اولین قسط کمک سخاوتنامه دولت فدرال کانادا به میزان ۵۰۰ میلیون دلار به دولت آلبرتا برای جبران خسارات سیل- آبدیدگی و توفان پرداخت شد. در این راستا قرار است تا سقف ۲.۸ میلیارد دلار به آلبرتا پرداخت شود تا از وضعیت فاجعه آمیز خود خارج گردد. این بزرگترین کمک مالی بلاعوض است که دولت فدرال به ایالتی اختصاص می دهد.
در دسامبر ۲۰۱۳ نیز بر اثر توفان یخ که در انتاریو به وقوع پیوست حدود ۳۰۰ هزار خانه امکانات اولیه خود را از دست دادند و از داشتن برق و انرژی برای چندین روز محروم بودند. در این حادثه که تا به حال نمونه اش به این شدت دیده نشده بود انتاریو متحمل خسارتی حدود ۷۵۰ میلیون دلار شد. در روز بعد از حادثه در هر شهر کمیته های پیگیری و کمک تشکیل گردید تا به مدیریت بحران پرداخته شود. از آن جمله هماهنگی بین شهرداری های مختلف بود تا آیا امکان اعلام حالت اضطراری را دارند تا بتوانند از دولت فدرال کمک مالی بلاعوض دریافت نمایند یا خیر. اکثر شهرداری ها در آن زمان با توجه به وضعیت موجود موافق بودند تا این طرح را مطرح نمایند تا نظر دولت فدرال را بدانند ولی شهردار تورنتو (آقای راب فورد) مصرانه مخالفت نمود و عنوان کرد که از ذخایر موجود شهرداری که حدود ۴۵ میلیون دلار است در حال هزینه هستند تا شهر را بازسازی نمایند که به نظر می آید این مساله مهم مالی دستخوش تصمیمات داخلی و سیاسی شد تا به عمق اصلی آن توجه گردد. چرا که در حال حاضر بار مالی این هزینه ها همگی بر دوش شهروندان خواهد بود و نه هیچ کس دیگری. موسسه اختصاص دهنده برق و گاز اعلام نمودند که برای بازسازی امکانات خسارت دیده خودشان سعی می کنند که تا حتی المقدور هزینه ها را در کوتاه مدت اضافه نکنند. شرکت های بیمه هم با توجه به حجم خسارات بالایی که پرداختند در نظر دارند حق بیمه های منازل مسکونی و بیزینس های مختلف را به میزان معقولی افزایش دهند.
اگر دولت انتاریو هم به مانند دولت آلبرتا عمل می کرد شاید بخشی از خسارات مشمول کمک های مالی یاد شده می گردید و دیگر لازم نبود تا اینگونه موارد از منابع مالی مردم انتاریو تامین شود.
معمولا مدیر ریسک در بخش های دولتی اولین وظیفه اش آن است که هم ذخایر کافی برای صندوق های تامینی ایجاد کند تا بتوانند در صورت مواجه شدن با فجایع طبیعی بخشی از خسارات را تامین نمایند و درثانی برای آن صندوق یاد شده بیمه نامه اصطلاحا مازاد خریداری کنند تا در صورت حجم بالای خسارت و توان محدود صندوق آن موقع بیمه مکمل بتواند تامین غرامت را به عهده بگیرد.
حالا بایستی از موسسه ناظر بر عملکرد شهرداری ها این سئوال را کرد که آن صندوق تأمینی که دارای ۴۵ میلیون دلار بود آیا دارای بیمه مکمل هم بوده یا خیر؟
و چرا با توجه به این حجم خسارت انتاریو درخواست کمک فاجعه آمیز ننمود؟
* فرهاد فرسادی بروکر خبره و رسمی کانادا با سابقه تدریس بیمه در دانشگاه ها است.
farsadi@insurefar.com
