مهندس حشمت اله طبرزدی دبیر کل جبهه دموکراتیک ایران و سخنگوی همبستگی برای دموکراسی در ایران طی پیامی از درون زندان برای ادامه و تشدید مبارزات در سطحی جهانی تاکید مجدد نموده است. با نزدیک شدن ۲۲ بهمن که یاد آور به قدرت رسیدن رژیم مستبد جمهوری اسلامی است، مقاومت های ضد استبداد مذهبی حاکم بر ایران در سراسر جهان شدت یافته و فعالان سیاسی، مبارزان، و تلاشگران حقوق بشری در روزهای ۲۲ الی ۲۷ بهمن بر محور خواسته هایی که نیاز کنونی جنبش های مردم ایران را بیان می کند، مشارکت اعتراضی خود را به صورت آکسیون های عملی در میادین شهرهای جهان و در مقابل سفارت خانه های جمهوری اسلامی به عمل تبدیل خواهند کرد. مشارکت هموطنان ما در کشورهای جهان در حمایت از خواسته های مرحله ای مردم ایران که در چهار مورد مشخص و از سوی مبارزان داخل کشور تعیین شده است، گام نخستین حمایت و تقویت مبارزات در داخل کشور است. این چهار خواسته محوری شامل:
یک – حمایت و دفاع از آزادی زندانیان سیاسی، مبارزانی که به خاطر دفاع از آزادی و حقوق مردم ایران توسط جمهوری اسلامی به بند کشیده شده اند.
دو- نفی و محکومیت عمل شنیع و ضد انسانی اعدام: کشتار وسیع و بیرحمانه ای که تنها در قاموس جمهوری اسلامی و حکومت های ضد بشر امکان ارتکاب آن وجود دارد.
سه- دفاع از مردم ستمدیده به خاطر وضعیت سخت معیشتی آنان که محصول سیاستهای ضد ملی جمهوری اسلامی است.
چهار- نه به حجاب اجباری: که به دلیل فرهنگ تحمیلی دین سیاسی همراه با سرکوب وحشیانه بر علیه زن ایرانی توسط جمهوری اسلامی نیمی از جمعیت کشور ما از برابری در حقوق و حق انتخاب پوشش محروم شده است.
این مجموعه الگوی مبارزات عملی در مرحله کنونی پاسخی است به خواست تاریخی درون کشور.
حشمت اله طبرزدی که قبل از دستگیری مجدد اخیر، به مدت یک سال به طور موقت از زندان آزاد شده بود، به اقدامات ضروری درجهت سازماندهی مبارزات در داخل و برون مرز مبادرت نمود. ایشان جبهه دموکراتیک ایران در برون مرز را با همکاری اعضای سابق و اعضای جدید سازماندهی کرده و راهکارهای ضروری برای ادامه و تقویت مبارزات که از مجموعه نظرات مبارزان داخل حاصل شده بود را به جبهه برون مرز ابلاغ نمود.
