آخرین روز هفته برای هر یک از ما مجالی است تا به کاری شخصی بپردازیم و به واقع هدیه ای است که به هر یک از ما اعطا شده تا بتوانیم آرامشی را جایگزین و آسایشی را فراهم سازیم. برای نگارنده فرصت مغتنمی است تا به عملکرد هفته گذشته خود نگاهی کنم و از آن یا مفتخر و یا شرمسار گردم آنجا که دیگر کسی نیست که بخواهم نقابی بر چهره زنم و در خلوت خود تنهایم پس با خود صادقم و قاضی منصفی هستم.
در این گیرودار هم به عنوان مقاله ای که قرار است برای هفته آینده در مجله شهروند چاپ شود فکر می کنم و از میان مسایل روز کانادا و جهان و ایران و مسایلی که ممکن است برای هر یک از شما خوانندگان محترم مفید باشد یکی را انتخاب و درباره اش می نویسم. البته شاهد بودید که مقالات در راستای بیمه و مدیریت ریسک است، چون سواد دیگری نیست تا توان پاسخگویی باشد. این هفته به یکباره به جای هفته گذشته پرواز فکر مرا به سالها قبل برد، زمانی که تازه در دهه ۶۰ شمسی مجله صنعت حمل و نقل منتشر شده بود و نام های بزرگی در بانک و گمرگ و مطبوعات تزئینش می کردند. محمد صالح ذوقی(بانک)-همایونفر یحیایی(گمرک)- مهرداد خواجه نوری(بیمه) و مسعود بهنود.
این اتفاق در یک روز گرم تابستان تحقق یافت. در دفتر کار بروکری بیمه نشسته بودم که از طرف این گروه دعوت شدم تا ضمن شرکت در جلسات هفتگی مجله در بخش مقالات بیمه ای هم مشارکت نمایم.
احساس غریبی بود ضمن این که به واقع خوشحال بودم ولی از این موضوع هم کمی در هراس به سر می بردم که نکند توان پاسخگویی به انتظاراتشان را نداشته باشم و مأیوسشان نمایم، ولی اینطور نشد و در اولین جلسه همه چیز خیلی خوب پیش رفت و من هم جزو گروهی شده بودم که همیشه می خواستم. سالها گذشت و این تجربه باعث شد که در کار نوشتن برای نشریات حرفه ای دیگر هم موفق باشم.
علت بیان این مطلب آن بود که اولین مقاله ای که در مجله صنعت حمل و نقل از نگارنده به چاپ رسید عنوانش با جلسه ای که هفته گذشته در آن شرکت کردم یکسان بود و به یکباره نوستالژیک و تاثیرش بر بیمه از آنجا نشأت گرفت.
وظیفه بیمه گذار (خریدار بیمه)بعد از هر حادثه و تاثیرش بر تأمین خسارت:
در هفته گذشته جلسه ای از طرف یک شرکت بازیافت خسارت برگزار شد که عده ای از بروکرهای خبره و دست اندرکاران بیمه ای در آن حضور داشتند. از موارد مهمی که در این جلسه به آن اشاره شد وظیفه بیمه گذار بعد از هر خسارت بود که تجربه نشان داده در اغلب موارد خریداران بیمه از آن بی اطلاع هستند. در بیمه های اموال و اشیاء و مسئولیت صراحتا در متن شرایط عمومی بیمه ذکر شده که:
بیمه گزار موظف است از مال بیمه شده تمامی مراقبت خود را به عمل آورد تا در معرض تحقق حادثه ای قرار نگیرد. در ثانی اگر بر اثر حادثه به مال بیمه شده خسارتی وارد آمد بایستی تمامی تلاش خود را بکند تا از توسعه خسارت جلوگیری کند و بخشی از اموال خسارت ندیده را از محل خسارت نجات دهد تا ضرر و زیان کمتری به شرکت بیمه وارد آید. این وظیفه تا آنجا پیش می رود که بیمه گزار(خریدار بیمه) حق ندارد مستقلا خود را در تحقق خسارت مقصر بداند و اگر هم لازم باشد تمامی مدارک و شواهد لازم را جمع آوری نماید تا شرکت بیمه به نیابت از جانب بیمه گزار(خریدار بیمه) بتواند بر علیه مقصران حادثه ادعای جرم نماید و خسارت را از ایشان بازیافت کند.
روح این قانون در بیمه های عمر هم صادق است. یعنی هر کسی که بیمه عمر می شود تا ۲ سال اول بایستی کلیه مراقبت های لازم را از خود بنماید که زنده بماند و خودکشی در مدت یاد شده پوشش ندارد. این موضوع برای بیمه های اموال بسیار صادق بوده و از این رو است که شرکت بیمه در صورت وقوع توفان یا آبدیدگی منازل مسکونی از بیمه گزار می خواهد تا تمام تلاش خود را برای نجات اموال خسارت ندیده انجام دهند.
* فرهاد فرسادی بروکر خبره و رسمی کانادا با سابقه تدریس بیمه در دانشگاه ها است.
farsadi@insurefar.com
