان و بلوچستان و نیز پناهندگان افغانی موارد دیگری است که گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر در ایران از آن یاد می‌کند و جمهوری اسلامی را به تداوم آن متهم می‌سازد.
احمد شهید در نهایت از جمهوری اسلامی می‌خواهد به نقض حقوق بشر با آزاد کردن زندانیان سیاسی و رفع این تبعیض‌ها پایان دهد.
تاثیر تحریم‌ها بر زندگی مردم ایران
اما بخشی از این گزارش به پیامدهای ناگوار تحریم‌ها بر مردم ایران اشاره دارد. کمبود دارو و کمیاب شدن داروهای خاص از جمله مواردی است که احمد شهید می‌گوید در اثر تحریم‌ها به مردم خسارت وارد کرده است.
در این گزارش قید شده که بر اثر تحریم‌ها داروهای سرطان، بیماری‌های قلبی، تالاسمی، هموفیلی، ایدز و دیگر بیماری‌های خاص در ایران کمیاب شده است.
همچنین در این گزارش از کمبود تجهیزات پزشکی در ایران سخن رفته است. احمد شهید به نقل از انجمن هموفیلی یادآور شده است که نزدیک به ۷ هزار بیمار هموفیلی در خطر کمبود دارو هستند.
شهید خاطرنشان کرده که تحریم‌های بانکی به واردات کالاهای ضروری و بشردوستانه لطمه زده است. و در نهایت مورد دیگری که آقای شهید به آن اشاره کرده تحریم صادرات بنزین به ایران است که چنان‌چه او می‌گوید «موجب افزایش آلودگی در ایران» شده است چرا که سوخت تولید داخل کم کیفیت است.