بر این اساس، مرحله نخست مبارزات، به صورت هماهنگی عملی نیروها و جریانات سیاسی برون مرز، از حالت مجازی و صوری به شکل مبارزات عملی و آکسیونی تبدیل شده است. به این ترتیب فاز مبارزات عملی در خارج از کشور، اهداف مهمی را که در مسیر حرکت نیروهای مختلف سیاسی و حقوق بشری قرار دارد، روشن ساخته است. تدوین چهار خواست محوری مرحله ای توسط مبارزان داخل، در صورتی که به صورت عملی پیگیری شود، هدف اتحاد و همبستگی بین نیروهای دموکراسی خواه و سکولار در داخل و خارج از کشور را دنبال خواهد کرد، بدین مضمون که تمام نیروهای سیاسی از نحله های مختلف و با نگرشهای متفاوت، خواهند توانست ضمن مستقل بودن در فکر و برنامه های عملی، بر بستر هماهنگی عملی از نظر زمانی به نتیجه همبستگی رسیده و جریان گسترده ای را در تقابل با استبداد مذهبی حاکم بر کشور ساماندهی نمایند. بدیهی است که جبهه دموکراتیک ایران برون مرز، تنها به نقش کمک رسانی خود ادامه داده و خود به عنوان یک عضو کوچک در کنار بقیه جریانات به مبارزات مشترک ادامه خواهد داد. بر اساس تجربه در برون مرز، اثبات گردیده است که ایجاد هر نوع تشکل مرکزی مشترک، با هر نوع توافق، میثاق و یا تفاهم نامه، نه تنها به اتحاد تشکیلاتی جریانات مختلف کمکی نمی کند، بلکه امکان ایجاد شکاف در میان نیروها و جریانات سیاسی همسو را هر چه بیشتر افزایش خواهد داد، تجربه ای که تاکنون در خارج از کشور نتیجه ای از آن حاصل نشده است. لذا تمامی تلاشها در حوزه عملی مشترک و یا غیر مشترک، اما به صورت هماهنگ، در کشورهای جهان ادامه خواهد یافت. آنچه بر اهمیت هماهنگی عملی می افزاید، اهدافی است که به دنبال خواهد داشت. این اهداف شامل:
الف- هماهنگ شدن نیروهای سکولار و دموکرات همسو، و نه الزاما هم فکر، در خارج از کشور
ب- حمایت گسترده از خواست های مرحله ای مردم ایران و رساندن صدای اعتراض آنها به گوش جهانیان، این اقدامی است که از طریق آن، مردم درون کشور نسبت به حمایت هایی که از سوی هموطنان خارج از کشور صورت می گیرد، احساس رضایت، همدلی و دلگرمی خواهند نمود.
ج- حمایتهای خارج از کشور از مبارزان داخل کشور، انگیزه مقاومت جنبشهای درونی را تقویت کرده و جامعه را برای آغاز حرکت های اعتراضی بر علیه حکومت مستبد مذهبی تقویت می کند.
بدیهی است تمامی نیروهایی که هدفشان مبارزه برای حمایت از مبارزان سکولار و جنبش دموکراسی خواهی در داخل کشور است، در برنامه خود برای مقابله با استبداد به جنبشهای اجتماعی سیاسی تکیه می کنند، از جنبش می گیرند و به جنبش می دهند، یعنی یک تبادل منطقی که میان مبارزان سیاسی درون و بیرون مرز بوجود خواهد آمد. شواهد امر حاکی از این واقعیت است که تاکنون در تاریخ مبارزات ضد استبداد دینی بیش از سه دهه ارتباط بین مبارزان درون و برون مرز تا به این حد دامنه دار نبوده است. این ارتباطات مرهون تلاشهای حشمت اله طبرزدی و دیگر مبارزانی است که همچنان در مسیر مبارزات استوار ایستاده اند.
یکی از مهمترین نکات پیوند بین مبارزات داخل و خارج از کشور، طرح تلاشهای هماهنگ عملی بر اساس مطالباتی است که توسط مبارزان داخل مطرح شده است. اما تقلیل این طرح مبارزاتی، مطالبات اجتماعی- اقتصادی، به سطح تقاضا از حکومت، توسط برخی منتقدان، همانقدر ساده لوحانه و مضحک است که بپذیریم حکومت مطالبات کنونی را اجابت خواهد کرد. این دیدگاه نشان داده است که از تجربیات مبارزات سیاسی هیچ نیاموخته است. بدیهی ترین تجربه از این حکومت فرتوت دینی که بجز نکبت و تیره روزی برای جامعه ایران به ارمغان نیاورده است، این است که جمهوری اسلامی به هیچ یک از خواسته ها و مطالبات گردن ننهاده و هیچگاه نیز به تامین خواست جامعه توجهی نخواهد کرد.
