مفهوم روحــانــی آدم وحوّا درکـُتُـب مُـقَـدّسـه

مروری بر تعالیم آیین بـــهائــی

در هفته های اخیر شماری از خوانندگان عزیزما سؤال کرده اند که نظر آئین بهائی در خصوص مفهوم بعضی  از اصطلاحات، روایات و داستانهای مندرج در کتب مقدّسۀ ادیان الهی چیست؟ آیا واقعیت دارند؟

چقدر جای خوشبختی است که بصیرتها روشن و چشمان دل باز شده ومفهوم واقعی اسرارِ کتبِ مقدسۀ ادیان الهی اینگونه مورد توجه قرار گرفته است. این بدین معنی است که انسانِ پیشرفته امروزی دیگر چیزی را که مطابق عِلم و عقل نباشد به راحتی و کورکورانه چون گذشته نمی پذیرد.

در اینجا ما با ارجاع به آثار بهائی به تفسیر گوشه هائی از این مفاهیم میپردازیم… مفاهیم روحانی این رموز و اسرار، یک قرن و نیم پیش با ظهور دیانت بهائی برای نجات و راهنمائی بشریت  به عالمیان ابلاغ شده بود که متاسّفانه اکثرمـردم به خاطر تعصّبات دینی این واقعیات را کُـفـر پنداشتند. یکی از این عناوین که تمام پیروان ادیان مختلف با آن آشنائی دارند و مورد علاقۀ خوانندگان عزیزما نیزهست را در اینجا به عنوان مثال انتخاب کردیم و آن داستان آدم و حــوّا  مندرج در کتاب مقدس تورات است که سالیانِ سال در اکثرمذاهب مورد بحث بوده است . ولی مفاهیم واقعی آن  و دیگر اسرار کتب مقدّسه را حضرت بهاءالله، موسّس آئین بهائی، یک قرن و نیم پیش برای بشریت به ارمغان آورد. مضمون آنچه خود میفرماید عبارت است از:

“…. من هستم که به اسم بهاءالله ظاهر شده ام . من آمده‌ام برای اینکه رموز و اسرارِ کُـتُب قبل را برای شما آشکار کنم و حقایقی را که در آیات متشابهه مکنون و مستور( پنهان و پوشیده) بود ، برای شما واضح و اشکار بیان کنم . ماموریت واقعی من ، نتیجۀ قیام مهیمن من در عصر نورانی اینست که اسرار و رموز کُـُتب مقدسه قبل را اشکار کنم …. باز کردیم مُهری را که بر سَرِ بادۀ روحانی و شَرابِ آیات الهی در ظهورات قبل قرار داده شده بود ، آن مُهر را ما برداشتیم…. وحقایق کتب مقدّسه را برای شما آشکار کردیم…”

اگر بخواهیم به تمام رموز کتب مقدسه ادیان پی ببریم و به حقیقت آنها واقف گردیم  باید به الواح و آثاری که در آئین بهائی هست مراجعه کنیم.  دراین مقالۀ کوتاه بطور اختصار فقط به مفهوم روحانی آدم و حـوّا میپردازیم:  در آثار بهائی آمده است که:

“…. مقصد از آدم روحِ آدم است و از حـوّا نفسِ آدم زیرا در بعضی مواضع از کُـُتب الهیه که ذکـر اُنّاث  ( جمع مونّث) میشود مقصد نفس انسانیست . و مقصد از شَجَرخـیر و شـرّ عالـم ناسوتیست (عالم انسانی) زیراجهانِ روحانیِ الهی خیرِ مَحض است و نورانیتِ صِرف،  اما در عالم ناسوتی نور و ظلمت و خیر و شرّ حقایق متضاده موجود . و مقصداز مار تعلـّق بعالم ناسوتیست …. ”