بنا بر این، طرح مطالبات و خواسته های چهارگانه، نه از سر تسلیم، که بر اساس ضرورت حضور اقشار و طبقات اجتماعی در عرصه مبارزات میدانی- سیاسی است که طراحی شده است. این تجربه مبارزاتی، اجتماعی سیاسی تاکنون در تمام کشورهای جهان، بدوا از طرح مطالبات شروع و به حذف استبداد ختم شده است. کافی است نگاهی کوتاه به جنبش سبز سال ۸۸ در کشور خودمان و جنبش رو به اعتلای مردم ایران داشته باشیم، تا تفاوت فاز مطالباتی اولیه آن را در تکامل مراحل اوج مبارزات، که رژیم اسلامی را با شعار مرگ بر نظام روبرو کرده است، ببینیم. نقش دوران ساز جامعه در میادین مبارزات سیاسی به طور طبیعی از مطالبات طبقه ای و قشری در طیف های مختلف آغاز می شود، تا حکومت های مستبد را با بی کفایتی و بی پاسخی مطلق روبرو ساخته و از عرصه سیاست کشور بزیر بکشاند. خوشبختانه این فضای امید بخش در میدان مبارزه درون کشور وجود دارد که می‌‌بینیم میدان مقاومت سیاسی ایران مملو از جنبشهای اجتماعی با پتانسیل بالقوه و بالفعل و مبارزانی است که در هر عرصه اجتماعی در حال تلاش هستند.
مبارزان پیشرویی چون نسرین ستوده، دکترمحمد ملکی، امیر انتظام، طبرزدی و ده ها شخصیت برجسته سیاسی دیگر، زندانیانی که از طیف های مختلف اجتماعی وارد عرصه سیاسی مقاومت شده اند، وکلای مبارز و شجاع و مدافع زندانیان سیاسی، نظیر محمد سیف زاده، سلطانی، .. جنبشهایی کارگری با نمونه های مقاومتگرانی چون رضا شهابی و ده ها اتحادیه و سندیکا، جنبش دانشجویی، که رهبرانی چون مجید توکلی و ضیاء نبوی را در پیشانی خود دارد، جنبش معلمان، که نمونه هایی چون رسول بداقی را در زندان جمهوری اسلامی دارد و مجموعه ارزشمند فعالان سیاسی، حقوق بشری، مانند همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر را داراست، عرصه مبارزه و مقاومت در حوزه اجتماعی و هنری جعفر پناهی هنرمند مسئول در مقابل مردم را که در حوزه هنر به یک مقاومتگر پر صلابت تبدیل شده است و دهها هنرمند دیگر را با خود دارد، در جنبش میلیونی زنان، بزرگ زنانی چون نسرین ستوده را داراست که تاریخ صد ساله اخیر ایران از چنین منش مبارزاتی زن ایرانی کمتر نشانی دارد و طبرزدی را به عنوان یکی از دموکرات ترین شخصیت های سیاسی حال حاضر کشور دارد که در مبارزه و جدال شجاعانه رو در رو با استبداد مذهبی حاکم قرار گرفته است.
اکنون که فراخوان حشمت اله طبرزدی از زندان جمهوری اسلامی و دیگر مبارزان، از زندانی به نام ایران به گوش می رسد، جای بسی تامل برای همه ایرانیان خارج از کشور است، که به ندای این عزیزان پاسخ مثبت دهند و بر شدت تلاشها و حمایت از مبارزات بر حق این فداکاران و فرزندان ملت بیفزایند و با مشارکت و حضور هماهنگ خود، در اعتراضات ۲۲ تا ۲۷ بهمن این ایام را به روزهای ضد استبداد دینی حاکم بر ایران و دفاع از مردم ایران تبدیل نمایند.
زنده باد آزادی/گسسته باد زنجیر استبداد/برقرار باد دموکراسی در ایران
جبهه دموکراتیک ایران
